istikrarlı_hayal16 yazar profili

bunu ortaokul arkadaşım intihar ettiğinde anlamıştım. aslında onu pek sevmezdim benimle çok dalga geçerdi. sadece benimle değil genel manada herkesle her şeyle dalga geçerdi. bu tavırlarını hiç sevmezdim. ama sonra birgün intihar ettiğini duydum. o an ona karşı duyduğum bütün kızgınlık uçtu gitti. o an onu çok sevdim. yaşarken asla sevmeyeceğim kadar. çok üzüldüm çok ağladım cenazesine gittim mezarında dua okudum annesini teselli ettim. hala aklıma geldikçe hüzünlenir onu çok sever ve dua ederim. maalesef ölüm kızgın ya da kırgın olmayı pek mümkün kılmıyor. ölüm o kadar yürek yakan bir hadise ki bir kişi öldükten sonra onun kötülüklerini hatırlamak veya hatırlatmak ihanet gibi geliyor. o yüzden ölünce herkesin bir parça sevilmesi maalesef gerçek ve oldukça trajiktir.

bu aşk burada biter
ve ben çekip giderim
yüreğimde bir çocuk
cebimde bir revolver
bu aşk burada biter
iyi günler sevgilim
ve ben çekip giderim
bir nehir akıp gider

leyla ile mecnunun yürek yakan finali hiç aklımdan çıkmaz. mecnunun aslında engelli bir çocuk oluşu bütün olayların ve kişilerin sadece onun zihninde varolması çok can yakıcı bir hadisedir. leyla ile mecnundan hep buruk bir final beklemiştim zaten ama her zaman olduğu gibi kıyısından da gülerim diye düşünmüştüm. ama bu final darmaduman etti uzun bir süre etkisinden çıkamadım. zaten leyla ile mecnunun bitişine üzülürken böyle bir final izlemek hüznümü ne derece büyüttü bilemezsiniz. ama çarpıcılık bağlamında bakarsak gerçekten efsane ve tahmin edilemez bir sondu.

ben ilkokulda ödev kontrolcüsüydüm ve çok katıydım. ödevinin yarısını yapanlara bile eksi koyardım. ama kendim ödevlerimi tam yapmazdım yarım yamalak yapardım bazen hiç yapmazdım ama artı koyardım çünkü hoca bana çok güvenirdi. sonra bir gün okulda ödev kontrolü oldu yine hoca çıkar bu seferde ben seninkileri kontrol edeyim dedi. bende o gün ödevi yine yarım yamalak yapmıştım. kitaptan bir paragraf yazılcaktı. hoca bir baktı herkeste bir sayfa ya da daha fazla ama benim paragraf yarım sayfa bile yok atlaya atlaya yazmıştım. sonra bana bir tokat yapıştırtı hoca. o kadar utanmıştım ki yaptığımdan. hemde hoca beni çok sevip güvenirdi o yüzden de çok pişman olmuştum. sonra tabii hoca beni affetti yeniden ödev kontrolcüsü oldum falan. bir kaç sene sonra da annem yanlışlıkla ağzından kaçırmıştı anılardan bahsediyorken beni hocama annem ispiyonlamış kızım herkesi kontrol ediyor ama kendisi ödevleri sarsaklıyor sende onu kontrol et diye. yani sırtımdan bıçaklandım. ama iyiki bıçaklanmışım bana iyi bir ders oldu.

kalemine bayıldığım bir yazardır. güldürü öğeleriyle bize sunduğu eleştirileri benim gözümde çok değerlidir.
toplumun aksayan yönlerini alır ve doğrudan bizden biri olan karakterleriyle bize aktarır. bu yüzden anlatılanları yadırgamaz hemen tanırsınız. hemen atılır aa ben bunu yaşamıştım veyahut yaşınız yetmiyorsa bir büyüğüm bunu anlatmıştı dersiniz. özellikle aziz nesinin yaşar ne yaşar ne yaşamaz kitabını çok severim ben. yaşar'ın başına gelenler hem ironik hem trajiktir. aslında çok acı bir hikaye anlatılır. adamın başına gelmeyen kalmamıştır. ama aziz nesin öyle bir yazmış ki yaşara üzülmek şöyle dursun bazen insanın kahkahalarla gülesi geliyor kitaba. kısaca kendisi çok saygı duyduğum yazım diline bolca özendiğim bir yazardır.

