cringebireylerdenbiri yazar profili

hayatımı kurtaran kişi. daha önceden gidilmediğine pişman olunan kişi. mübarek kişi.

tam olarak bu rahatsizliga sahip miyim emin degilim ama sunu soyleyebilirim hicbir zaman bir oturusta bir dersin konusunu, bir kitabi ya da bir dizinin bir sezonunu bitiremedim. millet bir oturusta yok su kadar sezon bitirdim falan diyor ama ben ne kadar surukleyici olursa olsun ust uste en fazla uc bolum izleyebilirim ki bunu bile cogu zaman basaramam. ıkinci bolumun baslarinda enerji dolmaya, ayaklarimi sallamaya ve surekli kac dakika kaldigina bakmaya baslarim. kisacasi asla bir isi, aktiviteyi uzun sure yapamam.

toplulukcu kultur. herkesin ayri bir birey oldugunu; her insanin kendine ait dunya gorusu, yasam tarzi olabilecegini kabul etmiyorlar. yok bizim kulturumuzde su vardir yok bizim dinimiz sunu emreder... neden farkli dusunen, sizden farkli yasayan insanlardan bu kadar korkuyorsunuz ve herkesin tek tip yasam surmesini bekliyorsunuz? saygi duymayi ogreneceksiniz.

(bkz: dyatlov geçidi vakası)

daha da kötüsü üniversite döneminin pandemiye denk gelmesi. belki de hayatımızın en güzel ve rahat zamanlarını aile evinde geçiriyoruz. milenyumda doğan gençliğin bir yüzü gülmedi yaa her şey bize patlıyor.

biz yabanci kelimelerle dilimizi kirletmeye devam edelim bence...

yok böyle bir şey. lisede maço erkek seviyorum falan diyorduk ama zaten büyüdükçe, okudukça, öğrendikçe ergenlik gecince bitiyor bu tarz saçma istekler. zaten erkeklerde de durum ayni degil mi? kendim de dahil tanıdığım tüm kadınlar “normal” adamlardan hoşlanıyoruz.

ınstagramda bazı “usta şeflerin” çeşitli tatlı ve yemeklerden değişik oluşumlar yarattıkları (örn: lahmacun içi çiğ köfte), yaratıcı beyinlerin ürünü reklam amaçlı videolar.

sanat ve estetik dersi ödevim için no time for caution (interstellar filminin müziği) eserini incelemeye karar verdim. her dinlediğimde kendimi yıldızlarla dolu gökyüzünde süzülürken yüksek binalardan ve sorunlarımdan uzaklaştığımı hissediyorum.

19 yaşımda bölüm derslerimden birinde 10-11 yaş altı çocukların soyut düşünemediklerini öğrenmem. mesela bir çocuğa aşk nedir denildiği zaman bizim gibi bir duyguyu değil örneğin anne ve babasının birbirine sarılmasını, öpmesini, sevgi göstermesini düşünüyorlarmış yani somut bir şekilde. çok enteresan gelmişti ilkokulda şiir falan yazıyordum nasıl yazıyordum acaba...

joy division'dan herhangi bir şarkı.

seni bu yıl ödeyeceğim vergi kadar çok seviyorum. ( hayatınız boyunca duyabileceğiniz en romantik cümle)

hem çevrenizdeki insanlara hem de kendinize karşı o kadar takıntılı ve katı yaklaşıyorsunuz ki mutlu hissetmek ve yaşamdan keyif almak imkansız hale geliyor. her şeyin en iyisini istiyorsunuz ve hayatınızı hayallerinizdeki gibi yaşamayı bekliyorsunuz. tabii ki gerçekler de kendisini göstermekte gecikmiyor.