sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

soğuk ve rüzgarlı bir sonbahar gecesi, güneşin henüz uyanmamış olduğu vakitlerdi. beşiktaş'ta ıssız sokaklardan birinde, bedenin ikiye ayrılmış vaziyette yorgun bir kaldırım köşesinde terk edilmiştin seninle tanıştığımız o an. gözlerin göremez olmuştu dünyayı; boynunun yukarısından bihaberdin. ellerin hissedemez olmuştu bir başka teni; omuzlarından aşağısını kaybetmiştin. sorgusuz kabullenmiştin bizimle gelmeyi; bilmezdik başından neler geçtiğini... sustun, yalnızca dinledin. kelimelere gerek yoktu aslında anlatabilmek için kendini. adına şiirler yazdık o ilk gecenin sabahında. iyi kötü şarkılar besteledik senin için. sanki çok uzun zamandır bizimleydin. ne vakit varlığını unutmaya başladık, ilk ve son kez duyacağımız o sözlerini söyledin; "ben artık gitmeliyim..." bulutsuz bir ilkbahar sabahı, kalabalık beyoğlu sokaklarının birinde, tanıştığımız o ilk andaki gibi yalnızlığına terk ettik seni. kim bilir kimler girmiş olacak hayatına, bizim gibi paylaşacaklar mı seninle hikayelerini. ayrılığın ardından farkına vardık ne yazık ki; bilmeni isterdik aslında, seni hâlâ ne çok sevdiğimizi... umarım orada bir yerlerde huzur içerisinde geçiyordur her anın. unutma; ne kadar uzağındaymışız gibi görünsek de mavi ve gri daima seninle.