yugoslavya

1918-2003 arası var olmuş, son döneminde bölünmekten cılkı çıkmış ülke idi. bugünkü sırbistan, hırvatistan, slovenya, bosna hersek, karadağ, makedonya devletlerinin üstyapısı gibi bir şeydi. (bkz: balkanization)

1943 öncesi yugoslavya bir krallık iken, 2. dünya savaşında almanlara karşı savaşan komünist partizanların ülkede iktidara gelmesiyle sosyalist bir devlet oldu.

sırpça güney (jug) ve slavya sözcüklerinin birleştirilmesiyle oluşturulmuş ülke ismi. bu haliyle güney slavya anlamına gelmektedir.

josip broz tito adında efsane bir devlet liderlerine sahiptiler. o ölünce de hiçbir şey eskisi gibi olmadı, dağılmaya yüz tuttu ve çok kan aktı.
tanım : eski sosyalist devlet.

kendilerine has bir futbol faulü geliştirmiş olan ülke.
(bkz: yugoslav faulü)
büyüyecek pozisyonu büyümeden faul yaparak durdurmaktır kısaca.

o eski, büyük traktörleriyle akıllara kazınmış devlet.

zamanında yetiştirdiği sporcular ile avrupa'yı hayran bırakmışlığı vardır.

ikinci dünya savaşında dış kuvvetlere muhtaç kalmadan kendi iç direniş grupları tarafından işgal güçlerden kurtulan tek devlettir.

hakkında bilgi ve eleştirel görüş edinmek için (bkz: emir kustirica)'nın (bkz: underground) isimli filmin mutlaka izlenmesi gereken ülke.

bu isim, yani eski ismi, o dönem çok karizmatik dururdu. parçalanmadan önce başka ülkelere futbolcu ihraç ediyordu. bizim futbolumuz bugün afrikalılar ve brezilyalılar'dan nasıl istifade ediyorsa, yıllar önce de yugoslav futbolcu ekolünden faydalanmıştı. futbolcu kumaşları gayet başarılıydı.

dağılması ile başlayan yugoslavya iç savaşı bize slavların ne kadar vahşi insanlar olduğunu göstermiştir.

şu an dağılmamış olsaydı muhtemelen her dünya kupasını alacak futbolcuları barındıran ülke olurdu.

yıkılışı büyük ses getiren ve kanlı olan bir eski devlet.
ardılları; kosova, sırbistan, kuzey makedonya, hırvatistan, bosna hersek, slovenya.

futbolcuları türkiye de iyi işler yapan eski bir ülke.

asıllı olduğum dağılmış birleşmiş milletler topluluğu.

yugoslavya, 1918'de ilk kurulduğunda sırp-hırvat-sloven krallığı olarak milliyetçi bir adla kuruldu. daha sonra isim ve rejim değişiklikleriyle "yugoslavya kırallığı" ve "yugoslavya sosyalist federal cumhuriyeti" adlarıyla birer kez daha kuruldu. 1920 trianon antlaşması'yla birlikte avusturya macaristan imparatorluğu'na bağlı macaristan krallığı'nın topraklarının önemli bir parçası ve macarların yoğun yaşadığı voyvodina bölgesi, haksız bir şekilde yugoslavya'ya verildi. yugoslavya, josip broz tito zamanında altın çağını yaşamıştır. yugoslavya'nın başkenti belgrad olup günümüzdeki mirasçısı sırbistan'dır. yugoslavya'nın anlamı "güney slavları ülkesi"dir. yugoslavya, zaten yapay bir devletti. mesela kosovalılar etnik olarak arnavut'tur. mareşal tito'nun 1980'deki ölümünden sonra iç çekişmeleri artan yugoslavya, en sonunda zırt pırt ad değiştirerek yedi parçaya bölünüp dağıldı.
eski yugoslavya, altı özerk federal cumhuriyetten* ve iki özerk bölgeden* oluşuyordu.
yugosılavya kırallığı'nın ve yugosılavya federal cumhuriyeti'nin mavi-beyaz-kırmızı renklerinden oluşan üç renkli bayrağı
yugosılavya kırallığı'nın çift başlı kartallı devlet arması
yugoslavya sosyalist federal cumhuriyeti'nin mavi-beyaz-kırmızı renklerinden ve kızılyıldızdan oluşan üç renkli bayrağı
yugoslavya sosyalist federal cumhuriyeti'nin meşaleli ve kızılyıldızlı devlet arması
yugoslavya'nın bayrağı, idari bölümleri ve yugoslavya'daki idari bölümlerin bayrakları
yugoslavya'nın ülke sınırları
yugoslavya'nın dağılmadan önceki ve dağıldıktan sonraki haritası