nesrin sipahi-gözleri aşka gülen
benim gözlerinin aşka güldüğünü düşündüğüm onun ise benim gözlerimi dahi görmediği karşılıksız bir sevgiye armağan olsun bu şarkı.

çocuk kandırmıyoruz. hepimiz belli bir yetkinliğe ulaşmış insanlarız ve aslında özünde iyi bir insandır kavramının iğrenç insanlar için kullanıldığını gayet iyi biliyoruz.
çünkü bir insan gerçekten özünde iyi olsa emin olun böyle bir cümle kurmaya ihtiyaç duymayız. özünde iyi olan insan dışına da vurur özünü. bizler iyiyi içerde tutmayı istemeyiz. aksine dışarı salmak göstermek isteriz. ama kötülük içerde gizlemeye çalıştıkça suya katılan yağ gibi üzeri çıkar. gizlenmez o yüzden özünde iyi bir insandır sözcüğü insanların kötülüklerini saklamak için uydurduğu bir yalan kurnaz bir aldatmacadır. iyilik insanın sesine gözüne her şeyine yansır keza kötülükte aynı şekilde bakışlarda istemsiz bir hinlik yaratır. bu yüzden kötü insanları aklamak için uydurulan özünde iyidir yalanına kanmayın.

gaye su akyol-istikrarlı hayal hakikattir

yalnızca kadınların iki bacağı arasında var olduğu sanılan sır gibi korunup saklanılması zannedilen bir şehir efsanesidir.
namus sadece kadınla ve onun cinsel organıyla alakalı olmayıp tüm insanlığı kapsayan bir kavramdır.
namusun asıl anlamı toplum içindeki onur ve ahlak kurallarına sıkı sıkıya bağlı olmaktır. ve hepinizin bildiği gibi onur ve ahlak sadece kadınlar için var olmamıştır. onurlu yaşamak hepimiz için bir erdem ve maharettir. dolayısıyla namusu sadece kadının iki bacağı arasında zannedenler kendi ahlak normlarını reddeder ve açıkça asıl ahlaksızın namussuzun kendileri olduğunu itiraf ederler.
ve maalesef ki zihinsel yetersizlikleri bu ironik itirafın farkında dahi olmaz ve kendilerini çıplak kıral misali en onurlu ilan edip kendilerini eleştirme cürretinde bulunanları da yaftalarlar.

benim gözümde en güzelidir. böyle insanla beraber şaka da yaparsın gider hüngür hüngür de ağlarsın. ne kendini kötü hisseder ne de sana kendini kötü hissettirir. insanın en samimisi en eğlenceli olanıdır.

cinsiyetini yanlış tanımlama durumundan kaynaklı bir yaşantı deformasyonudur benim gözümde. kadınlar ve erkekler bir saatten sonra kendi cinsiyetini diğerinden üstün görmek gibi bir hataya düşerler ve bu hatayı inatla sürdürerek manasız tartışmalara yol açarlar. oysa hiçbir cinsiyetin diğerine bir üstünlüğü yoktur. insanlar iki cinsiyet başlığı altında yaratılmıştır ve hiç bir cinsiyete diğerinin statüsünü azaltacak ek bir yetenek durumu verilmemiştir.

emek veriyorsa toprağını ekip biçiyor hayvanını besliyor bir de eline geçen parayla evladım okusun bizim gibi olmasın diyorsa o köylüdür. başımızın tacı birimizin anası babasıdır. şehirlilerin aa organik ürün diye delirdiği bütün ürünler onun sayesindedir. köylüyü küçümsemek de hiç birimizin ne haddi ne de görevidir.

