dostluk

arkadaşlığın bir üst seviyesidir. sevinçlerini, üzüntülerini paylaşmaktır. ulaşılması zordur. ulaşınca değerinin bilinmesi gerekir.

dost, farsça bir kelime olup karşıtı düşmandır. her bakımdan güvenilir olmaktır. bunun yakın anlamlıları (aynısı, eşiti değil) refik, arkadaş, yoldaş, ortak, şerik hatta yamak ve muavin gibi farklı tipleri vardır. günümüzde kankalık falan yeni bir ifade olup kankilik adamı deli eder.

nesli tükenmekte olandır.

dünya üzerinde sayısı oldukça azalmıştır.

günümüzde kaf dağı'nın ardındaki zümrüdü anka kuşunu bulmak kadar zordur.

temelden başlaması gerekir. şunun gibi bir şey;



sonrasında hayattaki tüm zorluklara rağmen devam etmesi ve büyünün bozulmamış olması gerekir. şöyle bir şey;



diğer türlüsü biraz şansa bağlı...

günümüzde herkesin dilinden düşmeyen bir söz var dostluk? dostluğun çok farklı tanımları yapılabilir belki şu anda bunları okurken sizin de aklınızda bir tanım oluşmuş olabilir. benim de bu konu hakkında naçizane düşüncelerim var bunları sizlerle paylaşmak istiyorum. dostluk insanın var olmasından itibaren "yalnız kalmamak" olgusunun iç güdülerde birikmesi ile oluşmuş bir kişi ile bir şeyler paylaşmanın ve bu paylaşımda herhangi bir "menfaat ve çıkar" barındırmamanın kısa ve öz ismi. burada sizin de bir şey dikkatinizi çekti mi? ben de öyle tahmin ediyordum. "menfaat ve çıkar gözetmemek" fakat bu size de komik geliyor değil mi? bazılarınız diyecektir "yahu bunun neresi komik, kaldı ki büyük güç haline gelen günümüz dünyasının vazgeçilmezi "para" bu kavramı da kendine benzetmiştir. insanlar çıkarları doğrultusunda aptallaştırılmış sisteme karıştırılmış ve "mış gibi davranmak”, politikacılık" beyinlerde olması gereken olgu, olgunluk olarak tanımlanmıştır”. aslında haklıdır da çünkü günümüzdeki dostluğun tanımı budur. sizce de öyle değil mi? az eskilere gidelim bundan 10 sene öncesine kadar komşuluk denen bir kavram da vardı hepiniz hatırlıyorsunuzdur tabi teknoloji gelişmeden önce komşuluk ilişkileri de daha fazlaydı. bir hatırlasanıza o günleri ne güzel günlerdi değil mi? ve şimdi günümüze dönelim bir de şimdi bakın ne demek istediğimi gayet iyi anlayacaksınız. dostlukta böyleydi işte, her neyse sözü fazla uzatmayalım. artık dostluk ilişkileri yok olmaya başladı dünya güzellikleri insanları kendine bağlamaya başladı. bu sıkışık düzen içinde insan yine bilinçaltının derinliklerinde yaşattığı ve beslediği "kendi yalnızlığına" geri dönmüş, sistemin yarattığı zorunlu arkadaşlıklar reddedilmiş, para ile tanıştığımız psikologlar yoluyla paylaşım sağlanmaya çalışılmıştır. hemcinslerden nefret edilmiştir, salak ve garip gelmiştir; boş dışı dolu gözüken polemikler, hazırlanılmıştır ve bu kavramları kendinden uzak tutan insan dışlanmıştır. burada araya girmek istiyorum cümlelerim size doğru veya yanlış gelmiş olabilir fakat gerçekler bunlar. yahu kafanızı kaldırıp çevrenize bir bakın çevrenizdeki olan bitenleri bir gözlemleyin bana hak vereceksiniz. ve dahası karşı cins bir cinsel obje olmaktan çıkamamış, "dost" kavramı pislik ve hayvani cinsel güdülerimize kurban gitmiştir. ve konuşmaya başlamışızdır. bilmiyoruz ve konuşmayı kendimizde büyüklük sanıyoruz, bilmiyoruz ve saçmalıyoruz, işin bir başka üzücü tarafı ise bilmek istemiyor oluşumuz. ya da farklı bir perspektiften bakacak olursak bilgisizlikten herhangi bir duygu hissetmiyor oluşumuz bizi toplumda etrafına saldıran acımasız ve düşüncesiz kurtlara çevirdi. biz öyle acımasız kurtlarız ki karşılık beklemeden fedakarlık yapmamız gereken ‘’dostlarımıza’’ destek olmak yetine köstek oluyoruz. biz öyle düşüncesiz kurtlarız ki bizden bir merhaba bekleyen ‘’dostlarımıza’’ bunu çok görüyoruz.
evet efendim dostluk... şimdi dostluğu bir daha düşünün ve arkadaş seçiminize dikkat edin ileride pişman olacağınız hatalar yapmayın. bu hatalardan pişmanlık hissi duyan biri olarak sizlere tek tavsiyemdir ki, düşünün!
son olarak yazımı şu örnekle bitirmek isterim;
3 çeşit dost vardır:
1-su gibidir: her zaman ihtiyacın olur.
2- ilaç gibidir: sadece gerektiğinde ihtiyacın olur.
3- mikrop gibidir: o gelip seni bulur


