açıkçası, insanoğlu olarak hayatta büyük bir amacımız olduğunu düşünmüyorum. asırlardır anlam yüklediğimiz şeyler, aslında doğanın basit döngülerinden başka bir şey değil: doğum, büyüme, üreme, ölüm vesaire. bu döngünün bir parçası olarak çocuk sahibi olmayı hayatın amacı gibi görmek, özellikle şu an yaşadığımız dünyada pek mantıklı gelmiyor. tabi tam tersi düşüncede olan yazarlara da saygım sonsuz.
al birini vur ötekine kendi çekirdek ailem ve müstakbel eşimin çekirdek ailesi hariç herhangi bir akraba ile en ufak bağlantıya geçmiyorum, sadece sinir bozan, hayatları dedikodudan ibaret, paraya tapan tipler.
mesaj yoluyla ayrılmak karşı tarafın artık size tahammülünün sıfırlanması ve yüzünüzü dahi görmek istemiyor olmasından kaynaklı olabilir. eğer böyleyse zaten bir şeyleri farketmiş olmanız gerekiyor, o ayrılık mesajı sadece işi resmiyete dökmek için atılan bir bilgilendirme diyebiliriz.
-ben senden ayrıldım senin de haberin olsun
+saolasın bilgilendirme icin
balıkesir'e gitmek için 1 haftadır onlarca rezervasyon isteği gönderip hiçbirinden dönüş alamadım, denemek için bir kız arkadaşıma hesap açıp onun adına aynı kişilere rezervasyon isteği gönderdim. hepsi mesajlarıma dönüp evden alıp gideceğim noktaya bırakmaya dair vaatlerde bulundular. erkek profilimle rezervasyonu kabul eden 2 kişi 800 tl gibi saçma sapan bir ücrette bulundular. buradan anlayacağımız tek şey şudur. türkiye cinsel açlığın ve açgözlülüğün zirve olarak yaşandığı ülkelerin başında geliyor. insanlığa karşı olan umudumu tekrar kaybettim.
martin heidegger, ölümü insan varoluşunun temel bir özelliği olarak ele alır. martin heidegger'a göre, insanın ölümlülüğü, her türlü özgürlüğü ve potansiyeli sınırlayan kaçınılmaz bir gerçekliktir. ölümün yaklaşımı, insanın hayatındaki imkânların sınırlı olduğunu ve insanın kendi varoluşunu anlamak için öncelikle ölümünü anlaması gerektiğini ifade eder. tüm bunlara ithafen benim içinde tam olarak aynı tanımda yer alır. ölümü basite indirgememek gerek, hayatta belki de cevabını bulamayacağımız ve sadece anlam yükleyebileceğimiz tek olgu olarak kalacak.
benim için ölümdür. kim olduğu farketmeksizin birinin ölmesi dünyanın en büyük acısıdır.o insanın bedeninin,(varsa) ruhunun, düşüncelerinin, sevdiği ve sevmediği şeylerin bir daha seninle birlikte olamayacağı gerçeğini kavradığında gelen o burukluk hissini tarif etmek imkansız.
bu muhteşem(!) evreni yaratan, bunca şeyin kendi kendine olamayacağını söyleyen bir tanrınız varsa bu muhteşem evrenden sonsuz kat daha muhteşem olduğunu söyleyen bir tanrınında başka bir yaratıcı tarafından yaratılması gerekmiyor mu ? eğer diyorsanız ki bizim tanrımız kendi kendine var oldu, bu kadar mükemmel bir varlık yaratıcıya ihtiyaç duymadan kendi kendine var olabiliyorsa ondan kat kat daha az mükemmel bir şey neden kendi kendine var olamasın?
geçen sene bu günlerde kaydolmuşum sözlüğe. hayatımda değişen tek şey artık her şeyden çok sevdiğim ve ettiğim tüm yeminleri bozduran, hayata bakış açımı değiştiren, benim için yaratılmış mükemmel bir insanı bulmuş olmam. 2023 güzel olacak gibi.
normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz.
Daha detaylı bilgi için çerez ve
gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.
online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.