yolun sonundaki okyanus

bir neil gaiman kitabıdır.

bütün neil gaiman kitapları gibi insanı bir yandan kendine hayran bırakırken bir yandan da insanın içine ne anlam vereceğini bilemediği, içindeki ince bir sızıya benzetebileceği ve uzun süreli bir tedirginlik salar.

bazı çocukluk hatıralarımız zihnimizin arkasında bir yerde saklı durur. onları yeniden hatırlamak için bir tetikleyiciye ihtiyaç duyarız. bu tetikleyici eskiden yaşadığımız bir mahalle olabilir, geçmişten gelen bir koku, uzun zamandır duyulmamış bir şarkı, çok uzun yıllar sonra karşımıza çıkan bir insan ya da çocukken karşılaştığımız lettie hempstock’un ısrarla okyanusa benzettiği bir gölün önüne tekrar gelip durmak.

bu tetikleyici ile birlikte geçmişe gömdüğümüz ama aslında bizi hiç terk etmemiş olan o anıların biz büyürken bize neler yaptığını anlamaya başlarız. geçmişimize kalmış ve aklımıza hiçbir zaman gelmemiş olan bir intihar vakası belki de şu an olduğumuz insan olmamız konusunda büyük bir etki yapmıştır üzerimizde.

neil gaiman insanın yakasına yapışan ve kitap bittikten sonra bile bırakmayan muhteşem bir masal yazmış. uyumadan önce okumamanızı öneririm.