ben_eraay yazar profili

herkes için değmiyor. boşuna çalışıyorsun. çabanı doğru insanlara harca.

hayatımın en güzel dönemlerinin içine … malum biri için

az önce izlediğim. bittiği anda çok etkilenip beğendiğim lakin 15 dakika üzerine düşündükten sonra beğenip beğenmediğime karar veremediğim filmdir.

‘yanıyor yüreğim, tiryakinim.’ diyerekten içime işleyen;keşke o yıllarda çok küçük olmasaydım da ağlaya ağlaya dinleseydim. dediğim şarkının sahibi güzel bi insan.

sana bu kadar iyi ve enayi şeklinde davranmamalıydım. gördüğüm deneyimlediğim ve anladığım üzere sen periyodik olarak kendine enayi arıyosun insanlar sana en güzel duygularını açıyor bazen senin bi mesajınla mutlu oluyor sen de başkalarına aman işte biraz da bununla uğraşayım diyorsun. neyse ben yine de bana yaşattıklarını sana yaşatacak insanlarla karşılaşmanı istemem. nolursa olsun kıyamıyo...

çok da kasma. anın farkına var .sanki her yaşın tekrarı var da 17nin yok gibi düşün, gelmek istediğin yaşlar zaten zehir zıkkım gibi o yüzden olabildiğine mutlu ol.

yaslanıp kritik yaptığımız, bana ve arkadaşlarıma buluşma noktası olmuş yerdir.

ruhunun ruhuma dokunmasıdır.

utandığım şeylerin doğal geldiği ya da küçükken görüp yapmak istediğim ama yapamadığım şeyleri (mesela kalın bi kitap okumak gibi) yaptığım anlardır.

yakışıklı olmayıp sesi de ince ve beğenilmeyen tonda olan erkeğe yani bana hayatın hiç şansın yok deme şeklidir.

arkadaşlarımla tabu oynarken sempatik kelimesini anlatmak için karşı takımdaki kız arkadaşlarımdan birisi diğerine biz erayı yakışıklı değil de nasıl buluyoruz dediği andır.

ispanyol pansiyonu adlı 2002 yapımı filmin devam filmi olarak çekilmiş 2005 yapımlı ilk film gibi cedric klapisch in yönettiği harika bir eser. hatta bana keşke 2002 de 18-20 yaşlarında olsaydım da ilk çıktığında izleyebilseydim dedirten filmler. geç keşfettiğim için çok üzgünüm . filmdeki xavier karakteriyle yapımız düşünce şeklimiz o kadar benzemekte ki resmen filmde kendimi gördüm. şimdi spotify dan ilk iki filmin soundtrack playlist ini dinliyorum. birazdan son filmi izleyeceğim. muhtemelen bitirdiğimde boşluk hissim çok büyük olacak ve günlerce playlist lere gömüleceğim sonra da sonsuza kadar xavier yı içimde yaşatacağım. ah barcelona umarım benzer deneyimleri sende yaşama şansım olur. ve yine keşke diyorum keşke 2002 de barcelona yı görme erasmus yapma imkanım olsaydı.

yıllarca adını duyduğum ama asla izlemeye fırsat bulamadığım ve fırsat bulsam da uzun olduğu için izlemeyeceğim güzel ama kaybettiğim dizidir.

c1 almanca istediği için gidemeyeceğim üniversitenin bulunduğu şehirdir.

sabahattin ali , turgut uyar ve zülfü livaneliyle tanışmak isterdim. karakter olarak da livaneli’nin çok sevdiğim kitabı kardeşimin hikayesindeki ahmet arslan ile tanışmayı çok isterdim. o psikoloji ...

helix imin arka kısmında hissettiğim kabarıklıktan dolayı olduğunu zannettiğim şeydir. umarım yanlış anlıyorumdur keloid değildir.

eskiden en büyük sebebi parasal sıkıntılar olan şimdi ise hem parasal sıkıntı hem pandemi olan olaydır.

doğru
alttaki yazarın mental olarak boşluğa çıkmaya ihtiyacı var.

duyduğu hiçbir şeye düşünmeden yorum yapmamasıdır.

oldukça benimdir. dibimde olmasına rağmen uzun süre gidip görmeyince bile bi garip olur içim özlerim.