insan aslında acıyı sevmiyor. doğuştan öğrenilen bir takım davranışlar sonucu geliştirilen şema bozukluklarını seviyor. insan ne yazık ki kötü bir çocukluk sonucunda acıyla baş etmek için bir takım hayatta kalma stratejileri geliştiriyor. ve sonrasında bunu normalleştiriyor. ve maalesef ki bu normal değil. ve bu durumdan çıkmak için çaba harcaması lazım. ama acıyı çekmek acıyla baş etmekten ya da bu duruma neden olan durumla savaşmaktan kolay. o yüzden ne yazık ki etrafımız acı çeken ve acı çektiren insanlarla dolu. çünkü acı çeken insanları, acılarını yok etmeleri için ihtiyaçları olan onlara kafa tutmalarını sağlayacak güce eriştiremiyoruz. ve onlarda bunu istemiyor. çünkü korkuyorlar. keşke bilseler ve umarım bir ömürleri heba olmadan içlerindeki gücün kendilerinde olduklarını bir takım vesilelerle öğrenirler.
devamını gör...