koku

beş duyu organımızdan biri olan burnumuz ile algılayabildiğimizdir. nesnelerden yayılarak havaya karışan zerreciklerin burun zarı üzerindeki sinirlerde oluşturduğu, uyandırdığı özel duygu, alınan havayla, burun aracılığıyla duyumsanan şeydir.

ayrıca bir patrick süskind romanıdır. kitapta, 1800'lerin sonunda doğumundan bu yana dışlanmış, hor görülmüş bir fransız'ın mükemmel kokuyu (parfümü) oluşturma serüveni anlatılır. daha önce kokusunu unutamadığı 14-15 yaşlarındaki kızıl saçlı genç kızın kokusu, ona bu arayışta fikir verir. hikaye önce montpellier yakınlarında sonra paris çevresinde gelişmektedir.

çok güçlü bir his. iyi bir koku insanı gerçekten birine çok güçlü şekilde aşık edebilir, kötü bir koku ise uzaklaştırabilir. karşıdaki kişilden etkilenmek adına görünüşten daha önemli olduğuna inanıyorum

sigarayı bırakınca koku alma duyusu inanılmaz derecede artmaktadır.

iyisi de vardır kötüsü de.

bir dönem özellikle kendiminki olmak üzere insanların ten kokularına dikkat etmeme yol açmış kitap.

önemli bir insan özelliğidir. görüntü unutulur da koku unutulmazmış der büyüklerimiz.

ezel'in annesi kör olmasına rağmen oğlunu kokusundan tanımıştır hatta.

uzaktan uzağa bakan biri için hayal etmesi kadar eksikliği de çıldırtıcı bir hede.

"sarılınca geçecek, sarılınca geçer" diyoruz.

allahım yanıyorum söndürme beni!

kimi zaman üzen, mutlu eden, hiçbir kaygı gütmediğiniz saf çocukluğunuza götüren, tanımlayamadığınız hisler uyandıran, anılara götürüp bırakan muazzam bir duyumuz.

anı deposu zamansız bomba.

bağımlısı olduğum şeylerin neredeyse tümü... sabun, parfüm, kolonya, aseton, çıra, duş jeli, el kremleri, deterjanlar, çiçekler....

koku benim için 2 ye ayrılıyor bi günlük hayattaki eşyaların kokusu, bir de onun kokusu...

zamane sınıf ayrılıklarının sınır çizgisi kokudur.

eş seçiminde etkileri olan bir duyu.

`major histocompatibility complex` (`mhc`) (doku uyumu) genlerinin farklılığı insan eş seçiminde etkili. mhc genlerinin bulunduğu genetik lokusta kokuyla ilgili genler de var. bir mhc kodlanırken onun çevresindeki koku reseptörleri de kodlanıyor demek ki. paket program gibi düşünün.
erkeklere 2 gün süreyle t-shirt giydirip sonra bu t-shirtleri alıp kadınlara koklatıyorlar. kadınlardan t-shirtlerin kokusuna göre çekiciliğini puanlamasını istiyorlar. sonuç olarak kadınlar kendilerinden farklı `human leukocyte antigen` (`hla`) (mhc ile aynı şey) taşıyan erkeklerin kokusunu daha çekici buluyor. üstüne üstlük, bu kokuların sahiplerini şu anki ya da geçmişte ciddi düşündükeri partnerlerine benzetiyorlar kaynak: rspb.royalsocietypublishing....

aynı deneyi erkeklerle de gerçekleştiriyorlar. ama kadın kokusunun farklı olup olmamasının cinsel yönelimle alakası olmadığını buluyorlar kaynak: beheco.oxfordjournals.org/c...

sonuç: "bu adamdan iyi baba olur mu" sorusuna kadınlar erkekleri koklayarak ulaşabiliyor. farklı genler taşıyan bireyler birbirlerine güzel kokarken benzer genleri taşıyanlar kötü kokuyormuş. farklı genleri taşıyan insanların çiftleşmesinden ise gen havuzu çeşitlenir, genetik varyasyon artar, immün sistem daha güçlü kuvvetli olur az hasta olursunuz. altında yatan sebep özetle bu. tamamen evrimsel bir mekanizma.

zaman yolculuğu yaptırabilen duyu. beklenmedik bir anda o eski günlere imza olmuş koku kişiyi bulur ve hooop diye tam da o ana götürür...

içimdeki herkesin bi rengi bi kokusu olur. o benim için cocukluğumun turuncu arı maya silgisiydi.kokusuna aşina, avucumun içinde..

(bkz: somut kavramlar)

benim için çok büyük bir uyarıcıdır. pahalı parfümlerden, esanslardan falan bahsetmiyorum, kişiye özel koku...koku hafızama aldım mı bir daha silinmez... cinsel hayatı sadece 31 ve misyoner den ibaret olan güruh anlamaz bunu...

hafızayı tetikliyor olması burucu olabileceği kadar mutlu da edebiliyor insanı.

ailemle bayram yapıp yollara düşmüşken, esenler otogarında gün ağarmakta, bir buçuk saat sonraki aktarmamı beklemekteydim. her an içim geçebilir ve otobüsü kaçırırım diye kahve yanına sigara tüttürürken ağzımın tadının bok gibi olmasıyla tiksiniyorum. ağzımın tadı, çocukluğumda annemin benimle konuşurken ki nefesi gibiydi. kızardım ona. sigara koktuğu için. şimdiyse aynı annem gibi koktuğumu hissedebiliyorum.

hem otobüste klimadan çarpılmamak için üstümü değişmek hem de dişlerimi fırçalamak için esenlerdeki tuvalete yöneliyorum. peronlar ile ofisleri ayıran o koridorda alt katlardan gelen motor yağları, benzin ve kaynak dumanıyla harmanlanmış tam olarak sadece sanayide rastlayabileceğiniz o isli demir kokusu ve yüzüme vuran soğuk yel ile babam yanımdan geçmiş gibiydi. kaportacı, kaynakçı ve çiftçi bir babanın çocuğu olmak.. haziran ayında günün ağardığı bir otogardan sizi alıp, bir kış gecesi soğukta eve gelen babanızın sobanın yanına sinip montunun iç cebinden gofreti uzattığı o güne götürebiliyor.. öylece çekiyorsun kokuyu içine içine. isli bir kaynak kokusu. baba.

heryerin kendine özgü sahip olduğu şeydir.japon pazarında plastik kokar.restoranlarda yiyecek kokar,havuzlarda klor kokar,hastanede ilaç kokar,nalbur kokusu başkadır,pazarlarda da ürün çeşitliliğine bağlı olarak çeşitli kokular vardır,köyde toprak kokusu vardır özellikle yağmur yağarsa.

(bkz: kok) kökünden geliyor. koş da olabilir. üşendim şimdi bakmaya.