geceye bir şiir bırak

yine geliyor o tatlı dilli yalnızlık. gelip oturacak yine evin orta yerine. kaç zamandır açmıyordum kapıyı ama bu sefer zor kullandı girdi içeri. istemiyorum desem de nafile. şimdi kurduğum tüm düzeni alt üst edecek. önce perdeleri çekecek, ev ay gibi kapkaranlık. sonra çiçekler ölecek, filizlendirip diktiğim limon ağacı. sonra benim ipimi çekecek ve gidecek yollar bitecek. kalbime değmeden, bir avuç toprakla örtülüp unutulacağım.

*