bafrah-i yazar profili

aslında insanları yargılarken yani fizyonomik özelliğine göre peşin hüküm vermek demiyelim de, onu güvenliğin için veya onun güvenliği için kendisini tahkik etmek, sosyal yaşamda önemli bir adımdır ve bunu doğru yapabiliyorsanız ne âlâ.
bunun için yani o kişinin bi'nevi içini okuyabilmeniz için önce gözlemleyin: gözleri, kaşları ve sonra dudakları, kolları... buna o kişiyi süzmek denir; "süzmek" kavramı, iç tahkiklerin yapıldığı (romanlarda sıkça duyarsınız bu kavramı) zamanlarda görürüz bu kavramı. tamam, kişiyi süzdük, belki onun bizden haberi yok, kolayca süzdük ve o kişiyi daha iyi tanımak için bir diyaloğa girişmelisiniz, ilk başta yüzeysel bir diyalog fakat göz teması olmaksızın bu işi yapacaksan eğer bir daha onu yanında zor görebilirsin çünkü sen ona bakmadın o da sana bakmayacak ve sen hatanı anlayınca kimseye bakamayacaksın, eğer başaramazsan.
bu sahneye geri dönelim ve bu sefer kahramanımız o kişinin gözüne bakıyor ama hiç gözünü ayırmıyor, bu sefer de adam senden kaçar, sen ona baktıkça seni garipser, aslında farkında olmadan kovalarsın kaçar.
peki son bir kez daha bu sahneyi geri alalım ve bu sefer kahramanımız daha mütevazi, ne içe dönük ne de aşırı dışa dönük, normal bir insan; orta kişilik.
gözleri misket gibi açık da değil; bu kişi kimseyi kaçırmadan ve kaçmadan rahat bir diyaloğa girebilir. peki bunu beceremiyorsanız sesinize, iletişim kurmak için konuşurken ortaya döktüğünüz beden dilinize güvenin. eğer başarırsanız, her insanda verilmiş bir mütevaziliği, esnekliği ve güzelliği kendinizde bulabilirseniz onu hep kullanın (mütevazilik, esneklik ve güzellik derken anlatmak istediğim iletişim tarzınız ve diliniz) ve muhatabınızın size karşılığını görünce özgüveniniz artacak ve konuşmak için birilerini arayacaksınız.
şahsen okuduğum kitaplardan retorik algımı değiştirip genişlettim ve bu sonuca vardım.
sadece dili, eli, kolu... olmayanları düşünün ve şükredin, size allah tarafından verilenleri bilinçli kullanın.
oku!

"bir idamlık ali vardı, asıldı
kaydını düştüler, mühür basıldı.
geçti gitti, birkaç günlük fasıldı.
ondan kalan, boynu bükük ve sefil;
bahçeye diktiği üç beş karanfil..."
(zindandan mehmed'e mektup/ nfk)

şairin bu denli örnekcikle bile görünen şiir yazma becerisi onun nasıl bir şair olduğunu gözler önüne seriyor. neden ona "üstad" dendiği, yazdığı diğer şiir ve tiyatro eserlerinden belli oluyor.

fransız devrimi zamanı ve sonrası zamanlar kitabın en akıcı ve olayların en dikkat çekici olma zamanlarıdır.
ve en sonda sydney carton'un iyi bir kişi olduğunu tamamen öğrenmiş oldum ve çok cesur bir ayyaş olduğunu öğrendim. defarge ailesine ve çevresine gıcık oldum...

orijinal metin türk edebiyatı klasiklerini sözlük yardımı almadan okuyabilme fırsatı getirir çünkü dilimize ayrı bir güzellik katan ve edebiyat alanında oldukça tanınmamızı sağlayan bu dilden oldukça yararlanmış olmamız sade dilden daha kullanışlı ve özellikli görülmesine neden olmuş, e haliyle göz, kulak alışınca benimsenmiş ve kolayca etkisinden çıkılamamıştır. zaten türkçeyle beraber çok yakışıyor. aslında arapçayı bilmek tarihimizdeki edebi, bilimsel, felsefi, tarihi vb. alanlarda yapılmış araştırmaları anlayıp günümüze taşımada yarar sağlar.

eliyahu'nun çalıp beyimxanım veliyeva'nın söylediği "ulduz" şarkısını dinlemenizi tavsiye ederim.
aynı zamanda "tribe" da çok etkileyici bir müziği...

özünde sadist bir millet olan itrail, doğası gereği tekrarlayan hastalığının önüne geçemeyerek nefslerine karşı ne kadar durgun olduklarını görürsünüz. fakat sorsanız soyları en üst soy,
insanları en mükemmel insandır.
konuşuyoruz ama bizim lisanımız mı dünya lisanı değildir yoksa onların kulağı mı sorunludur bunu herkes çok iyi biliyor. sözde böyle bir müthiş devletciğin bir anda büyüyüp patronluk taslaması, arkasında olan sömürücü devletlerin "sömür!" emriyle harekete geçmeleriyle başlar ve yine "dur!" komutuyla işlerine devam edip yahudiliğin gerektiği emirleri hiçbir şey olmamış gibi yerine getirmeye devam ederler.

"öldürmeyeceksin"
" yaşat!"
tevrat