geceye kendine ait bir şiir bırak

bir şarki olsan hep seni dinlesem,
mesela üzülsem ,senle gülsem.
bir yağmur damlası olsan;
bazen kaçsam senden, bazen de saatlerce
beklesem üstüme düsebilme ihtimalini
rüzgar olabilsen beni korkutan
korkumu yenip istesem bazen seni.sen şimdi git !beni verilmiş sözlerimle düsümeye birak
birak rüyalarımda kal..
birak ki başım eğik kalsin

bana zamandan söz ediyorlar
gelip size zamandan söz ederler
yaraları nasıl sardığından, ya da her şeye nasıl iyi geldiğinden. zamanla ilgili bütün atasözleri gündeme gelir yeniden. hepsini bilirsiniz zaten, bir ise yaramadığını bildiğiniz gibi. dahası onlar da bilirler. ama yine de güç verir bazı sözler, sözcükler,
öyle düşünürler.
bittiğine kendini inandırmak, ayrılığın gerçeğine katlanmak, sırtınızdaki hançeri çıkartmak, yüreğinizin unuttuğunuz yerleriyle yeniden
karşılaşmak kolay değildir elbet. kolay değildir bunlarla baş etmek,
uğruna içinizi öldürmek. zaman alır.
zaman
alır sizden bunların yükünü
o boşluk dolar elbet, yaralar kabuk bağlar, sızılar diner, acılar
dibe çöker. hayatta sevinilecek şeyler yeniden fark edilir. bir
yerlerden
bulunup yeni mutluluklar edinilir.
o boşluk doldu sanırsınız
oysa o boşluğu dolduran eksilmenizdir

gün gelir bir gün
başka bir mevsim, başka bir takvim, başka bir ilişkide
o eski ağrı
ansızın geri teper.
dilerim geri teper. yoksa gerçekten
bitmişsinizdir.
bana ait değildir ama çok severim.

besinci sinifta “okul” diye akrostiş yazmıştım, aktaralim. onun haricinde çok dramatik şeyler de yazmıştım elbette. fakat hiçbiri okul kadar sevimli ve işsiz olma paniği içermiyordu.
o’ku okumazsan ne olursun,
k’urur sürünür durursun,
u’mutsuzca evde oturursun,
l’ale gibisin solgun durursun.

blr de eski birine, öylesine yine bir akrostişçilik yapmıştım.

eskiden gelen ahenkli ruhu,
renkli kisilik solgun,sade, duru,
eskileri seven nadide yorgunlugu,
nostalji adami dunya icin gec dogdu.

kestane saclari ucusur,
aynalardan hep uzakta durur,
plaklar onun kadim dostudur,
lavinia belki o da bunu biliyordur,
avare olmaz daim yetenekli,
nefesini inanin unuttum eğer ki.

vaveyla |||.

yüreklerden kanın son damlasıda akmıştı
et ile tırnak ilk defa ayrılmıştı
şaşkınlığımızı gizleyemediğimizden belkide
dünyayı deviren çığlık sesleri olmuştu
son satırlar yazılmıştı aşk üzerine
ilk ve son defa sevmişti bir gülü belkide
o gül ki gözleri camdan değişenli
saçları kelimelerden kifayetsiz
bir gün belkide sever deriz , bekleriz

seyfettin kılıç

gülüşünü çalmışlar
yetimin dudaklarından
ağlar gördüm onu
bir hüzün akşamında

sızdı birkaç damla yaş
o solgun yanaklarından
göründü yanlızlığının
yaslı bakışları

anne dedi yürüdü
hasretmiş sesine
uzattım elimi
kaldırmadı başını

ellerini tutamadım
ah çekti bakamadım
işte ben o yetimi
içimden atamadım.

ne bülbülüm ne de kuş
altın kafesteyim ben
ne yemende ne de muş
uzak yerlerdeyim ben

sırda yok sırdaşımda
mecnun gibi aşkımda
bu karanlık ışıkta
dilsiz avareyim ben

körüm görmez gözlerim
tükenmiştir nefesim
tanınmaz hallerdeyim
bir garip meçhulüm ben

yaşayan bir ölüydüm
meçhule gömülmüşüm
kötüymüş deliymişim
söyleyin bir kimim ben?
-ydd

kuş muyuz biz
hep uzak yerlere var göçesimiz
kanadımızda üç bavul
biri biz biri kendimiz
biri...
çaresizliğimiz.

