bir yakınını kaybetmek

hepimizin yaşadığı ve yaşayacağı bir durum. duygusal olarak anormalite gibi gelse de, insan doğasının gereği bu..

birisi ölür, yenisi doğar. jenerasyonlar böyle ilerliyor. hepimiz, bizden öncekilerin genetik mirasıyız. bunu mümkün olduğunca normalleştirmek gerekiyor ki bu yaşandığında, duygusal bir buhran oluşmasın. bazı insanlar ölüm duygusunun verdiği “ kayıp” hissini uzun yıllar aşamayabiliyor. işte bunlar hep kendinize psikolojik dengenizin kontrolünü ele almama konusunda verdiğiniz izinle alakalı. siz beyninizi yönetmezseniz, o sizi yönetmeye başlar.