desidero yazar profili

"biiiiiiizzz asgari ücretiiiiiii 150tl'deeennn 17.000tl'ye çıkardıııııkkkkk. bunu biz yaptııııkkkk biiiiizzzzzz." nidalarını duyar gibiyim ama nedense "tavuk döneriiiinnn fiyaaaatııııı bizim dönemimizdeeee 2 tl'den 150 tl'ye geldiiiiiiii. buna biz sebep olduuuukkk, biiiiiizzz" nidalarını duymaz gibiyim.

ortamlarda zam yaptım dersin kim ne bilecek!? raflardaki ürünler hem artış öncesi hem artış sonrası yeniden fiyatlandı bile.

tanım; fevkalade bir durum. mükemmel. uçmaya devam.

122. hadi rast gelsin bakalım

böyle bir yerlerde böyle bir şeyler işte

(bkz: jelibon)

2.225 liraydı fiyatı. annem 2.500 lira veriyordu da "hayııııırrr ben 2225 lira istiyorum!!!" diye ağlıyordum.

ne bilsin 4 yaşında çocuk; 2.500 > 2.225 *

neyse ki topraklarımızda 6 milyar dolarlık jelibon rezervi bulduk da artık ağlamayacağız.

kendisi ile ilgili güncel düşüncem sadece "umarım yeni aldığım koltuğun anasını ağlatmaz" şeklinde...

tanıştırayım... yeni tenis partnerimi.

muhtemelen pek yakında ağrı'dan başlayıp edirne'de biterek tüm sorunları geride bırakacaktır.

not: böyle şehir mi olur olm?

birçok tarifte yazılana aldanıp, soğanlar kavrulurken "pembeleşinceye kadar" beklemeyin. o soğanlar asla pembeleşmiyor; yakar, kapkara eder bırakırsınız yeminne.

agile çerçevesindeki scrum çalışma tekniğinde "product owner" rolünün kısaltmasıdır. ürünün sahibi, ürünü bilen ve işi isteyen kişidir.

çok güzel, hoş bir hareket olmuş. çocuğun o mutluluğuna şahit olmak paha biçilemez gerçekten.

bu arada izlerken "ulan ne güzel hareket yapmışsınız da videonun arkasına o müziği koymak nedir, ne gerek var böyle işlere emenike!" dedim. meğer başka adamın telefonu çalıyormuş, telefon zil sesiymiş o.*

bi' tarafım kırım göçmeni, gözler de çekik malum. çocukken herkes "japon" derdi. daha ötesini tanımam. ırkçı faşist p**ler...*

(bkz: genç werther'in acıları)

ışıklarda önümde duran şoförün bir önündeki araca selektör yapıp kornaya abanmasıyla, korna haykırışına maruz kalan şoförün arabadan inip belinden silahı çıkarıp önümdeki şoförün camından sokarak "hadi bi daha bassana lan o kornaya!!!" diye bağırarak tehdit ettiğine gözümle şahit olunca kendime motto edindiğim eylem. artık pamuk gibiyim trafikte. hiç gerek yok dostlar. sakin olun, kimseye bulaşmaya gerek yok.

"evde bi klarnetim var uygun olur mu?" diye düşündürtmüştür. bu dakikadan sonra zaten daha etkili bir enstrüman bulmak zor. koy g*tüne rahvan gitsin misali , 9/8'lik dıngırı dıngırı çal oyna işte.

(bkz: yarım ha yarım hava)

siz de hemen ortalığı karıştırıyorsunuz arkadaşlar, bu saygıdeğer arkadaşımız belli ki çalışan hanımların hemen arkasındaki ürünleri, duvarda asılı olan şeyleri çekiyor, marketlerimizde ne kadar kaliteli ürünlerimiz var onları dünyaya göstermek istiyorlar. hepimiz bu harika insanın geldiği topraklardan geliyoruz. hep yanlış anlıyorsunuz, lütfen! böyle olmaz. aslında ne kadar da efendi bu arkadaşlarımız.

neyse geyiği bir kenara bırakayım da ben asıl kendi ülkemde benim, bu ülkenin vatandaşının değil; bu it kopuğun korunmasına kullanmasına yanarım. hem de kim tarafından? yine bu ülkenin vatandaşlarının "seçtiği" insanlar tarafından.

-şunları bir araya toplayayım. bir güzel muhabbet edelim- diye düşündüm.

mutfak işinden de anlarım.
donattım sofrayı.
bayağı uğraştım.
hepsinin, ayrı ayrı ne yemekten, ne içmekten hoşlandığını iyi bilirim.
bayağı da para gitti.

birinin yediğini öbürü yemez.
ötekinin içtiğini beriki içmez.
dört kişilik sofra kurdum.

mumları da yaktım.
bak hepsi, erick satie severdi.
hatırladım.
müziği de ayarladım.

geldiler.

20 yaşında ben,
35 yaşımda ben,
40 yaşımda ben ve
bugünkü ben dördümüz.

birden 20 yaşımı, 35 yaşımın karşısına oturttum.
40 yaşımın karşısına da, ben geçtim.
yirmi yaşım, otuz beş yaşımı tutucu buldu.
kırk yaşım ikisinin de salak olduğunu söyledi.

yatıştırayım dedim.
-sen karışma moruk- dediler. büyük hır çıktı.
komşular alttan üstten duvarlara vurdular.
yirmi yaşım kırk yaşıma bardak attı.

evin de içine ettiler.

bende kabahat.
ne çağırıyorsun tanımadığın adamları evine…

"kaliteli olan şey pahalıdır, ama pahalı olan her şey kaliteli değildir." açıklamasıyla net olarak çözülebilecek sorunsal.

(bkz: victor sülo)
(bkz: sefiller)

kaba bir hesapla, gidilen ülkeye göre, ulaşım dahil en kötü (bu kısım önemli, en kötü diyorum) 8.000tl-10.000tl arası değişen bir tutara mal olacak seyahattir. aylarca, belki yıllarca biriktirirsin, 3 günde yer dönersin, yediğin içtiğin senin olur sen gezip gördüklerinden bahsedersin. yok bu olmadı, bu tutarı hiç ettikten sonra ben tuvalet seanslarını bile detaylarıyla anlatırım.

kurgu mu değil mi anlaşılamayan bir tokatlama/yumruklama mevzusunun yaşandığı törendir.

konu kurguymuş değilmiş zerre umurumda değil. ancak; kurgu olduğunu düşünürsek bile, şayet "kurgu gereği" o şamarı ben yeseydim,yedikten sonra kesin ben de "kurgu gereği" bir tane sallardım kendimi tutamayıp refleks olarak (swh). will neye uğradığını şaşırınca usulca "olm senaryoda benim de bi tane vuracağım yok muydu? haydaaa tüh kusura bakma benim aklımda ben de vuracağım gibi kalmış, idare et abi çaktırma" falan derdim. o ne biçim bir tokattır/yumruktur will kardeş, ellerden ırak.

(bkz: bence yumruk)