oğuz atay

bizim ilk günahımız belki de budur; kapalı sistem yaratıklarının dış dünyaya karşı beslediği korkudur, yaşama korkusudur.
her davranışın devlete yöneldiğini sanan paranoyak yöneticilerin korkusudur.
kültür korkusudur, matbaadan, şiirden, resimden, felsefeden; hatta dinden korkmaktır bu.
korkunun sonucu yabancılaşmaktır.
herkes her an suç işlediğini hissetmelidir ki başkaldırmasın. karşılıklı bir oyundur bu; bağışlanmayan tek suç bu oyunu fark etmek ve gerçeği aramaktır.