ateist yazarlara sorular
başlık "zamansız kelebek" tarafından 21.04.2022 00:13 tarihinde açılmıştır.
ateist değil bilinmezci olarak tanımlamam daha doğru olur kendimi. o yüzden ona göre cevapladım. 3. sorunun cevabı bu yüzden uymayabilir.
+ zeus yoksa neye inanmayıp müslüman oldunuz?
+ dikkat et diyorum genelde. allah korusun da dediğim oluyor. buna sosyal dil denir, bunlar alışkanlıkla söylenen cümlelerdir. bazen inşallah da diyoruz.
+ kanıtlayamayız.
+ daha geç dinsiz olmamı sağlamıştır.
+ gerçekten anlatayım mı? peki anlatayım. kısa tutmaya çalışacağım.
hazırlık sınıfındayken - ki yaşım 18, o yaşta müslümandım -, amerikalı bir öğretmenimiz vardı. teksaslı bir kadın. bu kadın, muhafazakar bir hristiyandı. bizim derslerimizde, ingilizce seviyemize göre haftada bir film türkçe altyazılı, daha ileri seviyelerde ingilizce altyazılı, en son seviyede ise altyazısız ingilizce film izlerdik. bu hanım da, kendini misyonerlik faaliyetlerine adamış olacak, sürekli bize isa ve hristiyanlıkla ilgili film getirirdi. üst metinde olup gözümüze sokulmasa bile, alt metinde mutlaka hristiyanlık ve incilin ne kadar harika şeyler olduğunu söyleyen filmlerdi bunlar. bu hanımı dersten çıkınca düşünürdüm. bir gün kendisi hakkında şöyle düşündüm:
"şu zavallı beyinsize bak. dünyadan haberi yok, kendi bildiği dini dışında hiçbir şeyi bilmez, sorsan kuran tevrat hiçbir şey okumamıştır, evreni bilmez, matematik fizik bilmez, ama o aptal kafasıyla kainatın sırrını çözdüğünü sanıyor. kendi dini tüm evrenin gerçeğini barındırıyor sanıyor. ancak gelişmemiş ve kör bir hayvan bu kadar ahmak olabilir."
bunları söylerken kendi dinimden emindim ama, şimdi ne kadar komik geliyor. neyse, bunları düşündükten ve kendi kendime irdeledikten sonra fark ettim ki, benim bu kadından hiçbir farkım yok. ben de başka hiçbir şeyden haberi olmayan, bir kere bana söylenene tamamen inanmış, bu koca kainatın gerçeğini kendi yerel dinim sanan bir zavallıyım, aynı onun gibi. bana anlatılan bir masala inanarak huzur bulmuş, sonsuzluk hayaliyle rahatlamış, ölmüş sevdiklerini bir daha göreceğini sanarak tesir altında bir bağımlı gibi yaşayan biriyim. dünyadaki yüzlerce dinden üçünden bile haberim yok ama hepsinin cehenneme gideceğini, benim cennete gideceğimi sanıyorum. dünya çarpı 10 üzeri sayısını siz getirin boyutunda bir evreni yaratan koca yaratıcının, en sevdiği kulunu bu dünyanın arabistan bölgesine gönderdiğine ve favori gezegeninin burası olduğuna, kendisine en yakın yaratıkların da öldüklerinde bu bölgedeki dine inanan insanlar olacağına inanmışım. fark ettim ki ben, bizim kendimiz için şekillendirdiğimiz ve başrolüne kendimizi koyduğumuz bir hikayeye inanmışım.
bu düşünceler insanın aklına girdikten sonra, ne kadar küçük ve aptal olduğunuzu anlamak ve bu zamana kadar sandığınız her şeyden utanmaya başlamak çok da uzun sürmüyor.
+ zeus yoksa neye inanmayıp müslüman oldunuz?
+ dikkat et diyorum genelde. allah korusun da dediğim oluyor. buna sosyal dil denir, bunlar alışkanlıkla söylenen cümlelerdir. bazen inşallah da diyoruz.
+ kanıtlayamayız.
+ daha geç dinsiz olmamı sağlamıştır.
+ gerçekten anlatayım mı? peki anlatayım. kısa tutmaya çalışacağım.
hazırlık sınıfındayken - ki yaşım 18, o yaşta müslümandım -, amerikalı bir öğretmenimiz vardı. teksaslı bir kadın. bu kadın, muhafazakar bir hristiyandı. bizim derslerimizde, ingilizce seviyemize göre haftada bir film türkçe altyazılı, daha ileri seviyelerde ingilizce altyazılı, en son seviyede ise altyazısız ingilizce film izlerdik. bu hanım da, kendini misyonerlik faaliyetlerine adamış olacak, sürekli bize isa ve hristiyanlıkla ilgili film getirirdi. üst metinde olup gözümüze sokulmasa bile, alt metinde mutlaka hristiyanlık ve incilin ne kadar harika şeyler olduğunu söyleyen filmlerdi bunlar. bu hanımı dersten çıkınca düşünürdüm. bir gün kendisi hakkında şöyle düşündüm:
"şu zavallı beyinsize bak. dünyadan haberi yok, kendi bildiği dini dışında hiçbir şeyi bilmez, sorsan kuran tevrat hiçbir şey okumamıştır, evreni bilmez, matematik fizik bilmez, ama o aptal kafasıyla kainatın sırrını çözdüğünü sanıyor. kendi dini tüm evrenin gerçeğini barındırıyor sanıyor. ancak gelişmemiş ve kör bir hayvan bu kadar ahmak olabilir."
bunları söylerken kendi dinimden emindim ama, şimdi ne kadar komik geliyor. neyse, bunları düşündükten ve kendi kendime irdeledikten sonra fark ettim ki, benim bu kadından hiçbir farkım yok. ben de başka hiçbir şeyden haberi olmayan, bir kere bana söylenene tamamen inanmış, bu koca kainatın gerçeğini kendi yerel dinim sanan bir zavallıyım, aynı onun gibi. bana anlatılan bir masala inanarak huzur bulmuş, sonsuzluk hayaliyle rahatlamış, ölmüş sevdiklerini bir daha göreceğini sanarak tesir altında bir bağımlı gibi yaşayan biriyim. dünyadaki yüzlerce dinden üçünden bile haberim yok ama hepsinin cehenneme gideceğini, benim cennete gideceğimi sanıyorum. dünya çarpı 10 üzeri sayısını siz getirin boyutunda bir evreni yaratan koca yaratıcının, en sevdiği kulunu bu dünyanın arabistan bölgesine gönderdiğine ve favori gezegeninin burası olduğuna, kendisine en yakın yaratıkların da öldüklerinde bu bölgedeki dine inanan insanlar olacağına inanmışım. fark ettim ki ben, bizim kendimiz için şekillendirdiğimiz ve başrolüne kendimizi koyduğumuz bir hikayeye inanmışım.
bu düşünceler insanın aklına girdikten sonra, ne kadar küçük ve aptal olduğunuzu anlamak ve bu zamana kadar sandığınız her şeyden utanmaya başlamak çok da uzun sürmüyor.
devamını gör...