tanımadığımız ama minnettar olduğumuz insanlar

insanlığa dair umudumuzu yeşerten ve ''evet ya iyi insanlar hala var bir yerlerde.'' dedirten insanlardır. benim de hiç tanımadığım ama keşke adını bari öğrenebilseydim dediğim insanlar var. arada sırada aklıma geliyorlar ve birini sizinle paylaşmak istedim.

geçen yıl teyzemin babası vefat etti.* cenazeden sonra teyzeme gittik ve dolayısıyla gecenin geç saatlerine kadar yanında durduk yardımcı olabilmek için. elimizden geldiğince bir şeyler yaptıktan sonra eve gitmek için kalktık. arabamızı sattığımız için aracımız yoktu o yüzden taksi çağıralım dedik. hava da çok soğuk. taksi çağırma düğmesi ise sokağın karşısındaki kaldırımda. babam tam karşıya geçmek üzereyken yanımıza bir kadın geldi ve ne tarafa gideceğimizi sordu birden. işte söyledik şurası diye. kadın kendisinin de o tarafa gideceğini ve bizi bırakabileceğini söyledi. normalde kaç insan böyle bir teklifi kabul eder ki? biz de etmezdik ama o gün edeceğimiz tuttu. bindik arabaya gidiyoruz, kadınla da sohbet ediyoruz bir yandan. o anlatıyor biz anlatıyoruz. yatalak bir annesi varmış ona bakıyormuş; hiç evlenmemiş. yıllar önce bir bebek evlat edinmiş, okutmuş büyütmüş. şimdi de almanya'da çalışıyormuş kızı. anlatırken yüzüne bir mutluluk saçılıyor. her nedendir bilmem kadın anlattıkça çok duygulandım. evin önüne geldiğimizde kahve içmeye davet ettik, bari bir çayımızı için dedik ama karşılık bekleyerek yapmadım, aynısını siz de yapardınız diyerek karşılık verdi ve gelmedi. hakkında bildiğim tek şey tabipler birliği'nde çalıştığı. adını bile sormak aklımıza gelmemiş.

evet, iyi şeylerin karşılıksız yapıldığını bu olaydan sonra daha iyi anladım. o kadına her şey için çok minnettarım. mükemmel zamanlaması için, o soğukta bizi arabasına aldığı için, güler yüzü için, kibarlığı için... organ mafyası falan da olabilirdi ama değildi işte. biz de çılgınca bir risk almış bulunduk. iyi ki de almışız bu riski, güzel bir hayat dersi oldu. her aklıma geldiğinde hayır dua ettiğim birisidir kendisi.

kamu spotu: siz yine de ne olur ne olmaz tanımadığınız insanların arabalarına binmeyiniz.

ben çok küçüktüm* ve tatilden eve dönüş yolunda kaza geçirmiştik. yol çalışmasının olduğu ve yağmurun yağdığı alanda dımdızlak kalmıştık. çalışma falan olunca yol haliyle ıssızdı biraz.

sonra bir anda hızır gibi 2 tane siyahi abi yetişti bize. ambulans gelene kadar bizimle beklemişlerdi. adlarını ya da simalarını hatırlamıyorum ama yanımıza gelip su uzatmaları bile çok ince davranıştı.