z kuşağının hiçbir değer yargısının olmaması

gözlemlerim sonucunda edindiğim kanaat.
bunlar askere gitmeyi gereksiz görür.
tahsil yapmayı gereksiz görür.
ite kaka okulu bitirirler, işe girmeyi gereksiz görür.
yaşları tutunca sandığa gidip oy vermeyi gereksiz görür.
yasaklansa da kaldırımda scooter ile gitmeyi kendinde hak görür.
babasının yanında bacak bacak üstüne atıp sigara içmeyi normal görür.
el öpmeyi saçma, bahşiş almayı hak görür.
hamile karısının karnını boğazına kadar açıp poz vermeyi doğal görür.
bir işe girecek olsalar rahatlarının bozulmasını kendine hakaret görür.
insan olmanın tek şartının, sokaklardaki kedi-köpeğe acımak olduğunu sanır.

bunun z kuşağı ile alakası yoktur efenim, değişen dünya düzeni ile alakası vardır. hoşunuza gitmeyen her değişimi bize yüklemezseniz çok sevineceğim, malum, yeterince zor durumdayız zaten.

t: dünyadaki gelişmelerden ve değişimlerden haberi olmayan, at gözlüklerini çıkaramamış, hamile bir kadının hamile olduğunu paylaşmasını dahi saygısızlık olarak algılayan yazar*beyanıdır.

(bkz: doğvu mu samet)*

z kuşağı: tm

doğru
-z kuşağı biri

ölsek de şu dünyadan gitsek kafasındalar çünkü. onu da yapamazlar çünkü ruhları yok.

birkaç çürük mevye verdi diye ağaç kesilir mi?
saçma geldi bu başlık bana biraz.

mavi tık mevzusunun hangi koşullarda kullanılabileceğinin örneğini veren başlık.

yapmayın efendiler yapmayın, doğru bildiğinin bile arkasında duramayan, hiç bir idealistlik belirtisi göstermeyen, “bana karışmayan yılan bin yıl yaşasın” düsturu ile büyütülen bizler; hangi değer yargımızı kullandık bu zamana kadar da; z kuşağını yargılayabilir hale geldik. onlara bıraktığımız ülkeye bak.

klasik ihtiyar nesil söylemi.

y kuşağının üstün değer yargısı yüzünden ülke bu halde değil çünkü

saçma başlık . 1 . siz nerede yaşıyorsunuz ? 2. o yaşlarda yaptığınız saçmalıkları unuttunuz mu ? 3. nedir bu çocuklarla derdiniz ? 4. kendi pis yargılarınızda boğulun.

evet. çünkü her şey önlerine hazır geldi. herhangi bir şeyi elde etmek için herhangi bir çaba göstermedi. haliyle herseyi kendine layık görüyor. sadece x, y, z kimliğine sahip olarak istediğini elde edebileceğini düşünüyor. haliyle böyle bir insan da nasıl bir değer yargısı olabilir.

z kuşağını sevmek için yeni bir sebep daha çıkmış o zaman

sosyal medya kullanımının çok yaygın olması ve insanların yalnızca hayatlarının mükemmel görünen kısmını paylaşması sebebi ile git gide arttığını düşünüyorum. çünkü zamanın z kuşağı inanılmaz özeniyor. kendisinde de aynı mükemmelliyetin olmasını istiyor. değer yargılarını umursamıyorlar bile tek yapmak istedikleri özendikleri insanlar gibi olmak oluyor. hepsi için geçerli değil tabii.

buna saygım var, ama gerçekten böyle düşünenlere saygım var. bazı arkadaşlar bunun havalı olduğunu düşünüp ortamda 'moruk saçmalama yha' modunda takılıyorlar. işte buna asla tahammül edemiyorum. eleştirdileri o sürü psikolojisini yaşıyor bu kişiler.

eski bir sözde dendiği gibi: ne verdin ki ne istiyorsun?

kendi yapacaklarınıza odaklanın.

anlamadığım şey neden insanların yaşayış tarzlarından rahatsız oluyorsunuz? saygı duymayı öğrenememiş bir kesim var ne yazık ki! saygı denilen şey babanın önünde bacak bacak üstüne atmayıp sigara içmemek değildir ama saygısızlık denen şey, seninle alakası olmamasına ve seni etkilememesine rağmen insanların tutum ve davranışlarından, düşünce ve inançlarından, yaşayış stillerinden rahatsız olup kendinde eleştirme, aşağılama, hor görme hakkı görmektir. toplumu ayrıştırmaya, bir kesime düşmanlaşmaya bayılıyorsunuz. z kuşağını düşünmek yerine kendi hayatlarınızı yaşamaya bakmalısınız acilen.

hiç katılmadığım başlıktır.

tersini ispatlamak için birçok gerekçem var çünkü.konunun gelenek göreneklerle ilgili olduğunu da düşünmüyorum. z kuşağı ile çalışıyorum ve onları çok seviyorum.
herhangi bir kuşağı değersiz hale getirmek zaten mantığın kabul edemeyeceği bir şey.
özeleştiri ile başlamalı ve bize önceki kuşaklardan neler geldiğine bakmalıyız.biz neydik ve gelecek kuşağa ‘moruklar’ olarak ne teslim ettik?
bütün bir nesli ‘tiktokçu’ olarak nitelendirmek altın gibi yüreği, pırıl pırıl zihinleriyle karşılaştığımız gencecik canları yok saymaktır.

bir huzur evi ziyareti yapmıştık,kendilerinden 2 -3 kuşak öncesiyle oturup söyleşen onların gönüllerini hoş eden, onlar mutlu olsun diye bütün enerjilerini harcayan gençler gördüm.

engelliler merkezine okulun hep sorun kabul ettiği çocuklarla gittik, kırk kere öğütledik, aman bir sorun çıkmasın diye.sonuç : 20 den fazla çeşitli engelleri olan 10-30 yaş arası kimselerle harika vakit geçirdiler, onlara kek bile pişirdiler.iki grup da birbirinden zar zor ayrıldı.bu,okulda onlara verilmeye çalışanlardan çok daha eğiticiydi ve vicdaniydi.

ve elbette buraya yazmakla yetiştirmeyeceğim ülkemizde ve dünyada harika işler başarmış ‘z kuşağı’ gençlerimiz de var.

hemen her şeyde olduğu gibi ‘kötü’ örnekler buluyoruz. belki de sadece beklentimizi karşılamadığı için öyle etiketliyoruz, ne dersiniz?

(bkz: z kuşağına hiçbir değer yargısı bırakılmaması)
yedik bitirdik hepsini. dini seçim meydanlarında, ahlakı mecliste ensar oylamalarında, kültürü eurovision'un yerine sözde türkçe olimpiyatı düzenleyerek yedik bitirdik. saygıyı; göstermemiz gereken yerde görmedik diye bağırarak, olmadık yerde eşek gibi türkü çağırarak yedik bitirdik.