cesaretim olsa sevdiğim veyahut sevmediğim herkese hislerimi en açık şekilde anlatırdım. sonunu düşünmeden katlanmak mecburiyetinde hissettiğim bütün ilişkileri bitirir saçımı kazıtır çadırımı ve kitaplarımı alıp uzak bir dağın eteğine taşınırdım.

bir saatten sonra hurafelere kuranı kerim'den daha çok ehemmiyet göstermeleri. olmayan şeyleri şeyhlerin onun bunun lafına bakarak dine katıp işleri zorlaştırmaları. düzeltmeye kalktığında kesin bir dille reddedip sana imansız damgasını yapıştırmaları. ve en önemlisi de dinlerini yanlış anlayıp ilim irfan öğrenmeyi imansızlık sayıp kendilerini mutlak bir cahilliğe hapsetmeleri.

türk seyirci kitlesinin vasıfsız bir izleme potansiyeline sahip olduğunun önüne ne koysam yer denilen yetersizlikte yaşadığının kanıtıdır.

dünyanın en zarif hediyesidir benim gözümde. ben bana kitap alan insanları hiç unutmadım mesela kitabı beğenmesem dahi onun bana kitap alışı her zaman çok özel oldu. çünkü kitap belki de en kalıcı eşyadır. kıyafetler giyilir. süs eşyaları kırılır. teknolojik aletler bozulur. yemekler yenir. ama okudukların seninle kalır. ölene kadar seninle yaşar. o yüzden kitap sadece basit bir hediye değildir. bir zaman sonra sana arkadaş olur seninle bir yerleri gezer belki sınavlarında yardımcı olur uyumadan önce aklını meşgul eder. kısacası kitap hediyelerin en güzel ve baki olanıdır.

aşk aradıkça kaybedilen buldukça buşurulan bir duygu artığıdır.

bu bir vahşettir. abartısız canilik büyük bir insanlık suçudur. savaşın kavganın dahi belli kuralları vardır. karşındaki sana yumruk atıyorsa sen ona bıçak çekemezsin. bu kavganın raconuna terstir. ama biz insan oğlu bu tarz şiddet eğilimlerinde dahi kendimize bir ahlak yasası getirip meşrulaştırıyorken bir raconu olduğunu savunuyorken aynı hassasiyeti hayvanlara göstermeyiz. onlar silahsız insanlardan daha savunmasızdır oysa. sizce de savunmasız olana savaş açmak gaddarlik değil mi. hangi canlı böyle canice ölmeyi hak eder. lütfen artık hayvanların bir canı olduğunun farkına varılsın. ve bir insan başka bir insana yapamayacağı hiçbir şeyi bir hayvana yapmaya kalkmasın.

mümkünse sondan. ben yaşamaya başlamadan önce bir ölüp gelmek istiyorum. sonra da zamanımı bir son olmadan yaşamak. tüm hayatım boyunca ölümü bekleyerek yaşamak bana çok iç acıtan bir film havası veriyor. bu yüzden sondan başlamalı yaşamaya hayatının belki de en yetkin yıllarını sırf bedenin yaşlı diye yapamadıklarını gençliğe bırakmalı. en sonunda da bebek olmalı masum olmalı. gençlik yaşlılığın kirlerini süpürmeli. çünkü görüyoruz ki gençliğin kirlerini yaşlılıkta süpürmek pek mümkün olmuyor.

patates görüntü olarak iç açıcı bir sebze değildir. ama doyuruculuk bağlamında gayet aşikar bir şekilde diğer sebzelere fark atar. bir çok türevi üretilebilen muazzam güzel yemeklere sebebiyet veren patates kesinlikle bize görüntünün değil işlevin önemini hatırlatır. bu yüzden mutlaka patatesi hayatınıza alın. verdiği karbonhidrat değerini de dengeleyebilirsiniz diye düşünüyorum.