-espinyel

dostluk; dostunun her yardıma ihtiyacı olduğunda onun yanında olmaktır kısaca. olmaya çalışmaktır, olamayınca üzülmektir. onunla her şeyini paylaşırsın. sırlarını, mutluluğunu, dertlerini. sadece güvenirsin ve hiç gitmeyeceğini bilirsin. bir de gitse bile, aranızda kalacağından daima emin olursun. her insanın bu hayatta en az bir dostu olması gerektiğini düşünenlerdenim. ben her zaman yaslayacak bir omuz, güvenerek sevinçlerimi, hüzünlerimi, içinden çıkamadığım dertlerimi anlatabileceğim birini ararım. benim için yalnızlık tam bir çöküş sebebidir.. daima paylaşmak istiyorum, daima..

düşününce kalbimi sıcacık eden ve sahip olduğum için kendimi dünyanın en şanslı insanlarından biri saydığım muazzam bağ. hiçbir şeyde beklenemeyeceği gibi dostlukta da mükemmeliyet arayamayız tabi. kavgalar, tartışmalar, kırılan kalplerle dolu ve bir o kadar da merhem. revirde battaniyeye gömülüp hasta yatarken getirilen sıcak çay ve on dakikalık teneffüs aralarına sığdırılan bir paket dolusu muhabbet dostluk. uykun olmadığı halde sana sarılıp uyumak istediği için saatlerce yanında yatıp kendini onun için uyumaya zorladığın insan, kimseye vermediğin tavizleri verdiğin insan, kimseyle paylaşamadığın o karanlık yanını beni yargılar korkusu olmadan anlatabildiğin insan, bilmiyorum belki fazla polyannacılık yapıyorum şuan. aslında çok şey yazmak istiyorum buraya ama çalışmam gereken bir adet yks olduğu için infp'liğimi bir kenara bırakıp ağlayarak yatağıma gidicem.

aşk gibi inanmadığım kavramlardan biri daha.. dostmuş, ne dostu, dostum? ne zaman ki çıkarlar girdi devreye insanoğlu da fırıldaklığını her yerde göstermeye başladı.. eninde sonunda yok olur gider, olduğunu sanırsın sadece. büyük eşiklerden geçemedikten sonra birlikte dostluğun da ne önemi olabilir ki..

yaş almaya devam ettikçe hayat size bu kavramı içi boşalarak sunmaya devam ediyor. ondandır belki de yalnızlıktan büyük keyif almalarım, kimselere minnet duymayışlarım. yaaa hadi oradan da diyen olur da; insan gibi insan var da biz mi geri çevirdik? ya da karpuzun keleğini hayat hep bize tattırıyor da olabilir, olmaz mı?

