tutunamayanlar (kitap)

bütün sanat eserlerinde olduğu gibi estetik özne olan izleyici/alıcı yani bizler de üretilen sanatın/eserin bir parçasıyız. edebiyat da bunu dışında değil. yani bir kitabın yazarı kadar okur da bu zincirin ayrılmaz bir parçası. amacım okur goygoylamak değil ama tutunamayanları okuyan, okumaya çalışan, okuyup yarım bırakanlara yazık değil mi sevgili sözlük? hele o hiç noktalama işaretinin kullanılmadığı bölüm! tamam oğuz abi, müthişsin, sayısalcısın, kafa zehir gibi... ama peki biz zavallı okurlar noolcaz? niye bize bu kadar eziyet ediyorsun? buyrun klasiklere bakalım, modern klasiklere bakalım, artık iyice boku çıkmış modern edebiyatı bir kenara bırakırsak, en az tutunamayanlar kadar ilgi görmüş eserlerde okuru böyle pataklayan bir kurgu, böyle yoran bir anlatım biçimi kaçında var?

tutunamayanlar, hemen hemen en çok satan kitaplar arasında, görebildiğim kadarıyla. ismine, görünürlüğüne, çevrimde olan bağlamından kopuk alıntılara bakarak benim gibi birçok insan bu kitabı okumaya heves etmiştir. ben, bitirebilen fânilerdenim ama tahmin ediyorum ki satıldığı miktarda okunan bir kitap değildir tutunamayanlar.

kitabı henüz okumamış birisi bu yazıyı okuyorsa sakın ha bu kitaptan başlamayın oğuz atay okumaya. korkuyu beklerken adındaki öykülerini okuyun örneğin, diğer kitaplarına bakın. belki en son okuyun tutunamayanları. hayatın anlamını filan da vermiyor, beklentinizi de yükseltmeyin, derim.