lucy yazar profili

annemin gruba 'çaya gelinnn' diye attığı çay fotoğrafı.

gençlik festivalinde teoman'la birlikte sahnede yer almasıyla tanıdığım, keman çalışı ve fiziğiyle birlikte kalbimi yerinden söküp atan sanatçı.

benim. kadın olmam dışında bir sorun yok.

ilk kez kanka deyince yüzünde oluşan anlık ifade*.

aşırı doz cennet mahallesi ve şıngır mıngır dans kıyafetlerinin bir sonucu olarak dansöz olmak isterdim. altı yaşında evde belime bağladığım boncuklu çember ve turuncu etekli mayomla dolaşmam sonucu annemin gazabına uğrayarak vazgeçmiştim hayalimden shuskdhd.

birkaç kez yapıştırıp tamir ettiğim kupamı tekrar tekrar kıran, sevince kaçan, ilgilenmeyince peşimde kuyruk olan, dişlerinin ve pencelerinin sıkça gazabına uğradığım, çoğunun gizli birer flerken olduğunu düşündüğüm canlı türü. tatlı görünümüne aldanıp korumasız yaklaşırsanız insanlar kendine faça çeken bir manyak olduğunuzu düşünebilir.

günümüz üşengeçlik hastalığının büyük payı bulunan ve hayatın anlamsız geçtiğini hissettiren durum.

mükemmel olduğunu düşündüğün kızının günden güne içi kararıyor baba. mükemmeliyetten öyle uzağım ki bilmiyorsun, söyleyemem. küçüklüğüm, değerlerim, eskiden olduğum o kibar masum kız, hepsi kirli artık. söylenen güzel sözler kalbimi acıtıyor. bilmiyorlar işte ruhumdaki pisliği. sen de bilmiyorsun hiçbir şey. bilme. zaten ben de söylemem. söyleyemem.

ele aldığı mesele, konusu itibariyle güzel bulduğum; okurken sık sık altı çizilesi sözlerle karşılaştığım fakat üslubunun, içeriğinin kalitesini yakalayamadığını düşündüğüm kitap.

küçük çocuklar baya dindar oluyor aslında ama büyüyüp bunu devam ettirebilen çok az kişi tanıyorum. yani sözde müslüman ve muhafazakar aile çocuğu çevremdeki çoğu kişi. ben de dahil olmak üzere gençlerin içinde neyle dolduracaklarını bilmedikleri büyük bir boşluk var. herkes kendini yaşamın akışına bırakmış durumda. inanma isteği var içimde, yaratıcının varlığına inandığım zaman gelen huzuru da hatırlıyorum ama çok fazla aması var. hani kendi içimde dinin söylediklerini günümüze uyarlamaya çalışıyorum, çabam saçma ve gülünç geliyor artık. genç ve cahilim, önümde ne kadar yol var bilmiyorum, inanç meselesini mesele olmaktan ne zaman çıkarırım onu da bilmiyorum. ama bildiğim bir şey var; dindar bir nesil yetişmiyor, yetişemiyor.

düşününce kalbimi sıcacık eden ve sahip olduğum için kendimi dünyanın en şanslı insanlarından biri saydığım muazzam bağ. hiçbir şeyde beklenemeyeceği gibi dostlukta da mükemmeliyet arayamayız tabi. kavgalar, tartışmalar, kırılan kalplerle dolu ve bir o kadar da merhem. revirde battaniyeye gömülüp hasta yatarken getirilen sıcak çay ve on dakikalık teneffüs aralarına sığdırılan bir paket dolusu muhabbet dostluk. uykun olmadığı halde sana sarılıp uyumak istediği için saatlerce yanında yatıp kendini onun için uyumaya zorladığın insan, kimseye vermediğin tavizleri verdiğin insan, kimseyle paylaşamadığın o karanlık yanını beni yargılar korkusu olmadan anlatabildiğin insan, bilmiyorum belki fazla polyannacılık yapıyorum şuan. aslında çok şey yazmak istiyorum buraya ama çalışmam gereken bir adet yks olduğu için infp'liğimi bir kenara bırakıp ağlayarak yatağıma gidicem.