yön algısına sahip olmayan birey

otizmin bir semptomu olarak bozuk bir algıya sahip olduğunu düşündüğüm bireydir. şordan bir şey getirin dersin anlamaz, elinle gösterirsin yine anlamaz, en son gideceği yere kadar refakat etmen gerekir.

google navigasyon açınca olduğum bireydir böyle bir birey oluyorum "30 derece kuzeydoğu yönüne gidin ardından 28 derece batıya dönün"
sanki askeri harekattayım desene "tosun 100 metre sonra sağdan girip kavşaktan dönüp üçüncü çıkıştan çık sonra ebenin şeyine kadar yolun var" diye.

sağını solunu bilmemekten ziyade, ara sokaklar arasında dahi, birinden diğerine geçince geri dönebilmek için gereken haritalama konusunda zihnin su kaynatması hali.

bir yeri öğrenebilmek için en az dört beş defa gitmesi gerekir bu insanların. doğup büyüdüğü yerde dahi turist gibi yol sormaktan çekinmez. gps nöronları varmış beyinde bu iş için mesela, bu kişilerde o nöron yok işte mevzu bu, beni çıldırtmak mı istiyorsunuz siz, senin kocanın evi yok diyerek müge anlı'ya bağlamadan bir üzgün smiley bırakıyorum şuraya, çünkü kayboluyorum dümdüz.

thanks to google maps.

yon ozurlusu oldugumu biliyodum zaten simdi emin oldum

bu birey benim. yön denen algı yok bende. marketten çıkınca bile ne tarafa gidicem diye 10 saniye bi şaşalarım*. hele bir de geceyse, yağmur varsa, taksi içindeysem evimi bile bulamam.

disleksinin bir türüymüş. bende var

sağını solunu bilmemek gibi değil de yol tarif etmek, birkaç kere gittiğin yeri hatırlayamamak gibi bir yön algısı sorunum var.

beni takip etme güzelim ben de yanlış yoldayım misali, arkadaşlarım ıvanka’yı takip etmeyin esprisi yapar hep.

en gerildiğim durum da ben otobüsteyken birinin arayıp nerdesin diye sorması.
ya kardeşim otobüs gidiyor altmışla yetmişle, ben sana olduğum yeri nasıl tarif edeceğimi toparlayana kadar otobüs gidiyor oradan zaten be beni salın ya!

6-7 dubleden sonra allahım şaşıyor yön de neymiş kardeşim.