albert camus

lafı dolandırmadan tek bir konu vardır o da yaşam yaşamaya değer mi yoksa hemen intihar mı etmeli diyerek dürüstçe konunun özüne inen düşünürdür. yok efendim epistemolojik yaklaşımmış bilgiye ulaşabilmekmiş mantıkmış zart zurt adam hepsini bir kaya metaforunda toplayıp onu taşımaya çalışan bahtsız sapiensi de sisifosa benzeterek kendi magnum opusunu yalın halde ortaya koymuştur. iyidir. pek çok alengirli düşünür aforizmasından çok daha iyidir. nettir.

kendisine yabancılaşma yaşamış toplumun dışında kalmis düşünür yazar

"veba" adlı kitabıyla, corona ile değişen hayatlarımızın özeti niteliğindeki şaheserin yazarıdır.radyo tiyatrosu
(bkz: veba)

duygularımızı yalnız ölümün uyandırdığına dikkat ettiniz mi? bizden yeni ayrılmış dostlarımızı ne kadar severiz, değil mi? ağızları toprakla dolup hiç konuşmaz olmuş hocalarımıza ne kadar hayranızdır! saygı o zaman çok doğal olarak gelir, belki de tüm yaşamları boyunca bizden bekledikleri o saygı. ama biliyor musunuz niçin ölülere karşı hep daha dürüst ve daha cömertizdir? nedeni basittir! onlara karşı bir yükümlülüğümüzdür yoktur. özgür bırakır bizi onlar, zamanımızı rahatça kullanabiliriz... bizi bir şeye yükümlü kılarlarsa, belleğe yükümlü kılar onlar, bizimse belleğimiz zayıftır. (albert camus - düşüş)

“kamuya mal olmuştur” komikliğinin (!) sıkça yapıldığı güzel adam

sisifos bizim mutlak gerçeğimiz; ve yabancı absürdün realiteden doğuşu.

sigara âdeta ağzının bir parçası gibidir . yaşadığı çağa , ortama ,genel kabul gören felsefî ve sosyal fikirlere yabancıydı . futboldan pek çok şey öğrendiğini ifade ettiği söyleşileri hem çok öğretici hem de keyiflidir . yirminci yüzyılın en karizmatik adamlarından biriydi .

futbolcu/kaleci kişilik. trafik kazasında ölmenin ahmakça olduğunu belirtip, trafik kazasında ölmüş yazar. hayat işte böyledir, en olmayacağım dediğin şeyi oldurur...

've hayatımda aynı anda hiç böylesine kendimden kopmuş ve bir o kadar da kendimde hissetmemiştim.' diyen yazar.

gerçekten önemli olan bir tek felsefe sorunu vardır, intihar.

yabancı adlı dünya edebiyatı eseriyle 1957'de nobel kazanan cezayir asıllı fransız yazar.

fransız yazar ve filozof.

şöyle buyurmuştur;

“ insan ne ise, o olmayı reddeden tek yaratıktır.”

sigarasız çok az fotoğrafının olduğu, sigara isminde de bir kedisi olan; kendisine atfedilen varoluşçu ve absürdizm etiketlerini kabul etmeyen filozof/yazar.

eski filozoflar (haklı olarak), okumakta çok düşünüyorlardı. bu nedenle, somuta sıkı sıkıya bağlı kalıyorlardı. matbaa bunu değiştirdi. artık düşünmekten çok okunuyor. felsefemiz yok, yorumlarımız var.

sözünün sahibi. haklılık payı oldukça yüksek tabii bu sadece okuyan kesim için geçerli. yeni nesilin azınlıkta kalan bir kısmı okumayı ve anlamayı çok önemserken büyük çoğunluğunun derdi tiktok çekmek. bırakın düşünürlere dair yorumlar yürütmeyi iki düşünürü tanımayan çok fazla insan var.

başkaldıran insan kitabıyla bende apayrı bir yere sahip olan yazar ve filozof.

varoluşçu ve fransız yazar olan albert camus, absürdizm akımının da öncülerinden biri olarak görünür, lakin kendi düşünce yapısını absürd olarak tanımlamaz, sadece varoluşçu olarak tanımlar.özellikle ''yabancı'' ve ''yanlışlık'' isimli eserlerinde okuyucuya varoluşun, anlamsız ve geçiciliğini oldukça salt bir gerçeklik ile aktarıyor, haliyle bu durum da hayatın kendisinde olduğu gibi trajikomik denilebilecek bir absürdlük ortaya çıkarıyor.camus, eğer bu anlamsızlığın içinden çıkamazsanız, intiharın kaçınılmaz son olduğuna sizi ikna etmeye çalışıyor.sartre ile dönemdaş olan camus, sartre'dan çok daha nihilist bir yönde ilerleyen bir anlayışa sahip bence.size hiçbir zaman çözüm sunan ve kurtarıcı bulduran bir filozof değildir camus.hayattan soğumak istiyorsanız, sartre ve camus'yu karşılaştırmalı olarak okumayı deneyin...

bu başlık aklıma yazar ve kitaplarından farklı bir konuyu getirdi: sigaranın aşırı yakıştığı erkekler. kendisi de listede yer alıyor. tamam sevmem ama yakışıyor bazılarına ne yapayım yakışmıyor diyip inkar mı edeyim?

küçük bir alıntı....

"basitlik sözcüğünün tehlikeli bir niteliği var.

ve ben bu gece yaşamın belirli bir saydamlığı karşısında artık hiçbir şeyin önemi kalmadığı için ölmek istenebilmesini anlıyorum.

bir insan acı çeker, mutsuzluk üstüne mutsuzluğa uğrar. katlanır bunlara, yazgısını benimser, iyice yerleşir içine. saygı görür.

sonra, bir akşam, hiç: bir dostuna rastlar. dostu biraz dalgın konuşur onunla. evine dönünce, adam kendini öldürür.

sonra gizli dertlerden, bilinmeyen dramlardan söz edilir. hayır. ille de bir neden gerekirse, dostu kendisiyle dalgın konuştuğu için öldürmüştür adam kendini.

böyle işte, dünyanın derin anlamını duyar gibi olduğum her seferde, onun basitliği şaşırttı hep beni.."

halk arasında “gamsızlık” hastalığından muzdarip karakteri yarattığı “yabancı”kitabının ödüllü yazarı.
“hakkaten o nasıl karakterdi ya okurken öldüm öldüm dirildim.

[[alıntı]]
bugün annem öldü. belki de dün, bilmiyorum.
[[/alıntı]