hersabahkahveicen yazar profili

"transrealizme göre roman yaz-
mak için her şeyden önce gerçekli-
ğe odaklanmak gerekiyor. olay ör-
güsü ve karakterlerin yapay yollara
başvurulmadan, yazarın kendi tec-
rübeleri, gerçek olay ve kişiler te-
mel alınarak yaratılması, ancak tüm
bu gerçekliğin içinden olanaksız,
fantastik bir fikrin işlenmesi savu-
nuluyor. bu fikir genelde fantastik,
korku ya da bilimkurgu türlerinden
esinlenerek oluşturuluyor. örneğin
lise hayatının gerçekçi ve ayrıntı-
lı tasvirini yapan transrealist yazar,
karakterlerinden birine bir anda sü-
per güçler bahşedebiliyor. transrea-
lizmin amacı, gerçekliğin insan ya-
pımı olduğunu ya da gerçek diye bir
şeyin aslında olmadığını hissettire-
rek okuru rahatsız etmek. "

senaryo olması muhtemel olay; fakat senaryo değil de gerçekse işte o zaman yorum yapmaya değer bir olaydır. 85 milyonluk bir ülkede böyle değişik hayat hikayeleri neden bu kadar marjinal bulunuyor anlamış değilim. dinleyene,merak edene öyle farklı hikayeler var ki...

bazı kitaplar vardır; herkes o kadar bahseder ki insan kafasında daha okumadan o kitaba dair olumlu bir tavırla okumaya girişir ve sonuç hüsran olur. 1984 de benim için öyle bir kitaptır. hayvan çiftliği ve burma günleri varken 1984 neden bu kadar iyi bir kitapmış gibi lanse ediliyor bilmiyorum.1984 olsa olsa birkaç iyi tespiti barındıran vasat bir eserdir. fahrenheit 451 de öyledir . bu romanları beğenen biri hemen edebi seviyesini açık eder.

"yaşam konusunda bir fikrin vardı; içimde bir inanç bir beklenti yaşıyordu; eylemlere, acılara ve özverilere hazırdın. ama yavaş yavaş anladın ki, dünya hiç de senden eylemlerde ve özverilerde bulunmanı istemiyor; yaşam, kahraman rollerine ve benzeri şeylere yer veren bir kahramanlık destanı değil, insanın yiyip içmeler, kahve yudumlamalar, örgü örmeler, iskambil oynamalar ve radyo dinlemelerle yetinip hallerine şükrettikleri rahat bir orta sınıf evdir. kim bunun başka türlüsünü ister, kim gönlünde yiğitliği ve güzelliği barındırır, büyük yazarları ya da ermişleri baş tacı ederse, o bir aptaldır, bir don kişot'tur."

hermann hesse (bozkırkurdu, s. 143

herman hesse'nin bozkırkurdu romanının mütevellid bir küçük burjuva anlatısıdır. evvela bu biline,kimse bilmez ayrı mesele...
ah bilsem bu romanın okunduğunu dökülürdüm; ama bu romanı okuyan bir avuç insanız, okuyanlar da mecburen okudu ihtimal-i kebir...
ileride kitabın müellifinin de yakındığı "ey kâri" birkaç derece yükselip de bu ülkenin ruhuna nüfuz etmeyi başarırsa belki bu kitaba gereken değer verilir. lakin biz hâlâ her anlamda efsanelerin içinde vücut bulmaya uğraşan bir halkın, gerçeğin soğuk suyunda titreye titreye dâhi kendisine ve yaşama reddiyelerini aşamadık.
oğuz atay çok yukarılarda; ya da biz çok aşağılardayız.

işler kesat.

ilk derste:hocam bize iyi davranırsanız sizi hiç yormayız. zaten bu okuldaki hocalar bizi anlamıyor,siz anlayışlı birine benziyorsunuz...

her derste: ben konuşmuyordum.

sınavlarda: vallahi bakmıyordum.

derse geç gelince: zilin çaldığını duymadım.

dönem sonlarında: okuldaki en iyi hoca sizsiniz sizi çok seviyoruz...

yemek yemek .
günde üç öğün zihne sabitlemişler elde var bir.
ara öğünlerde meyve ,çerez, abur cubur derken oldu mu sana onlarca....ve ikramlar ...yemesen darılırımlar ve daha nice gereksiz sindirim sistemi meşguluyetleri...
bana kalırsa modern insanın en abarttığı şey yemek ...bunun sebebi elbette geçmisten miras kalan kıtlık anlatılarının genetik kodlara işlenmiş olması...

evimiz bahceliydi. erik ağacı, elma ağacı ,dut ağacı ve daha bir sürü ağaç bahçemizde arz-ı endam ederken, bu ağaçların envai çeşit yaprakları arasından süzülen güneş hüzmesi içinde uçuşan toz zerrelerine dalıp giden küçük dünyamı unutamıyorum. o anlarda sanki kocaman bir mutluluk pastası saklıydı sanki; ve ben , çocuk aklımla bu pastadan büyük bir iştahla zihnime avuç avuç anı biriktiriyordum. eğer yaşamın içinde bir şiir cismani bir halde mevcutsa; işte benim çocuk dikkatime ve nazarıma mazhar olan o manzara şiirdir ve unutulmayan bir çocukluk anısıdır...

her sabah türk kahvesi tiryakisi olan biri için vazgeçilmez bir gün başlatıcısıdır. yaz neyse de kış için bir fincana sığan güneştir.

mandalina bahçesi
cache
oslo agust 31st

cevabını nikos kazancakis'in zorba romanında bulabileceğimiz sorudur. romanda bir tarafta çok okuyan 35 yaşında bir "kağıt faresi" var; öte yandan da bir destan kahramanı gibi gönüllere yerleşen çok gezen zorba...
yaşam hareketi önceleyen bir yapıya sahipken nasıl okumak kutsanır bilmiyorum!
çok okuyan hiçbir şey bilmez sadece zihnini gereksiz yükle yorar.
çok gezen ise bir ağacın toprağa tüm kökleriyle işlemesi gibi yaşama salar kendini.
biraz gramer biraz edebiyat, biraz tarih ve biraz felsefe dışında bütün okumalar gereksizdir.