zenginlerin yardım etmek gibi bir zorunluluğunun olmaması

aynen başlıkta belirtildiği gibidir. neymiş efendim ihtiyacı olana yardım etmek gerekiyormuş, sevapmış falanmış filanmış. çalışıp kazanmışım niye beleşçi varoşlara dağıtayım ki? ayrıca yardımmış, sevapmış falan bunlar boş işler.
zengine yardım et sevap demek, fakire de şükret demek kadar saçma sapan daha başka şey yoktur.

dünyada alınıp satılabilen her şeyin parasal değeri x olsun. dünyada 80 x kadar para dolaşıyor ama yine de insanlar borç içinde yaşıyor. bu düzen böyle gitmez.

pek tabii. yalnız parayı kazanırken çoğu zenginin garibanın üzerinden kazanması , ezmesi , hakkını vermemesi de olası . çalışanının hakkını versinler yeter

elbette ki yok, ama insani de bir durumdur. tok açın halinden anlamayacağı gibi; daha önce aç kalan da açlığını hiç unutmaz. senden eksilmeyecek olan, başkasını arttırıyorsa ne mutlu paylaşabilen insana.

yardıma ihtiyacı olanların beleşçi varoş olduğu başlıktır.

ilgi isteyen yazarın saçma tanımı ve saçma başlığıdır.

başlığın trol olduģu belli ama ben bunu ciddi gibi
yanıtlayacağım.
peki vicdan rahatlatma ritüellerini nasıl yapacak o zaman zenginlerin servetinin binde biri bile olmayan bi para bağış yapıp sanki servetinin yarısını insanlarla paylaşmış gibi rahatlamayı nasıl sağlayacaklar.

böyle bir zorunluluk yoktur ama yardım etsen bir insanı ya da birçok insanı mutlu etsen ne olur yani.

neymiş efendim iyilik eden iyilik bulurmuş. bana iyilik lazım değil, bana daha çok para ve güç lazım.

biz çılgın fakirler zengin ediyoruz zaten.

zenginlerin yardım etmek gibi bir zorunluluğu yoktur. zenginlerin tüm insanların kaynaklarını kullanarak, tüm insanlığın emeklerini kullanarak, miras vb. gibi bana göre gayri-aklaki yöntemler vesilesiyle ve negatif dışsallıklara sebep olarak zengin olmasından dolayı topluma karşı sorumlulukları vardır. bu sorumluluk insanlara yardım etmekle değil, hak ettiklerini vermekle çözülür. çünkü dünya hepimizin dünyasıdır, sadece zenginlerin değil.

gerçeği gönüllülük olduğu için gayet normal olan bir durum.

evet yoktur. herkesin kendi düşüncesi. mesela ben etmem. bana ne mk.

aslında tam olarak doğru olmayan söylem. manevi açıdan, yani yazılı olmayan toplum kuralları gereği, varlıklı insanlar kendilerini insanlara yardım etmek zorunda hissederler. genel olarak yani. olaylar bu kadarı ile sınırlı zanneden insanlar ortada -maddi açıdan-- bir zorunluluk olmadığı sonucuna ulaşabiliyorlar.
tabi yasal açıdan olaylar bunlarla sınırlı değil. sermaye sahibi varlıklı insanlar, çalıştırdıkları işçi sayısına oranla bazı mükellefiyetlere sahiptirler. misal, engelli çalıştırma zorunluluğu. misal, hapisten yeni/şartlı çıkmış kişi çalıştırma zorunluluğu. misal, yeni doğan bebeklerin masrafları için ekstra ücret eklentileri. misal, doğum izinleri. bazı gelişmiş ülkelerde (maddi ve hukuki açılardan gelişmiş) çok daha ciddi mecburiyetler de getirilmiştir zengin sermaye sahiplerine.

şimdi tabi yukarıda bahsettiklerim teknik bir düzeltme ile ilgili.

ben zenginlerin insanlara yardım etmek gibi zorunluluklarının olmasını istemiyorum. ben sosyalizm istiyorum. bir komünist olarak zengin insanların var olmalarına karşıyım. insanlar zengin ya da fakir olmamalılar.

doğru.
yardım falan etmiyoruz, fakir fakirliğiyle ölebilir ve bundan" bize ne?"dir.
bunu düşünmesi gereken bizler değil, devlettir.

biz zengin olurken kimseden yardım almadık.