chaos yazar profili

z kuşağını 10 yaşında sandığını umduğum yazarın açtığı başlık. 21 yaşında z kuşağının ilk öncülerinden olan ben durmuş ne günahım olduğunu anlamaya çalışıyorum. ne suçumuz günahımız var yahu. yazdıklarımız ilgini çekmiyorsa git başka entrylere bak.

ay kapağını öyle yapma, ne kitapların sayfalarını katlıyor musun? bir de üstünü çiz istersen, oha onu da mı yapıyorsun??
bomboş duyar. tamamen bana ait olan bir şeyi nasıl değerlendireceğime bile karışıyor artık insanlar. eğer özel baskı, nadir bulunan vs bir şey değilse ki hiç öyle bir kitabım yok. gayet okurken altını çizer soru işaretleri bırakır ve hatta cidden bir şeylerin üstünde düşünüyorsam bir iki düşünce kırıntısı da bırakırım kitaba. ve hatta son zamanlarda birinin 'ne kadar ilerlediğinin gelecekteki sene kanıtı olur' önerisi ile sayfa köşelerini de katlamaya başladım. çünkü kitabın kapağına değil kitabın kendisine değer veriyorum. ve biliyorum ki kitabın aynısını gidip herhangi bir kitapçı da bulabilirim fakat benim kitaba bıraktığım işaretler sadece benim kitaplığımda mevcut.
kendinizi iyi bir okur gibi hissetmek için yapıyorsanız da yapmayın tam tersi kitabın sizin için bütün olayı dışıymış gibi görünüyorsunuz.

açıp yayınlarını izlemediğim ve kendisini pek de sevmediğim halde eğer dediği gibi partisiz ilerlerse desteklemek isteyeceğim atılımıdır. kişisel görüşlerinden ziyade özellikle genç kesimle birebir etkileşiminin olması, teknoloji - internet olaylarına aşina olması gibi nedenlerle en azından mecliste bu konuda fikir beyan etmesi bile önemli olacaktır. gidip kimse jahrein'den memleket kurtarmasını istemeyecek elbette. sadece mecliste farklı şeylerde bilgili farklı insanlara hitap eden kişi sayısının artmasından zarar gelmez bence. ama eğer bir siyasi parti altına girerse kişisel hedeflerinden parti hedeflerine kayması muhtemel olduğu için bir nebze hayal kırıklığı yaratacaktır bende. umarım genç ve bir şeylere gerçekten muhalif olan kişi sayısı artar mecliste.

küçükken en sık okuduğum kitaptı. büyük resimli hali vardı bizde. hiç unutmam sürekli gider kitaplığın en alt rafından alır. oturduğum yerde inceleye inceleye okurdum. ve sanki gelip biri kitabı değiştirmiş gibi sonunun farklı olmasını beklerdim. ama hiç değişmedi son. her seferinde öldü kibritçi kız. camdan yemek yiyen aileye baktığı sahneyi unutamıyorum. kibritlerin anlamı bende hep farklı olmuştur bu yüzden. küçükken birini ısıtıp ısıtamayacağını falan denerdim. hatırlayıp tekrar üzüldüm.

sadece bir eksikliğini hissetmiyorum diyorsa çok da bana batmayan bir tiptir. ziraa bu gözler kitap okumamakla, ilkokuldan beri tek sayfa açmamakla övünen insan gördü. beterin beteri var diyip laf atamadığım güruh.

sadece instagramda farkına varmadan 10 15 dk mı gömüp saçma/katlanılmaz olanlara denk gelince anca kendime gelebildiğim içeriklere hipnoz olacağımı bile bile bakmaktan kaçındığım için girmeyi, indirmeyi aklıma bile getirmediğim uygulama. millet sıkılır bırakır diyordum ama cidden dikkat süremizi insanlık olarak 20 saniyeye indirmeyi bu kadar istediğimizi bilmiyordum. ne izliyorsanız izleyin de diğer yerlere atmayın ya. izlemek istesem oraya girerim. hipnotize olmuş şekilde bir şeyler izlemek ürkütücü...

et tüketimi için yetiştirilen hayvan sayısının fazla olmasının gaz emisyonu açısından kötü olduğunu biliyorum. o etin masamıza gelene kadar geçtiği süreçlerin çok fazla su gerektirdiğini de biliyorum. bu nedenle haklı bulduğum haber. umurunuzda olur olmaz o ayrı mesele. ama haber doğru arkadaşlar boş laf yapmayın...

hem "başım açıkken" hem de "başım kapalıyken" öğrencilik yapmış biri olarak bildiriyorum, fark yok arkadaşlar. iyi günler

korona öncesi çeşitli nedenlerde kendi karantinamdaymışım gibi pek kimseyle görüşemediğim sürekli odamda vakit geçirdiğim dönemde farklılık olsun, dışarı çıkmış olayım diye dadandığım aktivite. her hafta gider aynı kafede oblomov okurdum. evde o enerjisizlik üstüme üstüme geldiği için özellikle dışarı çıktığım zaman okuyordum. en son garsondan bir bitiremedin şu kitabı uyarısı alınca kafeyi değiştirmek zorunda kalmıştım. takılacak insan bulamadığımda kendi kendime takılmaya çalışırken bile insanlar beni rahatsız ediyor diye de atarlanmıştım bir dönem. neyse güzel aktivite. uygun bir mekan varsa gider ders de çalışırım, kitapta okurum. çünkü neden yapmayayım. korona bitse de devam etsem yav. kitaplığımda tek oturuşta okunacak kitapları kafe kaçamaklarına saklıyorum. artık aynı kitapla belli bir mekanda takılmaca da yapmam zaten.

