istasyoninsanı yazar profili

taşma noktasıdır genelde, daha fazla dayanamadığın o andır. duygularının hepsi üstünü örtemeyeceğin şekilde gün yüzüne çıkar.

sandığınız kadar dürüst değilim hiç olamadım.

içten yapılırsa kral hareket, formalite amaçlı ise itici.

bir arkadaşım var yakın arkadaşlarını kaybetti.* elimden geldiğince sıkıcı sarılmaya çalışıyorum ona. biraz itekliyor beni ''ulan sende gitmeyecek misin?'' diyor.
diyorum ''sus, şimdi ben varım yarını allah bilir.'' gurbet

ortam gayet güzel ama her yerde olduğu gibi birkaç toksik* diye adlandırabileceğimiz arkadaşlar var. o kadar aptalca başlıklar görüyorum ki şaşıyorum bazen. neyse edebi olan tek tük güzel yazarlar gelin rakı masası kuralım. lütfen yazmaya devam edin, ortamın kalitesini koruyalım.

eğer hayat sonsuz olsaydı tadı olmazdı. sevdiklerimin de ölümsüz olmasını istemem, bu insanı şehvete sürükler. bu dünyada, bir gün biteceğini bilerek yaşamak gerçek güzelliktir.

sevgili alttaki dostum, hiç kimsenin bilmediği bi' sırrın var mı?

zamanında ''kız çocuğu okutulmaz'' baskısıyla, annemi okutmamışlar. oysa ilk okulda çok başarılıymış. ilk okul bitmiş başına baş örtüsü sarmışlar, okuldan da almışlar. niye? kız çocuğu okumaz çünkü. okutmak istedikleri oğulları da liseyi zorla bitirmiş.

bugün düşünüyorum da bu saçma mahalle baskısı olmasaydı annemin hayatı çok daha iyi olabilirdi. şimdi kendi çapında ilaç isimlerini ezberliyor, bulmaca çözüyor.

bugün dedem onu okula gönderseydi, annem kesin doktor olurdu. çokta yakışırdı.

canım anam, seviyorum seni.

''insanın fabrika ayarları'' sinan canan'ın 3'üncüsü çıkan serisi. ben henüz okumadım ama elimde mevcut. bir bakın ilginizi çekerse gönderebilirim. 3. kitabı da biri bana hediye eder belki.

kendisini 2019'da dr.'da bir filmdeymiş gibi kitapların arasında dolaşırken tanıdım. sarı bir kitap gözüme çarptı. ismi ''kimsenin bilemeyeceği şeyler'' açtım bakıyorum işte. aşırı manyak bilgiler, biyoloji, psikoloji ve hayat. her şey var. dedim alayım ben bunu. aldım, okudum, severek okudum. ardından zaten beni kendisine çekti.

günümüzde doğru bilgiye aç yaşadığımız bu dönemde, sinan canan altın elma gibidir. kendisi müslüman bir bilim adamıdır.

(bkz: açıkbeyin)sinancanan.net

net iyi özelliklerine kıyasla kötü özelliklerinin ağır basmasıdır.

bir arkadaş vardı benden bir kaç yaş büyük. 10 yıldır falan tanışıyoruz. e zamanla tabi ikimizde büyüdük, değiştik, geliştik. eskisi gibi anlaşamıyoruz. o beni deli ediyor, ben onu. geçen gün -formalite amaçlı doğum günümde-, her şeyi yüzüne karşı söyledim. tüm kötü özelliklerini ve ağır bastıklarından bahsettim. sonra da şey dedim bunları sana demeye korkuyorum, çünkü aşırı tepki veriyorsun falan. iki mırın kırın etti sonra birden ayağa kalktı ve ''seninle bir daha asla eskisi gibi olacağımızı sanmıyorum.'' dedi. beni bir gülme tuttu, çünkü iki dk önce falan aşırı tepki vereceğini söylemiştim ve hayır demesine rağmen yaptı da.

benim amacım küsmek değildi. cidden severdim onu, ayrıca iki mantıklı insan konuşarak her şeyi çözebilir bence.

neredeyse 2 hafta olacak ve bugün benim gerçek doğum günüm.

fark ettim ki, yokluğu çokta sorun değil. her türlü yaşıyoruz. yıllarutansın

net deli çavuştur. herkesin sempatisini kazanmış ve sonda da herkesi üzmüştür.
aslı bir tiyatro metnidir. okumanızı tavsiye ederim, filmi de güzeldir. (bkz: buzlarçözülmeden)

aileme ve tek arkadaşıma bazen diyorum. ''lan bir yılı geçti biz hâlâ kapmadık.'' falan diyorum. hemen yapıştırıyorlar. '' yav olduk da hafif atlaktık.'' vs. ulan nerden biliyorsunuz ya?

aslında konu, bu kitap sanıldığından daha ciddi bir şeye yol açabilir. hepimiz bunun hakkında dalga geçiyoruz, ''ıyk ergen kitabı, öğk'' falan diyoruz ama konu çok daha ciddi arkadaşlar.
bende kitabın içeriğini yeni öğrendim. çok olmadı. lakin açıkça anlaşılıyor ki kitap; sigara içip, size hayat kadınıymış gibi davranan erkeklerin ''cool'' olduklarını, sizin ise her şeye muhtaç küçük bir pollynna olduğunuzu vurguluyor.
yaşını almış, yaş derken sayı olanı kastetmiyorum. içsel olgunluğuna ulaşmış herhangi bir bireyi bu kitap çokta etkilemeyebilir.
lakin bu kitabı birde ergenliğinizin ilk döneminde okuduğunuzu hayal edin. her yerden bir şeyler kaptığınız, çevreye uyum sağlamaya çalıştığınız bir dönem. bunu okuyan ergen birey dolayısıyla içindeki şeylere kendini kaptırıp, ister istemez bundan kendine bir şeyler çıkarabilir.

