tıbbi bir tanım girmeyeceğim fakat içinde bulunduğum bir durum olduğu için size tarifleyeceğim. göz teması kuramama, sokağın karşısından biri gelince yere bakarak veya karşıya geçerek yürümek, kalabalıktan çıktıktan sonra eve geldiğimde derin bir rahatlama hissi, muhabbet sırasında kasılmam ile karakterize diyebilirim. sabah erken vakitte sokak boşken yürürken ne kadar mutlu bir şekilde güne başladığımı düşünürken insanları görmeye başlamamla sıcak basmaya başlar. tanıdık bir yüz görmeyeyim diye umut ederek yürürüm. çünkü uzaktan itibaren biriyle göz göze geldiğimde gülen bir yüz, ufak bir muhabbet arayan kişiye karşılık yere bakarak arada mesafenin hızlıca azalmasını bekleyerek yüzüne bakmadan selam vererek uzaklaşmaya çalışırım. tanıdık arkadaşlardan oluşan bir kalabalık içinde kalırsam ara ara dayanamayıp tuvalete gidip nefes alırım.hocalara derslerle ilgili bir sorum varsa tenefüste sorarım. koridorlarda hep yere bakarım.hatta kimi zaman düzgün yürüyeyim dikkat çekmemeyim derken saçma bir şekilde yürümeye başlarım. insanlar da hakkımda muhtemelen garip davrandığını düşünürler.
devamını gör...
