dedikodu

konuşulması gereken şeyin konuşulması gerektiği taraftarıyım. severim. hele dinlemeye bayılırım. çıkın çıkın anlatın neler olduğunu ama sıkıntı şu ki ben durduk yere bir dedikodu yapmayı sevmem.

bir şeyi ortaya dökmem için canımın veya sevdiklerimin canının yanması gerek ya da sizin o kadar leş bir insan olmanız gerek ki "x yazarı da şöyle biri, uzak dur bence" diyebileyim.

hani denilen gibi çok şey bilirim ama konuşmam. başa bela olacağını bilirim. ayrıca milletin özelinin çok fazla ortaya dökülmesi taraftarı da değilim. hep derim konuşulacak şey var; konuşulmayacak şey var.

insanlar da zaten bu yüzden güvenip bir şeyler anlatıyorlar. kimsenin güvenini kırmak istemem. ben soyadımla oldukça müsamaha bir kişiliğe sahibimdir.

son olarak dedikodu yapılacaksa kanıtlarla konuşulmasını seviyorum.* aksi, iftiraya giriyor çünkü. ekran görüntüleriyle gelin bana.