esguli yazar profili

‘yarin yarasına kar etmez tuzlar, lokman şu halime bakıp şaşıyor’ demişler

yıllar sonra geri geldim.
bu sözlüğü aktif kullandığım zamanlarda depresyondaydım ve evden hiç çıkmıyordum. günlerimi evde, evdeki saatlerimi bilgisayar başında geçirdiğim için hep buralardaydım.
sonra geçti gitti işte o günler. ama bir şekilde dönüp dolaşıp geri geliyoruz. keyifli iş bu sözlük işi.

sabah yapmıştım soğudu haliyle ama fark etmez bitene kadar içerim.

sigarayı bırakalı bir yıla yaklaştı, cidden yerine koyacak bir şey bulamadım. üzülünce boş boş uzaklara bakıyorum bazen ama o sırada bile insanın eli boş kalıyor. böyle olunca da tırnaklarımla/ellerimle falan oynamaya başladım fark etmeden.

sağlık endişesiyle kullanmayı denediğim pirinç türü. normal pilav gibi yaptım, kıvamında bir sorun yoktu ama tadında toprak/çamur tadı var gibi ya. sadece ben mi böyle bir tat alıyorum bilmiyorum, garip.

instagramsızlık beni sözlüğe geri getirdi, benim için en kısa özeti bu olur sanırım.

oruç ibadeti yaşadığımız yüzyılda nihai amacını yitirmiş bir ibadettir.
ramazan ayında geleneksel türk ailelerinin tamamı akşam yemeklerini daha çeşitli, daha özenli hazırlamaktadır. hatta ramazanda iftarı dışarıda restoranlarda eşle, dostla, meclisle yapmak neredeyse bir gelenek haline gelmiş gibi. akşam sıcak evinde, konforlu koltuğunda, iftarı eksiksiz bir sofrada yapacağını bilerek; belki 20 saat aç ve susuz kaldığın bu ibadeti gerçekleştirdiğin için normalde hayatında bulunmayan lüksleri kendine hak görerek nasıl açta-açıkta olanın halinden anlayabilir ki insan?
özellikle eşi ev hanımı erkekler, eve gittiklerinde kendisinin serip toplamayacağını bildiği kallavi bir sofranın hazır olacağını bilerek tuttukları oruçla nasıl bu amaca ulaşabileceklerini düşünüyorlar bilmiyorum.
halısı olmayan, damı akıtan, çatlak sıvalarından rüzgar alan evlerde yaşamadan bu yoksulluğun sadece yemeyerek ve içmeyerek anlaşılabileceğini düşünmek saçmadır, ibadetin saçmalığı bundandır.
fakat irade veya nefis terbiyesi için olduğunu düşünerek, iftarda da kontrollü yiyerek bu ibadeti yapanları haklı buluyorum, bence orucun hizmet ettiği tek durum budur.

kendime almadım ama sonuçta aldım. bluetooth hoparlör, grundig marka, powerbank olarak da kullanılıyor, rengi de çok tatlı. böyle anlatınca iyi seçimmiş hee.

olayın anlatıldığı kişiyi telaşa düşürmemek için kullanılan cümle kalıbı. genelde yaşayan kişi de kazanın üzerinden zaman geçtiğinden yaşadığı ilk korku ve acıyı çoktan unutmuş oluyor. yoksa insanın canı nasıl tatlı, yaşadığı kazayı ufak diyerek küçümsemez.

düşünüyordur. illa bir özlemi, bir ayrılığı mı? sanmıyorum. doğalgaz faturasının nasıl bu kadar yüksek gelmiş olabileceğini de düşünüyor olabilir, bilemeyiz.

annemin daha önce de yazdığım, çok sevdiğim bir sözü vardır.
"sen köyden çıkarsın da, köy senden çıkmaz."

rakı acele kurulmuş bir sofrada içiliyor olsa da bu üçlü yaz akşamları kurulan sofraların baş kahramanı olur. yeriz, içeriz, severiz.

acı ama gerçek.
saat biraz geç olup evdeki herkes odasına çekildiğinde geriye sadece ben, ben ve su bardağında içtiğim şarap kalıyor. ama nasıl güzelleşiyoruz ben ile içtikçe, vallahi olmasa ne yapardık diye düşündürttürüyor* bana.

aman, kendini asmış yüz kiloluk bir zenci,
üstelik gece inmiş, ses gelmiyor kümesten;
ben olsam utanırım, bu ne biçim öğrenci?
hem dersini bilmiyor, hem de şişman herkesten.

iyi nişan alırdı kendini asan zenci,
bira içmez ağlardı, babası değirmenci,
sizden iyi olmasın, boşanmada birinci...
çok canım sıkılıyor, kuş vuralım istersen.

ülkü tamer - konuşma

rastgele konu başlığında gezerken karşılaştığım bu başlık sayesinde farkına vardığım bir gerçek: ben çok uzun zamandır 50 kuruşluk madeni paraya el sürmedim. sanırım son ekonomik durumda artık para üstü bile olamayacak kadar düşük bir meblağ oldu.

mütemadiyen olmayacak insanlara aşık olmak. nerde kibirli, narsist, aşağılık kompleksi olan, ben-merkezci adam var alnında yazıyormuş gibi şaaak diye aşık olurum. *

no land - niyə belə uzundur bu yollar

ben çok severim bu şarkıyı, gece sigarasına da çok yakışır.

buna bizim oralarda kısaca cami duvarına işemek denir.

benim manevi bağ kurduğum bir şarkıyı dinlediğim sırada yanıma gelip şarkının bir sözüne laf atılması, dalga geçilmesi.

rafadan yumurta dünyanın en can sıkıcı şeyi olabilir. sabah kalkmışsın kendine müthiş bir kahvaltı tabağı yapıyorsun işte zeytin peynir söğüş yeşillik her şeyden var, yumurtayı soyup tabakta bir kesiyorsun, rafadanmış. tebrikler artık bütün kahvaltılıkların yumurta sarılı.

bir de çok avrupalı bir rafadan yumurta yeme şekli vardır. rafadan arkadaşı onu dik tutacak özel yumurtalığına oturtursun, üstünden sadece içine çay kaşığı sokabileceğin kadar bir alanı soyarsın ve yumurta sarısını kaşıkla ekmeğine sürmek veya direkt ağıza götürmek suretiyle yersin.

neyse sonuçta heil lop!*