insana yaşama sevinci veren şeyler

çok içtiğin bir gecenin sabahında, tişörtünde araba lastiği izi ile uyanmak. düşünsene, muhtemelen dün gece üzerimden araba geçmiş ve ölmemişim.

işte böyle felaketler, hayata karşı hiçbir iradi gücümüz olmadığı hakikatiyle bizleri yüzleştirerek üzerimizden nefsimizin baskısını alır. nefsimizin baskısından kurtulduğumuz anda bizden geriye kalan her şey latincede intelectus olarak anılan büyük akılla birleşir ve şu ölümlü dünyada irademiz dışında rahat bir nefes almanın hazzını işte tam da bu araba altında ezilme benzeri felaketler sırasında yaşarız. bu, yaşama sevincidir. bu sessiz bir "her şeye rağmen yaşamak ulan!" çığlığıdır.