aggregat yazar profili

tencereye kaynar su koyup içine üzerinde 7-9 dakika yazan makarnaları attığımda 8 buçuk dakikada ideal kıvamda yemeye hazır oluyorlar. 25 dakika pişirenler lazanya falan yapıyor sanırım.

yapmadığım ve tavsiye etmediğim şeydir. bilakis kavga mahallinden uzaklaşma ihtiyacı hissederim genellikle.

burnun iki tarafını da tıkamayı deneyince aslında çok da kötü olmadığı anlaşılacak durumdur.

kimin söylediğini anımsayamadığım bir söz vardı : "sık sık gülen insanlar, kalplerinde en çok acıyı taşıyanlardır. hatta bazen öyle sesli gülerler ki, hıçkırıklarının sesi bile duyulmaz."

hem şarkıları hem de oyunculukları harika olan sanatçıydı. kendisini canlı izleyememiş ve izleyemeyecek olmak içimde kalan uktelere çoktan eklendi bile.

tam bir diziye veya filme soundtrack yapmalık bir şarkı. bir tavsiye ile biraz geç keşfettim diyebilirim.

benim de yaptığım eylemdir. bazen durup da uzunca düşündüğümde keşke hiç yaşamamış olsaydım, bu çok daha güzel olabilirdi diyorum. sanırım bu dünyaya pek ayak uyduramadım ben. bir insanın daha kendine bunu söylemesine neden olmak istemediğim için çocuk sahibi olmamaya kararlıyım.

sabah kalktığımdan eve gelene kadar geçen süre yaklaşık 12 saat desek, 6 saat de uyku olsa geriye kalan zamanda yemek, tuvalet, duş vs. hiçbir şey yapmasam ancak yetiştirebileceğim etkinliktir.

lapin denizlerimizde de çokça bulunan, oltaya çok çabuk gelen, rengarenk olan ve yakalayan acemi balıkçıların aaa ne güzel renkleri var, ne ki bu? acaba yenir mi? dediği ancak etinin güzel olmadığı söylenen (yakaladım ama yemedim) bir balıktır. olta ile çok kolay yakalanan bir balık olması sebebiyle "lapin gibi atlamak" deyiminde kullanılmaktadır.

67 tanımda ben hariç sadece 1 kişinin yazdığı üzere yeşil mercimektir. yeşil mercimekli tarhana çorbası pek bilinmez ancak bir kez bunu içen bir daha tarhanayı sade içemez o kadar güzelleştirir.

ama onlar, içlerindeki bir açlıkla savaşıyorlardı.

çıktıktan 3 ay sonra başladığım oyundur. o zamanlar lisedeyim tabii. sınav haftaları dışında eve gelince arkadaşlarımla skype'tan konuşarak oynuyoruz. 4gb kotalı adsl var o zamanlar her güncellemede yürekler ağza geliyor. o zamanlar böyle popüler değil oyun yabancılarla ingilizce yazışma pratiği de oluyor bize. tr server'ı yok avrupada oynuyoruz. türk oyuncu da şimdiki gibi çok olmadığından türk denk gelince inanılmaz mutlu oluyoruz. 5v5 uzun sürdüğü için ilk zamanlar 3v3 oynuyoruz ekseriyetle ama 5v5 in tadını alınca da bırakamıyoruz. zaten sadece bu iki seçenek var o zaman, abidik gubidik modlar ve rank sistemi falan yok. malady yasaklanmamış, teemo ile milleti kanser ediyorum, warwick skilleri ile yakaladı mı affetmiyorum, ashe (o zamanlar aşhe diyoruz) ile milleti mıhlıyorum falan. üniversite sınavı hazırlık seneme kadar çok güzel zamanlar geçirdim, kafa dağıtıp büyük zevk aldım oyundan. burada bir süre ara verdim oyuna. üniversite sınavı sonrası da hemen başlayamadım. tekrar döndüğümde oyun türkiyede ve dünyada çok popülerleşmeye başlamıştı, e-spor dalgası geliyordu yeni yeni. işte burada soğudum oyundan. tamamen kazanmak üzerine oynamak, minyonları kaçırmadan kesmeye çalışmak, item kurgulamak, rankın yakın değilse arkadaşınla oynayamamak vb. sanki her şey tamamen profesyonelleşmişti ve bir yapaylık gelmişti. bu dünya bana hitap etmedi iste dostlar. ben o eskiden okuldan gelip zevk için oynadığım amatör ruhlu oyunu seviyordum bu robotlaşmış oyuncuları olan devasa endüstriyi değil. hala arada girip biraz oynarım o yılları yad etmek için ama o tadı alamıyorum artık. bu yüzden hep eskiye özlemle buruk bir şekilde anacağım bir oyundur league of legends efsanesi.

vücudumun içinde bir metal parçasının olması ve mr cihazının o metali içimden vücudumu parçalayarak hızla kendine doğru çekmesi ile böyle feci bir şekilde yaralanmak en büyük korkularımdandır.

ortaokuldan beri sıkı takip ettiğim dizilerdir. mükemmel olanları da vardır vasatları da. yabancı dizler ne kadar güzel olsa da yabancı dizileri yine izlerim ama türk dizilerimden de kopamam.

avicii - wake me up.

kendisinin programlarını 5-10 dakikadan fazla izleyemiyorum. gerek insanların anlattığı şeyi dinlemiyormuş gibi tekrar sorması gerek sözlerini kesmesi gerekse yerli yersiz sırf konuşmak için konuşması... gerçekten dayanamıyorum.

show tv'yi pek izlemem ama deprem hakkında konuşmalarına internette denk geldim. haberci/spiker olarak diğer pek çok meslektaşı gibi duygusuz bir robot olmadığını göstermiş, olması gerektiği gibi halkın sesi olmuştur. gerçekten tebrik edilesi bir duruşu vardı. şu sıralar medyada halkın sesi olmanın ödülü olan kovulmak ile ödüllendirilmiştir. #2407636 tanımımı gireli daha 9 gün olmuş. medyanın şu anki hali gerçekten içler acısı.

saçını kesen berberin bile saç kesmek için belgesi olması gerekiyor ama müteahhit olmak için hiçbir vasıf aranmıyor. vasıfsız ve kötü müteahhitler malzemeden kaçıp usulsüz işler yaptıkça daha zengin oluyorlar, daha zengin oldukça daha çok ve kolay usulsüzlük yapıyorlar. kötülük, haksızlık ve insanların hakkını yeme eksponansiyel bir şekilde artıyor. ne kadar malzemeden çalan usulsüzlük yapan müteahhit ve bu usulsüzlüğe ortak olan veya göz yuman görevli, denetçi ve yetkili varsa yaşattıkları bu acıları yaşamadan ölmesin.

gaspar noe rozeti fena olmazdı. film kategorisi için de "i stand alone" veya "irreversible" filmlerinin kapaklarını öneririm.

ayyüce veya dilay.