yazarların ölünce gömülmek istediği yer

beni yakıp küllerimi savursunlar bir tepeden, yaşarken olamadık ölüyken özgür olalım.

necip türk milletinin kalbi.

imkan olsa ilkokul çocuklarının okul kapısına gömün beni be. mis gibi çocuk sesleriyle istirahat ederdim.

ne fark eder güzel anılayım yeter. orası burası her yer toprağın altı

zerre şeyimde değil isterlerse gömmeyedebilirler malum mezar fiyatları tavan

işte bunu konuşmak hem zor hem erken belki, belki de hemen olabilir. şarkıda da geçtiği gibi, yarına çıkmaya senedim mi var?

rahmetli babaannem adana asri mezarlığını istemezdi. rahmetli kocası durmuş orada yattığı halde. bizim aile mezarlığı da orada zaten. çünkü asri mezarlığı çok basık bir mezarlıktır. çok fazla ve sık çam ağacı vardır, gündüz bile gridir her yer, güneş vurmaz yere kolay kolay.

oğlum demiş, burası çok höflü. beni kabasakal'a gömün, ölmeden seneler önce, babama.

kabul görür mü bilmem, beni suya atabilirler ya da bir dağın tepesine gömebilirler. manzaradan değil, ölüyken de insan görmek istemiyorum.

ve tabii ki bir bacağımı kaplayan dövme gibi, ben mezar taşı değil, başıma bir mezar heykeli istiyorum.

üzülsün. bana değil, tüm ölüler için, tüm ölülerin geride bıraktıkları sevdikleri için üzülsün.

gömülmek istemem açıkçası. bir sandalın içine koyup yaksınlar ve salsınlar beni. öylece gözden kaybolayım. gökyüzünün altında, suyun üstünde, sıcakta.

ayağıma taş bağlayıp ege denizinde deriliği 100 metre olan bir yere. böylece balıklara iyi bir yem olabilirim. sonra bakarsın o balık tutulmuş, pişirilmiş bir rakı sofrasına gitmiş. rakıyla göz göze gelmişiz. rakı bana göz kırpmış. adamın midesinde de olsa rakıyla son bir kere daha koyun koyuna olmuşuz.
az dilek mi?

yakılıp küllerimin denize savrulmasını istiyorum. zira topraktan geldik toprağa gideriz klişesi ile ilgilenmiyorum. bunu uygulayacak kişi de var zaten. kafam rahat.

siz istediğiniz kadar başka şekilde defnedilmeyi isteyin, yine de kalanlar nasıl istiyorsa o şekilde defnedileceksiniz.

bir adam vardı , intihar eden. intihar etmeden önce uzun bir video kaydedip facebook’ta yayınlamıştı. vasiyeti kadavra olmaktı, ama yakınları onu yine de gömdü.

diyelim ben yakılmak ve tozlarımın denize saçılmasını istiyorum. öldükten sonra ailemin yapacağı beni bilmemne kabristanına gömmek olacak.

bir de insan tohum kapsülleri var. bedenin tohumlarla toprağa gömülüyor ve ağaç oluyorsun ama kimin yakını bunu yapmanıza izin verir ki??

benimki basit. köye gömülmek isterim. ama ‘ay orası şimdi çok uzak, şuraya gömüverelim ‘ diyeceklerine eminim.

bahçeme.
annemle babamın yanına, lütfen bir servi de benim başıma.

bir salıncağın altına gömülmek isterim. bir sürü ağacın olduğu ve üstünde salıncak olan ağacın altında da mezarımın olduğu bir yer...

klasik gelecek ancak toprak en iyi seçenek benim için. şöyle eksi tarz bir mezar çok iyi olur. ortalama büyüklükte mezar taşının yan kısımlarında melek heykelcikleri... havalı ama umut dolu bir söz de yazdırsınlar.

karşıyaka'daki aile mezarlığına. babaannemin üstüne, babamın yanına. vasiyetimdir.

insanların sık gelip geçtiği bir yer olmalı, ama başucumda mezar taşım olmasın. insanlara genelde kasvet havasından başka bir şey vermiyor. toprakta kaybolayım istiyorum.

aile mezarlığı, o yüzden evlenmiyorum.

ankara’daki botanik park’a.

güzel güneş alan bir yer olsun mümkünse üzerime belki çiçekler ekilir.

kesinlikle mezarlık değildir. vasiyete yazacağım dümenden mezarlığa boş tabut falan gömsünler, benide alsınlar şöyle ege koylarında manzaralı bir dağ başına gömsünler. canlıyken insan kalabalığından kurtulamadım bari ölünce rahat edeyim.

gamzen. saka. gamze'min gamzesi. saka. mezarlik. evet.