göz teması kuramayan insan

özgüven eksikliği olduğu düşünülen insandır.
genel kanı böyle olarak düşünülse de, kimi zaman karşı taraf ile pek samimi olmama güdüsü ile de yapılmaktadır.
senin için sıradan birisinin gözlerine bakmaya gerek duymazsın.

insan ilişkilerinde sıkça yaptığım davranıştır. nedense bir insanla göz göze gelip konuşmak çok zor ve yorucu geliyor. bir insanla göz göze geldikçe tüm enerjim tüketiliyor gibi hissediyorum. bilmiyorum sorun bende büyük ihtimalle.

özgüvensiz olduğumdan benimdir. bir keresinde arkadaşımın dikkatini çekmiş olmalı ki bana neden konuşurken gözlerinin içine bakmadığımı sordu. insanların gözlerine bakarak konuşunca enerjimin tükendiğini hissediyorum ve çok geriliyorum.

uzun süre göz göze baktığımda huzursuz oluyorum açıkçası. o yüzden genelde konuşan insanın saçına ya da ellerine bakıyorum. her zaman dinlemiyor yaftası yiyorum.

göz teması kurmadan asla konuşamayanlardanım. bir kere anlattığımı ne kadar dinliyor ölçebiliyorum, bana bir şey anlatıyorsa tüm mimiklerine bakarak dinlememi kolaylaştırıyor aynı zamanda.
göz teması kurmadan konuşan insanları çoğunlukla ciddiye alamıyorum.
psikolojik bir yönü var mı diye merak ettiren insan davranışı.

utangaç insandır.

genellikle öz güven eksiği olan yada yalan atan insan tip sözüm meclisten dışarı

aslında insanları yargılarken yani fizyonomik özelliğine göre peşin hüküm vermek demiyelim de, onu güvenliğin için veya onun güvenliği için kendisini tahkik etmek, sosyal yaşamda önemli bir adımdır ve bunu doğru yapabiliyorsanız ne âlâ.
bunun için yani o kişinin bi'nevi içini okuyabilmeniz için önce gözlemleyin: gözleri, kaşları ve sonra dudakları, kolları... buna o kişiyi süzmek denir; "süzmek" kavramı, iç tahkiklerin yapıldığı (romanlarda sıkça duyarsınız bu kavramı) zamanlarda görürüz bu kavramı. tamam, kişiyi süzdük, belki onun bizden haberi yok, kolayca süzdük ve o kişiyi daha iyi tanımak için bir diyaloğa girişmelisiniz, ilk başta yüzeysel bir diyalog fakat göz teması olmaksızın bu işi yapacaksan eğer bir daha onu yanında zor görebilirsin çünkü sen ona bakmadın o da sana bakmayacak ve sen hatanı anlayınca kimseye bakamayacaksın, eğer başaramazsan.
bu sahneye geri dönelim ve bu sefer kahramanımız o kişinin gözüne bakıyor ama hiç gözünü ayırmıyor, bu sefer de adam senden kaçar, sen ona baktıkça seni garipser, aslında farkında olmadan kovalarsın kaçar.
peki son bir kez daha bu sahneyi geri alalım ve bu sefer kahramanımız daha mütevazi, ne içe dönük ne de aşırı dışa dönük, normal bir insan; orta kişilik.
gözleri misket gibi açık da değil; bu kişi kimseyi kaçırmadan ve kaçmadan rahat bir diyaloğa girebilir. peki bunu beceremiyorsanız sesinize, iletişim kurmak için konuşurken ortaya döktüğünüz beden dilinize güvenin. eğer başarırsanız, her insanda verilmiş bir mütevaziliği, esnekliği ve güzelliği kendinizde bulabilirseniz onu hep kullanın (mütevazilik, esneklik ve güzellik derken anlatmak istediğim iletişim tarzınız ve diliniz) ve muhatabınızın size karşılığını görünce özgüveniniz artacak ve konuşmak için birilerini arayacaksınız.
şahsen okuduğum kitaplardan retorik algımı değiştirip genişlettim ve bu sonuca vardım.
sadece dili, eli, kolu... olmayanları düşünün ve şükredin, size allah tarafından verilenleri bilinçli kullanın.
oku!

uzun süre karşıdaki insanın gözlerine bakınca yüzü ortadan kayboluyor ve yerine sadece bulanık bir görüntüyle karışık ses kalıyor. bunun haricinde bir savunma mekanizması olarak kullanılıyor olabilir, karşıdaki insanla muhatap olmak istemediğini ihsas ettirmeye çalışıyor olabilir. dolayısıyla kimsenin sizden utandığını veya çekindiğini sanmıyorum. ayrıca türkiye'de bir insanın gözlerinin içine içine bakmak sakıncalı sonuçlar doğurabilir. bilhassa kadınlarla göz teması kurunca acayip tepkilerle karşılaşabilirsiniz.

benim de yaşadığım ve çözdüğüm sorundur. çözümü oldukça basittir.

bence kendini güvende hissetmeme güdüsüyle yapılan bir şeydir.

böyle bir sorunum yok ama insanların gözüne baktığım zaman genelde ne anlattıklarını anlamıyorum, gözler çok dikkat dağıtıyor. başka bir yere bakarken konuşulanları dinlemek daha rahat geliyor bana.

