born to be happy yazar profili

kolay bir insan olduğumu iddia etmiyordum ki

gerçekten iyi değilim. çok uzun süredir işsizim ve çok umutsuzum. fabrikaların ilkokul mezunu olsun yeter şeklinde açılmış üretim departmanlarına dahi başvuru yapıyorum artık. en azından iş tanımı net ve biraz olsun sistemi oturmuştur diyerek. dönüş alamıyorum. mülakata çağrılmayı geçtim başvurularım görüntülenmiyor bile. yaşamaktan keyif alamıyorum.

evet merkezi sınavlara girerken uyulması gereken bir takım kurallar var. bu kuralların takı, toka, aksesuar gibi aslında hiçbir önemi olmayan detayları da kapsıyor oluşu mantıksızdır. sınava girecek öğrencinin küpe takıp takmadığından ziyade merkezi sınavların ücretli oluşunu ya da sınavların yapıldığı tüm okulların koşullarının aynı olmayışını ve bunun daha yarışın başında bir adaletsizliğe yok açtığını tartışmak çok daha verimli olur. tüm eğitim sisteminin ve sınavların yeniden düzenlenmesi gerektiğini tartışmayı bir kenara bıraktım bu aşamada. ancak binlerce kez duyurulan, giriş belgelerinde sınava girmenin koşulu olarak belirtilen maddeleri yerine getiremiyor olmak daha büyük bir sorundur.
bu ülkede yıllardır ortaokul, lise, üniversite öğrencileri farklı farklı sınavlara girmek zorunda bırakılıyor. tüm bu sınavların ortak şartları arasında kimliğin yanında olsun, geç kalma ve takılarını önceden çıkar varken kimliğini evde unuttuğu için ağlayan ya da küpesini okulun kapısından girene kadar çıkarmaya yeltenmemiş kişi sorumluluk sahibi değildir ya da okuduğunu anlayıp uygulayamıyordur. bu yüzden evet emekleri boşa gittiği için onlar adına üzülmek isterdim ama üzülemiyorum.

tüm rüyalar için geçerli bir yorumum var: hayırlısıyla senin bilinçaltı going to go

aslında hissettiği, olmak istediği kişi olur.

favori gruplarımdan birinden bir parça yolluyorum.

rakı olmaz da ilk buluşmada bira gayet makul bence. tanımadığım insanla da bira içerim çünkü iki üç bira bence zaten meşrubat ya da kahve içmekten çok farklı değil. ama rakıda muhabbeti ya da elemanı haz etmezsem kaçmak daha zor. birada benim kalkmam lazım demek daha kolay oluyor.

hiçbir şeyi ama hiçbir şeyi yargılama, ben asla yapmam deme. öyle bir başına geliyor ki insanın aklın durur

acaba bu eğitimi verirken canını yaktılar mı diye düşünmeden edemiyorum. insanların eğlencesi için kullanılan tüm hayvanlar için bunu düşünüyorum ve kahroluyorum. niyet tavşanları da buna dahil. onlara da sakinleştirici veriyorlarmış zıplamasın, kaçmasın diye.

sene 2015 üniversitede ilk yılım. aylık 300 tl kyk kredisi alıyorum ve tek geçim kaynağım o, ailemden para almayı bırakmışım. bir arkadaşım çok ısrar etmişti 100 liralık bitcoin al sen de diye. o almıştı. yatırım yapacak kadar gelirim yok, anca ayın sonunu getiriyorum ayrıca ne o öyle bana hiç güvenilir gelmiyor demiştim. şimdi kendisinin yazlık villası var, şirket kurdu, mutlu mesut yaşıyor. keşke dinleseydim seni murat.

üniversitedeyken çok eski, yaşıtım bir arkadaşım oyunculuk ajansına kayıt olmuştu ve figüranlık işleri yapıyordu. bir gün beni arayıp işe ihtiyacım olup olmadığını sordu var dedim. tam senlik bir iş var. bir dizi çekiliyor, eylemci rolü oynayacak insan arıyorlar, aklıma sen geldin, polis size müdahale edecek yalandan cop yiyeceksin bu kadar ama çekim kaç saat sürer bilmiyorum demişti. o zamanlar için de günlük maaşı gayet iyiydi ama istememiştim.

böyle bir arkadaşım vardı. ekmek yemiyorum hatta akşam saat dörtten sonra yemek bile yemiyorum dıyerek yarım kilo kuruyemiş yiyordu her gün. kaju, badem gibi yağlı kuruyemişler. iki dilim tam buğday ekmeği arasına peynir koyup yese daha sağlıklı olacağını düşünüyorum.

bence hepimizin aklından geçen ortak bir hedef var.

sık sık bana "beni unuttun sanırım" bildirimi gönderiyor. darlayan bir flört gibi. yav bi git sen de uğraşamayacağım bugün diyorum içimden. alıştırma yapasım varsa bile bazen o böyle trip attıkça kaçıyor bazen de ağlamaklı suratı vicdan azabı oluyor. toksik bir ilişki ama faydasını görüyorum.

sokakta çer çöple oynayıp mutlu olmak istiyorum. amaçsızca uzun ve düz bir sopa bulup ganimet gibi eve götürmek, yıkılan binanın tuğlasına dürbün muamelesi yapıp keşfe çıkmak istiyorum.

çernişevski-nasıl yapmalı?

kitap: dimitri dimov-tütün
film: 4 months, 3 weeks and 2 days

arkada gojira çalıyor

"köprü üstü aşıkları" olarak çevrilen "les amants du pont-neuf"
night on earth
barfly
son zamanlarda izlediğim "wristcutters: a love story"
the perks of being a wallflower
bence her film tek başına ve içerken izlenir ama bazı filmler daha bir izlenir.

on iki yaşındaydık ve hoca sıralarımızı ayırmıştı. hiç sevmediğim bir kızla oturtmuştu onu. çok kıskanmıştım ve çok üzülmüştüm. ama birbirimize not fırlatıyorduk. o benim adımla kağıtlara grafitiler yapıyordu. daha sonra hiçbir sevgilimden böyle el emeği hediyeler almadım. bak bu da üzdü şimdi.