zamanın içinde sıkışmak

hangi zaman olduğunu bulabilirsem belki çıkarım ama bulamıyorum.

zaman kalmadı ki sıkışalım.

yaşadığımız ama fark etmediğimiz durumdur. düşünsenize bir ömürlük hayatınızda aynı davranışı kaç kez yaptınız, aynı günü kaç kez yaşadınız ve aynı rüyayı kaç kez gördünüz? büyüyoruz ama benzer şeyler yaşıyoruz. şöyle bir geriye dönüp bakınca aslında ne kadar boş ve farklılık olmayan bir hayatımız var. korkularımız aynı kalmış. hisslerimiz ve bedenimizin zamanla değişmesi ne büyük lütuf. yaşlanmasaydık çocukluktan ne farkımız kalacaktı kim bilir? tüm hayatımız temelden aldığımız anılara bağlı. bir koku, bir ses geçmişi hatırlatıyor ve hepsiyle bağlantılı bir yaşam sürüyoruz. değiştik sanıyoruz ama değişmedik. aynıyız, daha yaşlıyız.

bence hiçbirimizin yapamadığı bir şey. bir koku, bir ses bizi geçmişe götürebilir elbette ama geçmiş yaşandığı anda bitmiştir. aynı değiliz, aynı olmadığımız için özlüyor veya nefret ediyoruz. acı ya da tatlı yaşanan her şeyin tadı zamanla solup yok olmaya mahkum. çünkü gelecek bizi bekliyor ve onu şekillendirmek için elimizde bir tek "bugün" var. artık ne yapabilirsek ona sahibiz.

o kadar mı şişkosunuz az kilo verin tembel herifler.

tamamen korkularınızı gözünüzde kağıttan kaplan etmenizden kaynaklı sığ bir işkencedir.
geçmişi her zaman güvenli alan olarak düşünüyorsunuz. bir olgu değil algıdır. geleceği özgürce ve daha güzel çizebileceğiniz ise olgudur. hakikattir.

tuvalet ne tarafta arkadaşım. *

doluya koysam olmuyor boşa koysam yine olmuyor sıkışıp kaldım bu işin içinde yoksa adı zaman mıydı.