dinliyorum janim yazar profili

bu ülkede ne kadar zor olsa da istediğim işi yapmak...

serkan hariç

çita.

belki de izlediğim en değişik korku filmidir. görüntüleri cenneti andıran bir cehennem hikayesi, orjinal konusuyla muhteşem bir filmdir.

hala izlemeyen varsa çernobil.

servisten önce 10 dakika buzlukta soğutmaktır.

sinefil turnusoludur.

güneş almayan bir evde yaşamak.

plakadaki karakterleri, fayansları,kaldırım taşlarını, yoldayken yandan geçen arabaları,yol çizgilerini, kalabalık ortamlarda kişileri çifter çifter saymadan duramamak.

antalya- adrasan

eylülde tek başıma eve çıktım. ailem de artık benimle yaşamayacağına göre kendi düzenimi oluşturup mutlu mesut yaşarım dedim. evi tutarken çok sorun yaşadım ev bulamadım, uygun fiyata ev bulamadım, ev tuttum, ev sahibi ben oturmadan kirayı artırdı, taşınmaktan vazgeçtim. daha doğrusu taşındım fakat elektrik henüz açılmamıştı. o sırada fikrini değiştirince -sanki bunu yapabilirmiş gibi- evinde oturmak istemedim ve nihayetinde hiç de beğenmediğim bi yerde- yan tarafta bina inşaatı var-bu evi tuttum. gürültüden nefret ederim fakat zamanla inşaattan az ses geldiği için çok takmamaya başladım. fakat daha büyük bir sorunum varmış. üstteki müsvettelerin 4 çocuğu varmış. ilk başlarda hiç sesleri çıkmadı. hatta dört çocukları olduğunu öğrendiğimde çok şaşırdım. geçen ay bunlar virüs kaptığında haliyle dışarı çıkamadı çocuklar. evde koşturmaya başladılar ve ses yalıtımı berbat olduğu ve ben de obsesif bi fındık olduğum için takılmaya başladım. bir kere mesaj atıp uyardım kibarca. adam da hemen beni arayıp kibar bir şekilde durumu açıkladı. ben de tavrı karşısında sakinledim ve önemli olmadığını söyledim. fakat artık sesler katlanarak artmaya devam edecekti. akşamları çocuklar kaloriferlerde ellerini sürtmeye hatta ara ara dan dann vurmaya başladılar. ben de erken yatmaya karar vermiştim o aralar. bir gece yine yatağımda bir saat bunları dinledikten sonra sinirli bir şekilde bir mesaj çaktım. saat 1 buçuktu ve adam çocuklarıyla bağıra çağıra oyun oynuyordu. ses gelmedi daha. bir sonraki hafta yani yılbaşının olduğu 4 günlük karantinada bunlara en üst katta oturan kaynı gelmiş. oldu mu ev sana kreş. artık delirdim. polis çağıracaktım ceza yesinler diye. o sırada misafirleri gitti. her kapı açılışı kağnı sesi çıkardığı için kim geliyor kim gidiyor hepsi anlaşılıyor.lakin ses kesilmedi. 12de yukarı çıktım. tıklattım ve kapı açıldı bi süre sonra. ne göreyim? herkes uyuyor hahahah. ses onların üst katından geliyormuş onlar dikkat ediyormuş benim uyarımdan sonra. belki de benim altımdan geliyordurmuş da. sakinliğimi korudum ve eğer sizin çocuklar çıkarıyorsa lütfen yapmasınlar dedim. bundan sonra gürültü olmaz heralde dedim ve yattım. sabah ne göreyim. aziz apartman whatsapp grubumuzda kendi çocuklarının mükemmel oluşundan, benim evlerini gece herkes uyurken baskına gittiğimden, evi ipotekli olmasa gideceğini falan söylemiş. kafamdan kaynar sular döküldü. ömrümde böyle bi kozalak zaten görmemişim. ben de döşedim mesajımı gönderdim. adam resmen kudurdu. özetle bir nane de olmadı, olan yine bana oldu şimdi daha çok ses yapıyorlar, gece kaloriferlere vuruyorlar, ben de aşağıda kudurduğumla kalıyorum. taşınırım ama sevinmesini de istemiyorum. bu tarz insanlardan, bu tarz insanların yaptığının yanına kalmasında emeği geçen herkesten nefret ediyorum. oturduğu yerden bu tartışmayı okuyup bana dokunmayan müsvette bin yıl yaşasın diyenlerin de ayrıca...