zıkkımın kökü

bu başlığın kitap versiyonu varmış oraya yazmak istemedim. gece gece aklıma gelen boş, bomboş bu yazıyı her şeyi fazla düşünen, her konunun edebiyatını yapanlara armağan ediyorum.
yolda yürürken karşıdan gelen iki arkadaştan birinin "ayy zıkkımın kökü!" demesiyle derin düşüncelere daldım.
zıkkımın kökü varsa, eğer toprağa bağlıysa o kök, o zaman bu zıkkım çok vefalı. ne de olsa geldiği yeri unutmuyor sıkı sıkı bağlı toprağa. o zaman onu yanlış yerde mi kullanıyoruz? yanlış ses tonuyla mı söylüyoruz? ya da yanlış kişilere mi söylüyoruz? boş verelim biyolojiyi kökü gövdeyi, bir de matematiksel olarak hesap ettim zıkkımın kökünü;
zıkkım kök dışına şöyle çıktı : kı√zm
zıkkımın kökünü bulmuş oldum matematiksel olarak. gerçek hayatta ise o kökü bulmuş değilim. kim bilir hangi toprağın altında zıkkımlar yetiştirmek için bekliyor o vefalı kök! evet değerli okurlar, başka bi başlıkta ve başka bi boşlukta görüşmek üzere.
hoşça kalın.
**
siz alta zıkkımın kökünün asıl manasını yazabilirsiniz
benim için ise zıkkımın kökü hep bu olarak kalacaktır: kı√zm
sübliminal mesaj olarak kızım ifadesi çıkıyor
amerika'nın oyunu