şu an günümüzde bu kitabı okumuş mu bilmiyorum ama kendini erkeklerden altta gören çok fazla kadın var. ayrıca böyle toksik insanlardan hoşlanan akla mantığa sığmayan insanlar var. yahu özgür değilsen mutlu değilsindir. olamazsın. lakin bu tipleme erkeğin onu abartılı şekilde kıskanmasını, yüzüne sigara dumanı üflemesini falan hayal ediyor. instagram'da falanda görüyoruz, ergen kızların çoğunluğu hep bir toksik erkek peşinde. bu aslında gülüp geçilecek bir şey değil.

2021 yılında 65 günde, 67 kadın can verdi. hepsi de bu toksik erkekler yüzünden. lütfen hanımlar, gelin vazgeçelim. kendinizi yedirmeyin böyle erkelere. bu gerçek sevgi değil.

ben şu an böyle bir nesil bununla büyüdüğü için çok üzülüyorum. çünkü bunun gerçekten büyük sonuçları olabilir. çok büyük bir vebaldir bu.

internet'te böyle bir şeyin olması gayet normal, fakat bunu kitap yapmak kimin aklıyla gerçekleşti? hatta filmi bile var şaka gibi.

lütfen ama lütfen attığınız her adımın bir sonucu olduğunu unutmayın. kimsenin vebaline girmeyin.

aranızda anne baba olanlarımız da varsa, lütfen çocuklarını internet'e salmayın. cidden hiç sağlıklı değil. böyle bir kitap okuduğunu da görürseniz, oturun ve çocuğunuza anlatın. o isterse yine de okusun, ama bunları bilerek okusun.

vazgeçmek bazen ''kurtulmak'' bazense ''yorulmak''
➤ kurtulmak olan vazgeçmek: aslında zorlu bir eylem ya. öyle herkesin yapabileceği bir şey değil. bi' anlık bir farkındalık ya da biriken şeylerin etkisiyle sorunu yok etmek. bazen hatta sorun diye adlandırmadığımız bir şeyde olabilir. öyle olduğunu vazgeçmenin eşiğindeyken anlarsın. sonra tabi karar anı gelir. bu karar seni yerden yere vuradabilir, göğe de çıkarabilir. üzerine iyice düşünün, öyle alın bu kararı. bazen kurtulmak, yeni bir yeniden doğmaktır.
➤yorulmak olan vazgeçmek: bunu genelde herkes yapabilir. hatta iradesiz insanlar genelde vazgeçerler. son günlerde çok duyuyorum tabi, gençliğimde benimde yaşadığım oldu bunları. bi' gece alınan kararla tüm hayatını değiştirmeyi hedeflerken, uyandığında hiçbir şeyin değişmediğini yine aynı bok olduğunu fark ettiğin an. kötü bir şey bu. galiba bizim böyle filmlerde gördüğümüz, işte ana karakterin başına bi' olay gelmesiyle tüm hayatının baştan sona değişmesi olayı gerçekte çokta doğruluk payı olmayan bir şey. hayatının değişmesi anlık bir kararla değil, aksine bir birikim sonucu oluşur. tabi, kendinden başlamak lazım. önce sen, sonra çevren sonra tüm dünyan. ama bu yolda yorulduğunda vazgeçmemen gerektiğini de bilmen gerekiyor. herkes değiştirmek istiyor, sonraki gün vazgeçiyor. sen böyle yapma. iradenin gücünü hisset. eğer zaten kendine güvenirsen, kendi dünyanın güneşi olursun.

sosyal fobi ya da sosyal anksiyete... başlığı görünce kendimi buraya ait hissettim. küçüklüğümden beri hep utangaç oldum. daha doğrusu hayat koşulları beni utangaç hale getirdi. ta ki, geçen sene cesaretin ne kadar önemli olduğunu anlayana kadar. bir dizi sayesinde bunun üzerine düşünmüştüm, sonra çevremde ki bazı insanların da böyle olduklarını fark ettim. hiçbir bilgi birikimine sahip olmayıp, sadece -aptal- cesaretleri sayesinde bi' çok şeyi başarmış insanları gördüm. ve dedim ki, ben bu insana kıyasla daha aklı başı yerindeyim, ama hep kaybediyorum. akılsızın teki sırf bir saniye düşünmeden hareket etti diye benden başarılı oluyor. kafama dank etti ve ardından güzel bir küfür ettim. artık siz buraya hangisini yakıştırırsanız. o günden beri çok düşünmüyorum ne diyeceğimi, ne yapacağımı; çünkü zaten kendimi tanıyorum ve başarıyı o insanlar kadar bende hak ediyorum. her şey kendini tanımakla başlar, tabii bende hala ara sıra bocalıyorum. içime kapanıyor tek bir söz söyleyemiyorum. lakin şöyle güzel bi' günde (benim için güzel hava koşulları değildir) tek başıma dışarı çıkıp, bir parkta kitap okumak. ah, o işte beni topluyor...

allah kurtarsın

nedense çok popüler bir şarkı olmasına rağmen, çoğu kişinin üzerine düşünmediği ya da ilgi çekici bulmadığı bir söz.
''just because we check the guns at the door, doesn't mean our brains will change from hand grenades.'' yani
''sadece kapıda silah kontrolü yapmamız, beyinlerimizin el bombaları olduğu gerçeğini değiştirmiyor.'' heathens