kitabın değerini vurgularken kabının, kağıdının değil de içindekinin kutsal olduğunu unutan insanları çıldırtan durum. elbette başkasının kitabında ne alt çizilir ne sayfa katlanır. o nokta da emanet olduğu için dışı da önemlidir ama kendi kitabına çizen ayraç veya post-it bulmadığımda katlayan biri olarak benim kendi kitabıma yaptığım şeyden sana ne? elbette kahve dökülmesi, yırtık gibi şeyler yanlışlıkla yaptığımda beni de delirtiyor ama o zaten kitabın bütününü bozan bir şey olmasıyla alakalı. kitabı okurken bir sonra ki okuyuşuma not bırakmak istiyorum ve bir şeyler yazıyorum, soru işaretleri, ünlemler koyuyorum. sonra biri gelip ayyy kitaba yazık bir de kitap okuyorum diye geziniyorsun yazık vs diyor. sen estetik olarak beğenmiyor, üşenmeyip defter tutuyor olabilirsin. ne hoş. ama benim kitap okuma sevgimle veya kitap okuma miktarımla ne alakası var. ve hatta boş boş okumak yerine kitapla iletişim halindeyim ki bunları yapıyorum dimi? uzun lafın kısası gereksiz kutsallaştırmalar yapmayın. kendi kitabınızda istediğiniz gibi okuyun ama millete de karışmayın ya.

benim bu durumda herhangi bir sorumluluğum yokken. son bir yılda kafayı yememek için sadece bir elin belki bilemedin iki elin parmakları kadar arkadaşlarımla buluşmak dışında evden neredeyse hiç çıkmayan bir vatandaş olarak benim vicdanım sızım sızım sızlıyor. bundan sorumlu olanlar nasıl uyuyabiliyor. nasıl kendi reklamlarını yapmaya devam edebiliyor? cidden aklımın almadığı bir durum. yazık bu insanlara bu insanların geleceklerine bu insanların çoluğuna çocuğuna yazık. bize öğretilen devlet memuru olun yavrum sözünün ne kadar aslında haklı bir dilek olduğunu öğrendim ben bir öğretmen çocuğu olarak.

21 yaşına girmek üzere bir genç olarak milletin yirmili yaşlarıyla benimkini kıyaslamam açısından iyi bir kaynak olan challange. sanırım artık insanların "senin yaşın tutuyor mu" tepkisinin kaynağını anlamaya başladı. siz 20'lerinizde nasıl böyle görünüyormuşsunuz ya.

dünya açısından bakarsak pek de kötü olmayan haber. nasıl olsa insan nüfusunu thanos'un parmak şıklatmasına kalmadan azaltmanın bir yolunu bulmamız gerekiyor.

2018 (kendimi bebeymişim gibi hissettiren başlık.)

bu tam kapanmanın sadece ismi tam sanırım. öğreteyim market hariç her yeri ama her yeri istisna gözetmeksizin (istisnadan kastım polis vs değil turistler) herkesin dışarı çıkmasının yasak olduğu kapatmalara biz tam kapanma diyoruz. o çıkabilir ama bu çıkamaz, orası açılsın ama burası kapansın gibi söylemler kısıtlamaların olduğu zaman mümkündür. tam kapanma olduğunda değil. ilk corona zamanı italya da çin'de durumlar kötüyken adamlar tam kapanma sırasında markete bile gidemiyordu biz de market ayağına bisiklet turu yapıyorlar. yani biliyoruz turizm öncesi rakamların mucizevi düşüşüne bahane sunacak alan oluşturuyorsunuz ama hazır bu kadar ortam oluşmuşken gerçekten kapat da azıcık işe yarasın.

benim için ramazanla başlayıp ramazanla bittiği ve tam 4 hafta sürdüğü için "vize ayı" demenin daha doğru olacaktır. ruh sömürmek için icat edilmiş bir olgu.

genellemenin ne kadar genel olduğuna bağlı. bütün insanlar cahildir yanlış bir genelleme. bu köydekiler cahildir ise içinde istisnalarla beraber doğru olma ihtimali olan bir genellemedir.

çok temelden bir örnekle çok basit sadece angarya işi olan bir ödevi bile kendi yapan "öğrenciye" (işi ödev yapmak, ders çalışmak olan ve en azından birazdan söyleyeceğim cümleleri kuran arkadaş için geçerli olan "başka sorumluluğu olmayan" birey)
"kerizlik yapma ödev var zaten yaz ismini gönder" cümlesinin kurulması normal olduğu için.

safı her şeye kanan kişi yerine iyi niyetli, zekiyi de üçkağıta aklı basan (bence inanılmaz saçma bir denklik zaten ama) yerine zeka seviyesi yüksek kişi olarak düşünürsek gayet olabilecek bir insan modeli çıkıyor karşımıza. saflık kelimesini salaklıkla bağdaştırmadığınız sürece her şey yerine oturur gibi.

yere minder atmak suretiyle dün mevsimini açtığım aktivite. zevkli ve sessiz.