karanlıktan korkmak

şu an istanbul'da felaket bir yağmur var ve şimşekler aralıksız gökyüzünü aydınlatıyor. ailem bayram nedeniyle memlekete gitti ve koca binada tek başımayım. aksi gibi elektrikler de gitti. peki ben karanlıktan korkuyor muyum? şu an tek korkum, projemin yarıda kalmış olması ve yetişmeme ihtimali. peki neden karanlıktan korkarız? sebebi kolektif bilinçdışında yatıyor. binlerce yıldan beri süregelen mağarada kalma deneyimi, gündüzleri avcı geceleri av olan insanın karanlıktan korkmasına neden olmaktadır. zira geceleri bizden daha iyi görüş imkanına sahip yırtıcılara açık hedef oluruz. bu nedenle kimi insanlar, ağaç dallarında uyumayı tercih ettiler. hatta uykuya dalarken gelen düşme hissi de bu kolektif bilinçdışının bir mirasıdır.

elbette çocukluk yaşantısı da oldukça önemlidir. çocukken çevrenizde sizi korkutmaktan zevk alan insanlar olduysa, bu korku sizi her karanlık durumunda takip eder. tavsiyem, karanlıkta kaldığınızda en mutlu olduğunuz anıları gözünüzde canlandırın ve karanlıkta aklınıza gelen korkutucu düşünceleri bastırmaya çalışmayın. pembe fili düşünme deyince aksini düşündüğümüz gibi, bu korkutucu düşünceleri de düşünmemeye çalıştıkça daha fazla düşünürüz ki bu bizim patlamaya hazır bomba olmamıza yeter.