abooklover yazar profili

mülakat öncesi odağımi dağıtmak için; önce 'gaydırı gubbak cemile' sonrasında ise 'şinanay' şarkılarını sesli ve ritimli şekilde söyledim. tabi insanların duyma ihtimalleri artınca sustum ama o ayrı.

evlerine mecburen misafir olduğum bir aile, arabalarıyla beni 20dkda otogara bırakabilecekken beni otogar otobüsüne bindirdiler, elimde valizlerle. otobüs bildiğin şehri dolaşıyor ve 1 saatte otogara gidiyor. valizler otobüste düşmesin diye bir taraflarımı yırttım afedersiniz. velhasıl, sonradan bir de demesin mi, arabayla gitseydik 20dkda varırdık diye. sırf otobüs dolaştığı için otogara geç gitmek zorunda kaldım ve bir 45 dk civarında bilet aradım. en son bulduğum biletin arabası 50 dk rötar verdi ve onu bekledim. yani evet kimse kimseyi arabasıyla bir yere bırakmak zorunda değil. ancak bu bir nezakettir. ve bu nezaketsizlik benim tüm günümün içine etti. müthiş bir zaman kaybına, açlığa ve yorgunluğa sebep oldu. ben olsam gerçekten o kişi kim olursa olsun elimden gelen misafirperverliği yapardım. garip.

bir gireyim ne olmuş ne bitmiş dedim,
hanımcılıkla ilgili binlerce başlık
kadınların meyve salatası gibi olması
ceviz gözlü (?) kadınlar
vs vs
abi noldunuz hepiniz toptan aşık mı oldunuz? noluyooo

bir malatyalı olarak, memleketimin insanlarının ilk defa ciddi ciddi "kayısı yok bu sene" dediklerine şahit oldum ben. normalde "var da az" der geçiştirirlerdi. herkes bu konuda üzgün. kocaman bir şehrin en büyük gelir kaynaklarının başında gelen bir meyve don vurması sonucu, ağaç köklerinden zarar gördü. her doğa olayını bir şekilde evirip çevirip saçma sapan bir konuya bağlıyorlar amaaaa zarar gören insanlara yardım var mı? tabi ki yok!! dilimin ucuna ne laflar geliyor da neyse yazılmaz şimdi buraya.

her seçim öncesi mülakat kaldırılacak denip hâlâ kaldırılmaması beni bi tık üzer.

nabzınızın ne sebeple olduğunu bilmeden aşırı hızlanması. stres gerçekten 116 nabza sebep olur mu? olsa bile daha stres yapmam için en az 10 günüm var.

insanın hayat kalitesini yerle bir eden hastalık. ne yapsam işe yaramaması benim artık sinirimi bozuyor.

punch seti

bir gün yapmaktan korktuğum eylem.
allah'ım sen aklıma mukayyet ol**

belki öylesine söyledi, belki hiçbir önem arz etmedi onun için ama bazen aklıma geliyor ve iyi hissettiriyor:
"sen, bir erkeğin zaafı olabilecek bir kadınsın."
ne amaçla söylediği de pek umrumda değil. sadece iyi hissettiriyor.

benim bu yazımdaki 'o' kişisi tamamen farazi bir kişi. çünkü bir 'o' kişisi yok hayatımda. olsaydı şunu okumasını isterdim:
bazı kızlar tırnakları kırıldığı için nazlanabiliyorken ben yaşadığım travmalari tamamen kendim göğüsledim. ne çok isterdim çocukluk arkadaşım olmuş olmanı, senden güç alırdım belki. şimdi ise niye bu kadar sert çerçevelerim olmasına şaşmamalı.

senaryo yazmak.
evet pahalı bir hayal çünkü önce karın tokluğu.

geceleri erken uyumamak.

kaç zaman geçerse geçsin hep aynı şekilde hissedilecek durumdur.

en son küçükken gördüğüm bir kızın liseden mezun olduğunu gördüm bugün. yaşlandım evet...

bu yeteneğim olmasa hayatta kalamazdım. varsın olmasın ama hayal bile güzel.

gece 1-2 arası. en azından balkondan pencereden öyle duruyor. sıfır ses gürültü

bir şeyler hissediyorum ama ne hissettiğimi tam bilemiyorum. biri beni mi anıyor bana küfür mü ediyor bana bir şey mi diyecek bilmiyorum ama bir şey var işte.