insanı yoran şeyler

yalnızlık.
başlarda zamanı gelecektir diyorsunuz, alışıyorsunuz ama hep bir kenarda sizinle kalıyor yalnız olduğunuz bilinci.
sonrasında zaman geçiyor, hala yalnızsınız. bunun farkında olsanız da bir şey yapamayacağınızın bilincine varıyorsunuz. işte bu raddeden sonra yavaş yavaş ruhunuzu delmeye başlıyor. minik minik kemiriyor ruhunuzu, kalbinizi... siz de buna seyirci oluyorsunuz, elinizden geldikçe görmezden gelmeye çalışıyorsunuz ama nafile. hep orada, biliyorsunuz.