butimar yazar profili

açıklayabilsek de artık kimse kimsenin üzüntüsünden tatmin olmuyor. hep bi "buna mı üzüldün gerçekten? bak bilmem kimin ne derdi var." tavırları. evet kardeşim buna üzüldüm bilahare hatırlar o bilmem kimin derdine de üzüleyim.

çok başarısız olduk ama inatla pes etmiyoruz. senin salaklığının yaşınla ilgisi yok. öğrenebiliyorsan pes etmeyi öğren.

insanı hayat değil ulaşamadığı hayaller öldürür.

bi olayı tek bir kişiye anlatmak herkese anlatmaktan daha tehlikeli gelmeye başladı. insanoğlunun ne zaman güven kıracağı belli olmuyor. en azından söyler mi? söyleyecek mi? gerginliği olmuyor.

ben sanırım güçlü değilim ya dizlerimin üzerine çöküp sesim kısılana kadar bağırıp ağlamak istiyorum

ben unutmak istiyom la

canım sağ olmasın mı be?

yapıyorsan korkma, korkuyorsan yapma.

dünyanın en güzel bağımlılığı.

""bu kırolar 1 sene bile devlet yönetemez, gelenekleri yok. tarih boyunca eşkıyalıktan, haydutluktan, ağalıktan, aşiretçilikten, örgütçülükten ileri gidememisler"16 devlet kurup bunun on beşi yıkılan bir milletle övünen, ırkçılığı vıcık vıcık paçalarından akan yazarın yavesi.en uzun süren devleti 600 yıl, osmanlı, olduğu gibi bizans imparatorluğunun devlet yapısını, bürokrasini, toprak düzenini, vergi ve adalet sistemini almış da yaşamış; aslanım türk ordusu dediği ordu da hıristiyan balkanların iri yapılı insanlarının gasp edilen erkek çocuklarından oluşuyor.diğer tüm devletler azami 150 yılda yıkılmış, devlet bile diyemeyeceğiniz aşiret toplulukları.buyurun bunlar da, gazı kesip vitesi boşa alıp peygamber vitesiyle giderken yüzünüze çarpan hayatın gerçeği. o kadar aşiret devleti ki kurulan devletler, çinli iki tane hatun gönderip nifak sokup yıkabiliyor.
gerçek bu. oynayın. ya da hiç kimseyi, hiçbir milleti aşağılamayacak kafaya kavuşun. faşistliği bırakın."

öncelikle söylemek isterim ki o 16 devletin hiçbiri yoktan var olmadı türkün mükemmel teşkilat yapısı sayesinde yıkılan devletlerin mensubu olan şahıslar kısa sürede toparlandı, milletini bir araya getirdi ve ismi yeni olan teşkilatlanması aynı olan bir devlet kurdu. bütün hatalarını düzeltmeye kalkışsam gereksiz uzun bir metin olacak seni cahilliğinle baş başa bırakıyorum.

olmadı, olmuyormuş. vaz mı geçsen?

umut edebilmek.

bunu anlayıp birkaç defa yaşadıktan sonra artık sen de kimseyi kaybetmekten korkmuyorsun ve bu insanı çok rahatlatıyor çünkü hayal kırıklıkların azalıyor.

gerçekten istediği tek amacına ulaşamamış yıkık.

en bilindik örnek olduğu için tomris'in ordusunu kullanacağım. bu ordunun komutanı kadın ordunun mensupları içerisinde kadınlar var. o dönemde de kadınlar regl oluyor ayrıca yaşam kalitesi daha kötü ve zor. göğüs göğüse bir çatışma söz konusu ve bu ordu başarılı oluyor. yaşadığımız dönemde şartlar daha iyi hale getirilmişken kadınların asker olmasına neden bu kadar karşı çıkılıyor? neden benim asker olma şansım erkeklerinkinden daha düşük? neden daha çok çabalamak zorundayım?
not: fiziksel güç bahane edilemez 8 senedir dövüş sporu yapıyorum çevremde vatani görev olarak askere gidecek erkeklerin yarısından daha güçlü ve dirayetliyim.
not2: askeriyenin dizilerde filmlerde olduğu gibi olmadığını da biliyorum ne kadar zor olduğunu olabileceğini de.

amacına ulaşamamış ya da direkt amacı olmayıp boşlukta savrulan insanlar.

ümitsizlik

"anlatsam da anlamaz"ın getirisi olan bir tepki

"ben bunu başarırım" yalanına inandım, inanmaya devam ediyorum. çok uzun süredir bu yalanın peşinden sürükleniyorum. bi yedi yılım daha var.

bence bir süreden sonra insan hobi olarak yalnız kalıyor yani tatlı gelmeye başlıyor insana. çevresindeki insan sayısını minimum düzeyde tutmak şart oluyor.