geceye bir şiir bırak

seviyorum seni çelik hançerim,
parlak ve soğuk arkadaşım.
bir gürcü, öç gününde dövdü seni örste,
özgür çerkez, kanlı bir savaşa biledi.

zambak bir el taşıdı seni bana
ayrılık anında, anmalık olarak;
ve ilk kez kan değildi üstünden akan
acının inciden gözyaşlarıydı, parlak.

o kara gözler, dikilen üstüme,
gizemli bir tasayla doluydular;
çeliğin gibi senin, titrek bir alevde,
ansızın bulanıyor, parlıyordular.

aşkın dilsiz güvencesi ve yol arkadaşımsın sen,
seni hep örnek olarak göreceğim;
değişmeyeceğim ben de, ve ruhum hep
senin gibi sert kalacak, demirden dostum benim.

(lermantov)