google yazar profili

az önce cumhurbaşkanı söyledi...



ilgili haber

popülizmin kucağında bir hoca..
olur mu abi? hani zamanında bir tabir vardı "medya maymunu". herkesin pürdikkat izlediği bir ortamda kendini bu kadar rencide edecek bir olaya girmek sana ne kazandıracak? kafamda deli sorular. bence ülkeyi kim yönetecek sorusu artık önemini yitirmiştir. önemli olan karar verilecek olan gelecek ve ekonomik kaygılardır. enflasyona ne çabuk alıştık. her gün domates, peynir, tuvalet kağıdı hesabı yapan ersan şen'i bile cumhurbaşkanı adayı olmak istiyorum noktasına ne getirdi? hele bir de deprem gerçeği varken. olmaz abi olmaz. sorumlu vatandaşlıktan kanalizasyon izleyicisine döndük. gerçekler nerde. kim sakladı? düzensiz gündem herkesin işine gelir gibi. okullar ne olacak? kim bakıyor bu sorunlara kim önemsiyor.
acaba oy vermeyecek olsak kimin aklına geliriz. hadi hep beraber bakalım 60'lara, 70'lere, 80'lere ve 90'lara. işte tam bu durumda giriyor devreye sorunların ne kadar değişip kabullenmenin o eşsiz ısdırabı. hadi bakalım değerli yazarlar sizler de yazın popülist tarzda yazılarınızı. liberal savrulma herkesin iliklerine kadar işlemiş durumda.

son dakika | iyi parti lideri meral akşener, ersan şen'i aradı ve iyi parti genel merkezi'ne davet etti.

neyse..
altında yatan o kadar çok şey vardır ki.

olurda bir sabaha uyanamazsam diye düşünürken aklımdan geçirdiklerimin bu gece gerçekleşme ihtimalinin yüksek olduğu durum.
işte böyle be dostlar. hayat güzeldir derler. hayat çaresizlikler içinde var olmak sanırım. üstümde inanılmaz bir sakinlik var. göz yaşları hıçkırıklarla değil sakinlikle akar ya işte tam bu durum. gözümde zerre değeri kalmadı insanların. vazgeçtim artık her şeyden. dayanılmazlığın ufkundayım. bu gecenin sonunda o güneş doğacak. asla pişman değilim. olması gerekenler oluyor hayatta. bu da olması gereken sanırım. dostlar saçma gelmesin hiç bir şey olacak olan elbet oluyor. siz ne kadar direnseniz de.

origami sanatının şiirleştiği halidir.
bir kağıtla adam neler neler yapıyor.

istemli yapılamayacak eylem.
hayatta arzuladığımız yagane şey. nerde o unutulmuşluk hali, sorumluluklardan kaçma durumu. murat kekilli'nin şarkı sözü geldi aklıma "unutmak o kadar kolay mı sandın?"

içini çürüten bir şeyler vardır bu durumda.
aslında kimse kimseyi gerçekten anlamaz. herkes kendi dünyasının gerçekliğinden bakar birbirine. kitap okumak gibidir. hayal ettirir sana. bir hayatı anlamaya çalışmak. ama boşluktasındır. kimse senin gördüğün gibi görmüyordur dünyayı. kendine bir iyilik yap ve kendin için yaşamayı öğren. felsefe bu bazı durumlarda. seni senden daha iyi anlayan kimse çıkmaz.

çok kısa olacak ama "sevmek" denir buna..

gözlerim gözünde aşkı seçmiyor
oralarda kalbime sevda geçmiyor
ben yordum ruhumu biraz da sen yor
çünkü bence herkes gibisin

yolunu beklerken daha dün gece
kaçıyorum senden gizlice
kalbime baktım da işte iyice
anladım ki sen de herkes gibisin

büsbütün unuttum seni eminim
maziye karıştı şimdi yeminim
kalbimde yok bile sana kinim
bence şimdi sen de herkes gibisin
nazım hikmet ran/ herkes gibisin

paylaşmanın verdiği o kutlu duyguyu yanılmışlıklarla kaybetmiş insan.
hep kendinden fedakarlık etmiştir ömrü boyunca. yanıldığında bile bir polyannacılık vardır üzerinde. kaybetmekten korkmazken bir anda bulur derin kuyunun dibinde kendisini. bir kutu kibrit vardır elinde. aslında kandırıyordur kendini. her ışık hüzmesinde gökyüzüne bakar bir umutla. yalnızlık rıhtımı olsa da o gemi hasret çeker okyanusa. dalgalar insanlardır, rüzgar ise yaşayacakları. bazen rıhtıma yanaşmak iyi olsa da ancak tamir için yanaşılır. yoksa rıhtımda yatan her gemi çürümeye mahkumdur. ya tayfalar, yolculuk etmedikçe bir bir çekilir gemiden. sonunda bir kaptan bir gemi kalır. yol alamayacak bir halde.
işte tamda bu durumda korkar insan yalnızlıktan.
o zaman özdemir asaf gelir dile:
yalnızlık, yaşamda bir an,
hep yeniden başlayan..
dışından anlaşılmaz.

arz, talep ve rakabet

ah cancağızım bugünlerde en çok bizi bizden uzaklaştıran eylem.
dostlar sanırım beynimizi kullanamadığımız durumlarda en çok yaptığımız eylem bu. bir yere ait olmaya çalışmak. insan, her zaman ait olmayı ya da ait hissetmeyi sever. ama bugün de böyle bir ortam varken neden diye sorası geliyor aklı başında olanın. oysa severdik biz birbirimizi. hep kötü zamanlarda gösterdik sevgimizi. sandığımızdan daha büyük bir ulviyeti vardı insan olmamızın. sıcak ve içtendi duygularımız.
bugün ise tam tersi. yardıma koşarken bile reklam ve popülarite peşindeyiz. sahada çalışan insanlar kolileri etiketleyin derken isminizi yazın demedi mesela. oysa nede kolaydı el ele vermek. hala aptalca siyasi egomuzu tatmin etmenin peşindeyiz.
dostlar eğer bir koli hazırlıyorsanız güzel bir mektup yazın atın içine. insanlara gönderdiklerinizle maddi destekte bulunurken ruhlarını da doyurun. ait hissettirin.
gün insan olmanın tarafgirliğini yapma günü.

yaşamanın aslında sadece bir gün olduğunu, o gününde bugün olduğunu anladık...

yıkılan binalar altında kalan biz.
acıyı çeken biz parayı götüren siz.
yanan yürek biz, sahipsiz bırakan siz.
elleri açılan biz , adı batan siz

diyanet, "manevi destek" amacıyla deprem bölgesine 2500 personel gönderiyor.
yemek ulaşamayan yere imam ulaştırıyorlar. çok ilginç.

günaydın, sözlüğün güzide yazarları.
içinden geçtiğimiz bu zaman aralığı bizlerden sadece malımızı alıp götürmedi. bizlerden insanlığımızı da alıp götürdü. şimdi sizlere soruyorum "ya bir gün bizde sevdiklerimizin 5 metre üstünde çaresizce beklesek kendimizi nasıl hissederdik?"

aslında bir paradoksun doğuşu.
eğer yalanı söyleyen söyleyebilmişse zaten gerçektir. yakalanmışsa bu ünvana sahip olur.

en erken yayına giren ve bu saate kadar sıkılmadan kendini izlettiren programın yapımcısı.

fringe.
hayatımı derinden etkileyen dizi. bilim merakı ve heyecanını yaratmış, finalinde bendenizi ağlatmıştır.