3 kez farklı yapı ve idari yönetim biçimleri ile yeniden kurulmuş balkan ülkesi.

www.google.com/amp/s/www.mi...

bu ülkenin bakiyesi slav halkları;
makedonlar; bulgarlara yakın ama bulgarları sevmeyen halk.
sırplar; kendilerini yugoslavyanın sahibi sanıyorlardı. balkanların içinde küçücük bir yer kaldı. hala kosova, makedonya ile sınır sorunları var.
karadağlılar; ne sırplar ne sırp değiller gibi bir şey sanırım.
boşnaklar; türk bakiyesi. türkiye ile sıkı bağları var.
hırvatlar; özellikle dalmaçyadakilerin bir italya sempatisi var. haksız da sayılmazlar, venedik in arka bahçesi gibiymiş.
slovenler; slavca konuşmasalar hemen avusturyalı olacaklar. zaten güney avusturya da sloven-avusturyalı karışık bir bölge var. fırça bıyıklı bozulacak ama avusturya genetik olarak karışık bir yer. sonuçta imparatorluk bakiyesi.

dinin, daha doğrusu ortak geçmişin bir ulusun kimliğini oluşturmadaki önemini açıkça gösteren devlet. neredeyse aynı dili konuşan sırplar, boşnaklar ve hırvatlar'ın birleşmesine dayanan yapısı bu ulusların farklı inanışları yüzünden korkunç şekilde parçalandı. sebep açık, bu uluslar inançları gereği kendilerini aynı mirasın paydaşı olarak görmediler. sırplar bizans etkisindeki ortodoks bir kavim olarak kendilerini bu devletin devamı kabul ettiler*, inanılmaz bir kibirle kendilerini yugoslavya'nın sahibi saydılar. hırvatlar ve slovyenler ise güçlü katolik kilisesinin bir parçasıydı, uzun süredir ihtişamını kaybetmiş ortodoks kilisesi mensubu sırpları'ı aşağı gördüler*. boşnaklar ise müslüman bir halk olarak bu dini balkanlar'a sokan osmanlı mirasının üzerindeydi ve bu da diğer hiçbirinin kabul edebileceği bir şey değildi, dolayısıyla boşnaklar kendilerini hemen hemen aynı dili konuştukları bu uluslara değil türkiye'ye yakın hissetti. benzeri durum bulgaristan'da da oldu, bildiğin müslüman bulgar olan pomaklar'a bulgar bile denmedi; tam manasıyla kabul görmediler. türkiye ile daha sağlıklı bağları oldu çünkü ortak bir geçmişleri vardı.

türkiye'nin kuruluşunda da bu mantık baz alınmıştır, bu doğrultuda da yunanistan ile yapılan mübadele din yani ortak geçmiş esaslı gerçekleşmiştir. bulgaristan'dan buraya yapılan göçler de öyle, pomaklar geldi buraya. aynı şekilde 1930lu yıllarda iran ile de bir kürt-azeri türkü mübadelesinin gerçekleşmemesinin sebebini ben bu mantıkta görürüm, ortak geçmiş-aynı mezhep kaygısı güdülmüştür. bu mantık bizi etnik değil kültürel milliyetçiliğe götürür ancak ülkenin bütünlük içinde kalabilmesi açısından bir miktar da olsa asimilasyonu* mecburi kılar. ayrıca ülkenin milliyetçilikten kopup ümmetçiliğe savrulmaması için seküler bir müslümanlığın bir kurum aracılığıyla* halkta yayılması gerekir.

tüm bunların ışığında bence denilebilir ki atatürk etnik milliyetçi/ırkçı değil kültür milliyetçisiydi*, asimilasyoncu bir yanı da* vardı.

bir zamanlar annemin gittiği, bana ''mutlu insanların ülkesiydi...'' diye anlattığı, dağılma süreci çok sancılı geçen, korkunç savaş suçlarını barındıran, gecenin bu saatinde özlemle andığım ülke...

kaynak

bugün tekrar kurulsa vatandaşlık için başvuracak yüz binler var, eski yugoslavya toprakları dışında yaşayan...

öyle değil mi reyizka?