berserk_gloria yazar profili

hiçlik

deli bir rüzgara kapıldı hisler;

acı, sarp kayalıklara çarptı kendini,
şehvet, büyük günahlar işledi,
öfke, karşısına çıkan herşeyi ezdi,
ve aşk, tutkulu bir güzeli sevdi...

hüzün, yağmura karışıp kendini temizledi,
zafer, gülücüklerin ardına gizlendi,
korku, umudu yok etmeyi seçti,
umut zaten düşlerde intihar etmişti .

ve sonra hepsi silindi...

hiçlik kaldı bir tek,
o da kendine bile yetemedi...

1881. tanımım olması sebebiyle;

türkiye cumhuriyeti'nin kurucusu ve türk milletinin yetiştirdiği en büyük liderlerden olan gazi mustafa kemal atatürk'ün başlığına yazmak istedim.

ileri görüşlülüğü, vatanseverliği ve keskin zekası ile bir milletin yok olmasına izin vermemiş, başlattığı kurtuluş savaşı ile türkiye cumhuriyeti'nin kurulmasını sağlamış büyük devlet adamı ve türkiye cumhuriyeti'nin ilk ve en uzun süre görevde kalmış cumhurbaşkanıdır..

düşüncelerinin, çizdiği yolun ve varlığının türk milleti ile birlikte sonsuza kadar yaşaması dileğiyle..

tamamına buradan

bir bahar günü, yıl 2006 veya 2007. 6. sınıf öğrencisiyim. okul, köye uzak kaldığı için yatılı olarak okuyoruz ve dersler saat 15:00 civarı sona eriyor. akşam yemeği saat 18:00'de. 15'ten sonra sıkılıyoruz, kanımız kaynıyor. kimsede cep telefonu yok. bilgisayar desen okulda bir tane ancak var zaten.

toplandık 7-8 erkek, 3-4 kız. dedik ki kaçalım ve arkadaşın yakınlarda olan köyüne gidelim. gölet var, ailesini görmüş olur ve eğleniriz düşüncesindeyiz. zaten gidip gelmek en fazla 2 saat sürecek ve akşam yemeğinde okulda olacağız. okulda kalan adkadaslari tembihledik, kimse fark etmeyecek.

neyse gittik, yemek yedik, eğleniyoruz falan derken saat oldu 17:00. tam dönüş yoluna gireceğiz ki sağanak yağmur başladı ​ama böyle gök deliniyor. çıkmanın imkanı yok. dudağımızı ısıra ısıra yağmur dursun diye dua ediyoruz ama bir saatten fazla yağdı ve biz yemeğe geç kaldık. ödümüz kopuyor ama elden bir şey gelmiyor.
başımız önde, korka korka arka bahçedeki duvardan atlayıp içeri girerken baktık sınıf öğretmeni bekliyor. dedik ki *ıçtık..

kızları gönderdi ve biz erkekleri pesi sıra yurda götürdü. odaya bir girdik ki ortada bir sandalye ve tıraş makinesi. hiçbir şey söylemeden, kizmadan, bağırmadan hepimizin saçını sıfıra vurdu hoca ve biz bir ay boyunca dersi dahil hiçbir şekilde konuşmadık kendisiyle. sonrasında özür dileyip iki tokata barıştık ama.

bu da böyle bir anımdır.

bazen soluksuz kalır insan...

duyguları nefes almayı unutunca kendisini de unutur. göğsü sıkıştıran bir ağrı, hafif bir göz kararması eşliğinde süzülür gözyaşları. güçlüdür aslında ama hiç olmadığı kadar acizlikle suçlanır. kendisi tarafından...

boğazına yarım kalmış bir sevgi takılır bazen. kimi zaman düşüncelerini donduran yalnızlıkla üşür, ihanetin acı tadıyla kahrolur. kimi zaman da özlem ateşiyle yanar, ümitsizlikle mahvolur. kördür, sağırdır, dilsizdir ve çoğunlukla ölüdür! üzerine toprak atılması gerekirken dünyada çürümeye bırakılan kahrolası bir cesettir...

gırtlağına çökmüş olan korkuyla baş başadır. unutulmuş, yitirilmiş olmanın tedirginliğiyle beklerken kaybetmiş, kayıp edilmiş olmanın korkusuyla... terk edilmenin aşağılık yankısıyla yaşamamak için gururunu baston edinir ve cesaretini kilitlendiği zindanlardan firar ettirir.

nitekim bunlar da oksijensizdir!