en rahatsız olduğum durumlardan biridir birinin gözlerinin içine bakmak zorunda kalmak.kırpıştırır dururum gözlerimi. özgüven kaynaklı olduğunu sanmam çünkü annemle konuşurken bile yaşıyorum bunu. sanki karşımdaki zihnimi okuyormuş gibi geliyor ve ne diyeceğimi unutuyorum. neyse ki gözlerim bozukta biraz uzakta olunca gözlüğü çıkartıp konuşabiliyorum gözüne bakarak.

sevdiğim kadının gözü dışındaki gözler parke veya halı kadar değersiz olduğu için olabilir eğer sizin gözünüze bakıyorsam benim için çok özel olduğunuzu bilmelisiniz

gözler ruhun aynasıdır.*

çok şey anlatırlar. göz teması kurmamak, kaçmaktır kendini anlatmaktan. anlaşılamamak duygusuna götürür insanı.

utanan yada düşüncelerinin okunmasını istemeyen insandır.

otizm belirtilerinden birini yaşayan insan olma ihtimali yüksektir.

yıllar önce ilk buluşma sırasında gözlerime o kadar dikkatli bakmamasını söylediğim biri yüzünden anksiyete krizi geçirmiştim. gözlerini kırpmadan bakıyordu. hâlâ düşündüğüm zaman kalbime öküz oturuyor gibi hissediyorum. rahatsız olduğumu söylediğim halde o şekilde dakikalarca bakmasının travmasını hâlâ üzerimden atamadım. kendimi bir kafese kapatılmış gibi hissediyorum. şu an bile. ne kadar basit görünüyor ama benim için nasıl yıkıcı.

ne yazık ki çoğunluk bu şekilde göz teması kuruyor. dünya üzerinde sadece kendilerinin yaşadığını zanneden, otizmlilerin sosyal hayatin içinde olduğunu fark etmeyen tipler. otizmlilerin empati yapamadığını düşünerek onları öteki olarak görüp 2021 yılında bile hâlâ sosyal hayata dair öğrenilmiş bilgilerini guncellemekten aciz bir topluluk ile yaşıyoruz. korkunç bir durum. kendileri empati yapabiliyor olsalar mesela bu surekli göz teması saçmalığına son verebilirlerdi diye düşünüyorum. çünkü bir taraf nörolojik sebepler nedenli göz teması kuramıyor. eee senin için sürekli göz teması kurmamak sorun değilse neden vahşi hayvan gibi bakıyorsun?

ya da vücuduna dokunulmasindan oldukça rahatsız olan bir kalabalık varken neden konuşurken insanlara dokunuyorsun? bunlar aslında sahiden üzerinde durulması lazım mevzular.

yani gençler bir insan sizinle sürekli göz teması kuramıyorsa avına saldıracak vahşi hayvan gibi bakmayın. siz de ara ara gözlerinizi kaçırın. sosyal iletişim sizin bildiğiniz kurallardan oluşmuyor. sürekli göz teması kurmadan iletişim kurabilir, anlaşabilir, hatta gözlerinize ayda bir bakabilen birine aşık bile olabilirsiniz. yine bir insanın göz teması kuramaması onu yalancı ya da güvenilmez biri yapmaz. sadece sağlıklı göz teması kuramayan insan yapar. karşılıklı göz kaçırmak bu kadar zor olmamalı. bir otizmli ısrarla gözlerine bakan birinin olduğu ortamdan kaçamadığı zaman sabaha kadar ağlıyor. yani senin mutlaka göz göze geleceğiz takıntın bir otizmlinin akıl sağlığından daha önemli değil.

valla biraz gelişmiş bir ülke olsaydık şu basit bilgi öğle kuşağında kamu spotu olarak yayınlanırdı. çünkü ben göz teması kurmayan insanların güvenilmez bulunmasından ve hımmm çakala bak diyip iyice göz teması kurulmasından çok sıkıldım. göze bakarak o insanın ne kadar dolandırıcı olabileceğini anlayacağını zannediyor insanlar. bunlar sahiden garip şeyler.

büyük ihtimalle utangaçlıktan kaynaklı bir durum, en azından benimki bu yüzden. biraz da karşımdaki insana dik dik bakıyormuş gibi olmayayım diye saygıdan yapıyorum.

yani size saygı duymadığımız için değil aksine size değer verdiğimiz, saygı duyduğumuz için rahatsız olmayın diye yapıyoruz bunu keyfimizden değil.

mesela ben de konuşurken gözlerini ayırmayan insanlardan tedirgin oluyorum sürekli suratıma bakılması, gözüme bakılması, tepkisizce durulması beni rahatsız hissettiriyor.

yalan söylüyordur, kurnazdır gibi palavralara sığınmayın. yalan söyleyen veya kurnaz olan insan zannedilenin aksine gözlerini kaçırmaz onun yerine sizi etkisine almak, kendine güvendirmek için daha fazla göz teması kurar. yalan söylüyorsa vücudunu daha çok kullanır sürekli elleriyle, kulağıyla, saçıyla, yakasıyla falan oynar ama sık sık göz kaçırmaz.

ayrıca bir insanın suratına, gözlerine sürekli olarak bakmak da yanlış bir davranıştır. zaten konuşurken direkt gözlere değil iki kaşın hafif orta yukarısına bakılır. çok yukarı bakmanız kibirli izlenimi verdiği gibi aşağı doğru çok göz devirmeniz de özgüvensiz olduğunuzu, karşınızdakine boyun eğdiğiniz izlenimini verir.

belki de görmüyordur.

iletişimi problemli geçecektir.