hiçbir elem taşımam, tasasızım arkadaş
yolum sisli ve gece karanlık mı ?
bence aydınlatır, şöyle keyfimce bir şarkı
varsın olmasın kulağımda başka bir ses
mehtapta oynaşan birkaç sineğin
bir göle yansıyan gölgesi az mı ?
ben bilmem politika, futbol ve para kimde
bir kutuya tekme atar yürürüm, elim cebimde.

dalına konamayacağım ağacın
gölgesine sığınmayı düşledim ben...

gezdiğin dağlarda kar.
sobanda yanan har.
ah keşke ben sana yar.
olsaydım olsaydım.

asmana çardak.
sofrana bardak.
bastığın yola toprak.
olsaydım olsaydım.

gecene gündüz.
kışına güz.
uykuna düş.
olsaydım olsaydım.

sen bana ferman.
ben sana derman.
geceleri seni saran.
yatağına yorgan.
olsaydım olsaydım.:

şafağın kızıllığı bulaşmış
örselenmiş, yaralanmış dudaklarına,
gülümsemiş, güneşi doğurmuş
onu bir ömür seven adama.

çığlıklar atmış göğsünün boşluğunda
kahkahaları kulakları çınlatmış
saçları sümbül kokan
dudakları kanlanmış kadın.

şarap tadındaki gülümsemesi,
yıllanmış bir adamın yüreğinde.
öldürdüğü hayallerin kırıkları
birer birer kelimelerine saplanmış.

üşümüş, buz tutmuş bakışları
kesmiş hayata inat
buram buram sümbül kokan saçlarını.
kanamış saçları, gülümsemesi,
kutsanmış o gün
gülümsemesi kanayan kadın.

-eylül

......
dik yamaçların selisin,
sen benden daha delisin,
şimdi kimlerin kulusun?
başını eğemediğim!

nasıl vurgunum bilirdin,
niçin benden yüz çevirdin?
kimlerin koynuna girdin?
öpmeğe kıyamadığım!

ömür denen karanlığın içindeki elim,
yaşadıklarıma değin.
yol gösterde ilerleyeyim.

ömürde kaç gün baharın tadını duyumsamak
gerçeği bilip.
inadına
sevmekle sevmemek, olmakla olamamak arasında geçen ömürler
hayat demek kolaylık mı demek?
düşünmüş müdür
göbeklitepe'de tapınağını inşa eden adam da?
biz hala aynı insanız
baharın tadıyla duyumsamak gerek.

duymayalı o âsûde sesi şarkılar beyhûde oldu
en tatlı musikî cefâ doldu
sensizlik bâr* oldu
kalbim târ* doldu
şeb-i tire* düşen ruhum
rûz-ı şarikaya* uyanamaz oldu

ruhumda derin bir acı var,
sanki bu aynada gördüğüm yüz benim değil.
bu gözler bu bakışlar hiçbiri bana ait olamaz.
içime çöken karamsarlık ve kalbimi sıkıştıran kötü düşünceler,
kurtulma vakti geldi sizlerden.
artık özgür olma,
artık yeniden ben olma vakti.

bırakamam yalnızca whatsapp.

yük
haraç mezat satılan hayallerin perişanlığında
yamali dirsekler,yırtık pabuçlar
yüzünde is karası
parmakları yaralı
daha 13ünde bir cocuk,
eve ekmek götüren
garip anasının yüzü bir kez gülsün diye
"allahım babam ölsün"
yatak duasına açilan elleri
hicbir zaman amin'e varmayan dilleri
ve pişman olan hemen dediğinden.
utanan annesinden sevdigi icin babasini,
baba,baba,baba sev beni ne olur.
yastıkta yorgunluğunun ağırlığı
titrek kalbinde,kirmizi araba sevdasıyla
13ünde bir çocuk.
dalarken uykuya,
baba,baba,babaaa sev beni ne olur
sevdiğin kadar şişeleri...

85 b sütyen

tek hamlede açtım sütyeni
bir baktım dümdüz plaka gibi
neden beni kandırdın dedim
aşkım olayımız aldatmaca dedi