çünkü öfke, nefret ve kin nefes aldırmayacak sinsi ve namerttir. insan ise kendi kendini bitirir....

sanırım içten içe deliriyorum. hem sadece içten mi, dıştan da büsbütün sapıttım. bu sabah alarmı ben uyandırmışım, haberim yok. yarım saat bağırdı. tiz sesi hala kulaklarımı çınlatıyor. belki de takvime beni kötülüyordur. onunla da aramız limoni. günleri karıştırıp duruyormuşum. benim suçum mu şimdi hatırlayamamak. günden güne fark etmiyor ki yaşamak.

şahsıma ait yazıdan küçük bir kesit. devamı için link aşağıda.

buradan

renksiz dünyaları barındıran evrenlerim var benim,
hayattan tat alamayanların sığındığı.
umudu unutmuş insanlarım var benim,
yaşamdan kopanların yer aldığı.

soğuk metalden yapılma duvarlarım var benim,
çarpanların bin parçaya ayrıldığı.
ardı arkası kesilmez yokuşlarım var benim,
tırmanmaya çalışanların dizlerini kanattığı.

birkaç gerçeğe kurban gitmiş hayallerim var benim,
sönmeye yüz tutan dileklerin olduğu.
başlangıçları öldüren sonlarım var benim,
yola çıkışların tekrardan başladığı.

berserk_gloria

boğazıma takılan hislerle uyandım,
nefes almayı bildiğim günlere artık çok uzağım.
kan revan içinde kalmış düşüncelerle dolu aklım,
her şeyi unutacağım güne ulaşmak oldu amacım.

saat kaç oldu, nerdeyim, sormayı bıraktım.
hayat bir düş sahnesi, ben de boğazına ip takılmış bir kuklayım.
umut denilen şeye bir kez daha inandım,
göğüste ağrı, gönülde sızı, düşte kırıklarla kalakaldım.

b_g

yağmurda yürüdüm bugün.

ıslak kaldırımları turladım uzun uzun.
saçlarımda yağmur, genzimde toprak kokusu.
sokaklarda kol geziyor gölgesi umudun,
sokak lambaları titrek ışığıyla aydınlatır ruhumu.

yağmurda yürüdüm bugün.

düşlerin ıslaklığına bulandı bakışların,
cebimde yılların yorgunluğu.
boğazıma takılı kalmış güzel adın,
ne kadar arasam da bulamıyorum yolumu.

b_g

başrollerini (bkz: ryan reynolds) ve (bkz: jason bateman)'ın paylaştığı 2011 yapımı fantastik komedi filmidir.

filmde özetle hayatlarından memnun olmayan iki arkadaşın bedenlerini ve bu nedenle de hayatlarını değiştirmeleri işlenmiş. filmin detayına herkes bir şekilde erişebilir. benim bu tanimda anlatmak istediğim şey farklı. *

izlerken; karakterlerin bocalamasını, işleri berbat etmelerini bir kenara bıraktım ve sahip olduğumuz hayatlardan ne kadar mutsuz olduğumuzu fark ettim. kimimiz her gün okula gitmekten yakınıyor, kimisi ise giderken keşke okulda olsaydım diye düşünüyor. kimisi de işe sahip olmadığı için stres içinde yaşıyor..

herkes bir yerde kendi mücadelesini veriyor ama dışardan bakıldığında gıpta edilen veya acınan hayatlara sahip olduğumuz sanılıyor. olabiliriz de ama bu kimseye bunun yargısına varma hakkı vermiyor. kimse, diğerinin neler yaşamış olabileceğini umursamıyor. bu böylece sürüp gidiyor..

demem o ki; içinize dönüp etrafınıza bakının ve sahip olduklarınızın kıymetini bilin. veya sahip olmak istediklerinizi belirleyin. yeter ki kendinizden uzaklaşmayın..