düşününce kalbimi sıcacık eden ve sahip olduğum için kendimi dünyanın en şanslı insanlarından biri saydığım muazzam bağ. hiçbir şeyde beklenemeyeceği gibi dostlukta da mükemmeliyet arayamayız tabi. kavgalar, tartışmalar, kırılan kalplerle dolu ve bir o kadar da merhem. revirde battaniyeye gömülüp hasta yatarken getirilen sıcak çay ve on dakikalık teneffüs aralarına sığdırılan bir paket dolusu muhabbet dostluk. uykun olmadığı halde sana sarılıp uyumak istediği için saatlerce yanında yatıp kendini onun için uyumaya zorladığın insan, kimseye vermediğin tavizleri verdiğin insan, kimseyle paylaşamadığın o karanlık yanını beni yargılar korkusu olmadan anlatabildiğin insan, bilmiyorum belki fazla polyannacılık yapıyorum şuan. aslında çok şey yazmak istiyorum buraya ama çalışmam gereken bir adet yks olduğu için infp'liğimi bir kenara bırakıp ağlayarak yatağıma gidicem.
devamını gör...