yolu kaybeden erkeğin inatla yolu sormaması

maalesef var böyle bir şey. ne var yani yoldan geçen birine sorsan gideceğin yerin yol tarifini? yok yok yok. inat eder sormaz. 1 saatte gideceği yolu inat edip kimseden yardım almadığı için (hiç yoktan saçma sapan bir trafiğin içine de girdiyse) ohooo kim bilir kaç saatte gider. çevremdeki erkeklerin çoğu böyle. gereksiz gurur aptallıktır.

daha kötüsü sizin telefonda haritalardan bulduğunuz yol tarifini ısrarla görmezlikten gelmesidir. önünüzdeki rotayla beraber çıldırmanıza sebep olur.

bir de bunun arabada yolu kaybettiğini farkedince radyonun sesini kısan şekli var.

racona ters olarak görmektedir. halbuki ters olan gittiği yoldur.

egoist bir tavırdır. bizzat babam tarafından yaşanıyor. ancak resmen kaybolduktan sonra yardım istiyor. neyse ki haritaya bakmayı kabul ediyorda uğraşmıyoruz.

bir gün esenlerde bir arkadaşın evini arıyoruz ablamla, yokuşu çıktık ben nefes nefese kaldım dinlenmek için durdum. “durmuşken şu kahvehaneden amcanın birine sor geç kaldık zaten” dedi ablam, bana da tak etmiş cidden bulamıyorum sorayım dedim, “dayı dedim selamunaleyküm, bilmem ne caddesi varmış oraya nasıl gideriz” dayının cevap şu “yürüyerek mi gitçen, yayan mı?” bir daha da kimseye adres falan sormadım.

hiç rastlamadım.

bu işin raconu şöyledir: önce radyo biraz kısılır, direksiyonun üzerine eğilirsiniz ve geçtiğiniz yollara dikkatlice bi' bakarsınız. radyoyu kısmak kaybolmanın ilk işareti.

adresi sorduğu kişinin arkasından neler atıp tutacağını bildiğinden sormuyordur. çünkü biz erkekler bize adres soran insanların ardından çok ağır hakaretler ediyoruz. salak, pis, tu kaka falan diyoruz. pipet falan diyen de var dediler de inanmadım.

herkesin elinde birer akıllı telefon varken adres sormaya da pek ihtiyaç kalmadı aslında. ancak insanlarımızın çoğu harita okumanın en basit halinden bile bihaber olduğu için bu gelenek hala sürüyor.

bilmediğim bir yere giderken açtığım navigasyon dikkatimi dağıtmasın, hazır yanımda biri varken ona vereyim tarif etsin diye düşündüğüm zamanlarda "abi şu geçtiğimiz yerden sağa dönecektik" uyarıları alınca o işten de vazgeçtim.

soru sormayı kötü bir şey zanneden insandır. çok bilseydin zaten kaybolmazdın.

maalesef yolu kaybeden her zaman ben oluyordum eskiden ve kimseye sormak istemiyordum. bu yüzden "yolu kaybeden insanın inatla yolu sormaması" olarak okuyacağım başlığı. harita okumada da pek iyi değilimdir bir sokağı geçmeden hangi yöne gittiğimi pek anlamam. ondan dolayı yanlış yöne gidip geri dönmüşlüğümüz de çok olmuştu. hatta yürürken bile... inatlaşmak değil de, sanırım insanın kendine olan bir inancı oluyor o anda. tuhaftır o ise hiç bilmediği bir şehirde bile her şeyi eliyle koymuş gibi buluyordu. ve bir kez bile bunun için bana bir tepki verdiğini hatırlamıyorum. gülüp geçiyorduk. normalde olması gerektiği gibi.

yersiz, gereksiz, biçimsiz, hatta zararlı egodur.

normal insanların yaşadığı bir şehirde değil iseniz soru sormak tehlikelidir. adresi sorduktan sonra size cevap bir soru cümlesiyle gelir.
-napıcan sen orayı

her yolu deneyerek bulacaktır

sosyal ve psikolojik anlamda da dişil ve eril yanlarımız vardır.
bir hususta eksikliğimizi kabul edip onu sağlıklı ve doğru yollarla tamamlama çabası dişil yanımızdır.
eksikliklerimizi inkar yoluna gitmek ise eril yanımızdır. genelde bu eksikleri en olmayacak yollarla ikame etmeye çalışırız. sonucu dünyanın, ülkemizin, toplum ve bireylerin gerçeklikten korkunç kopuşu olarak yaşanmakta.

soramıyorsun ki yaşadığım coğrafyayı temsil eden bir plakaya sahibim. bu yüzden yolu sorunca sen buralı değilmisin diyorlar ya da filanca camiyi soruyorum referans olarak. ne yapıcan orayı diyor, amacımı uygun bulursa tarif edicek ibadet yoksa tarif yok. başka bir şekil de var. şahsıma yol sorulup tarif ettiğimde nereyi arıyor diyenler var. anneni arıyor anneni....

bu bitmedi mi artık yahu, nargile tipi erkeklerle sınırlı kaldı diye biliyorum ven bunu.

deneyerek bulacagini dusunur.ama kayseriye gitmek isterken kendini bulgaristan gümrüğünde bulur.

bilmediği şeyi doğru düzgün kabullenemeyen bir insandır. bilmemek onun için lütuf değil ayıptır veya aptallık.
aynı yolu birkaç kez geçmeden veya gidilecek yerden çok uzaklaşmadan birine sormaya ikna olmayanlar.
hem zaman kaybı hem de sinir bozucu...

kuşum aydın'ın tecrübelerinden istifade edilerek alişan tarafından yazılan delikanlı adam ne yapmaz adlı kitabın 7. maddesinde de bahsettiği gibi, izmir'e diye yola çıkıp hakkari'ye varsan da asla yolu sorma.

soracağımız kişi bizden iyi mi biliyor kardeşim? delikanlı adam her şeyin en iyisini bilir zira. adres tarifi lobisine prim verecek değiliz.

-yanlış yolda mıyız sanki?
-sinem hanım, uzak mesafe kaptanları dahi yolları bana sorarlar, endişe etmeyin...