yokluğunda öldüğümüz insanlar

kendimizden daha çok sevdiğimiz her insanın yokluğunda derin bir yas sürecine gireriz.

sana en çok benzeyen kişiyi yitirmenin yasıdır biraz da bu.
örnek/ kübler-ross modeli

annenin yokluğu başkadır.
16 larımda falan kaybettim. zaman ilerlese de sizinle kalıyor o acı.

varlıklarıyla yaşatmadılar ama

bir keresinde ciddi bir psikolojik şiddete maruz kalmıştım. ondan ayrılırsam intihar edeceğini söylemişti. hatta nasıl intihar edeceğini falan anlatmıştı. hem de defalarca. beynime kazınmıştı bu durum. yaşadığım stresi, kaygıyı anlatamam.

zor bir dönemdi benim için. bu baskıyı kafamda normallleştirmem epey zaman almıştı. uzun sürmüştü fakat bu toksik durumdan kurtulabilmiştim.

sonuç itibariyle kimseye bir b*k olmuyor. kimseyi de uğruna yaşam hevesinizden vazgeçirecek konuma getirmeyin.

evlat. geri kalanlar olmadan da bir sekilde yasanir.

kimsenin yokluğu öldürmez sadece süründürür.