ben çok mu iyiyim peki? artık değilim ne yalan söyleyim. öğrendiğim kavramlar olmadı da değil, misal en sevdiğim içlerinden "bencillik". şu hayatta önce kendini düşünmediğin müddetçe mutlu olamıyorsun. iki eli kanda olsa da -ki beni kan da tutar- her şeye koşan beni bile bu hale getirenler utansın. en iyi dost insanın kendisidir.

kalpten sevdiğiniz, inandığınız ve güvendiğiniz, göremediğinizde yokluğunu duyduğunuz, kaybettiğinizde unutulmaz acılar yaşadığınız kişiye karşı beslediğiniz kutsal duygu.

çağımızda rastlamak şöyle dursun anlamını dahi yitirebilecek kelime.
sözlük anlamı olarak çıkar gözetmeksizin başka bir insan için fedakarlıkta bulunmak. şimdi nerde çıkar olmayan ilişki.

dostluk arıyorum arkadaşlar. sağlam adamlar varsa damlasınlar.

her şeyi yutup kusması gereken.

dostluk arkadaş gibi basit bir kelime değildir.derindir dostluk ,satmaz bir kere dostluk seni ,seni tüm yanlışın dogrunla sever hep yanında olur hiç yargilamaz ,arkanı dönsen bile,mesafeler uzak olsa bile her an yanındadır dostun,hiç kazık yemezsin gerçek dosttan.
arkadaş ise;hemen satar seni,arkanı döndüğünde dedikodunu zevkle yapar,mesafeler girince daha bir aran açılır götürmez konusamazsin .
bana göre çok başka dostluk bir tane dostunuz varsa alın sarın sarmalayin hiç bırakmayın onu .

kardeşim olmadı tek çocuktum. ailem de mutlu bir aile değildi, ben ergenliğe girerken ayrıldılar ve çok acılar yaşadım. akrabalarım beni çok üzdü ama çok şükür gönül bağı kurduğum insanlar bu hayatta benim şükür sebebim oldu. komşularımdan, dostlarımdan hayır gördüğüm kadar akrabalarımdan görmedim.

bu hayatta 3 tane dostum var. biri çok uzaklara gitti, pek görüşemiyoruz. biri vefat etti. biri de suriye'de aslanlar gibi.
ama bizim dostluğumuz öyle instagram, whatsapp, mesaj kutusu dostluğu değil, gerçek dostluk.
birimizden biri çağırdığı zaman, iki eli kanda da olsa yetişecek bir dostluk.
şimdiki kuşak bunu maalesef anlamıyor.
iyi ki varsın kardeşim. senin varlığın bana güç veriyor.

dostluk kurması zor, dosttan kopması daha da zordur. dost insana güç verir. sırtını boşta hissetmezsin. insan, hayatında birkaç dostluk kurmalı. zaten bir ömürde de en fazla 2-3 dostluk kurulabilir.

richard bach / martı

aylarca aramasan da küsmeyen, sadece senin aramani beklemeyen, o aramadiginda senin de dert etmedigin insanla paylaşılan şeydir dostluk. uzakta olsan da yürütebiliyorsan, yarım bıraktığınız cümleyi tamamlayabiliyorsan, konuşacak konu aramiyorsan, yanında kendin gibiysen odur dostluk.
nadir bulunur. her şeyi çabucak tükettiğimiz şu devirde hemen yakın olup ufacık bir şeyde uzaklaşmak değildir dostluk.
emek ister, paylaşmak ister, kıymet ister.

şu hayatı yaşanılır kılan en güzel şeydir. tam tamına 13 yıldır süren birbirmizin her haline, her kötü ve iyi gününde yalansız dolansiz devam etmişizdir. umarım yaşamı yaşanılır kılan dostluğumuz hep devam eder. çünkü dostluktan başka hiç bir şeye inancım kalmadı.

bir kız yüzünden bozduğum şey. çok pişmanım 6 yıllık dostumu kaybettim...