kafasıgüzel yazar profili

öğretmen. hem ev hanımlığını yapar hem de maaşı var... atanmadan önce görünmez olup atanınca birden herkesin beni beğenip istemesiyle dank etti bu durum. çok can sıkıcı bir şey tabii adam sana hem maaşı var hem tatili bol çocuğa bakar evde olur her iş yapar diye geliyor sadece. gururu inciniyor insanın ya.

büyüdüğünde de biraz ilgi gösterene büyük bir şuursuzlukla gider, birçok yanlış tercih yapar. her seferinde neden böyle oluyor diye ağlar sızlar sonra fark eder ki içindeki boşluğu doldurmaya çalışıyor ama olmuyor işte. annen baban yapmamış bunu bir yabancı ne kadar sever ki?

yoo hiç de öyle bir şey olmaması... offf yemin ediyorum ciğerim şişiyor ya şu her sözlükte olan troll başlıkları görünce. ya tamam kadınlar tü kaka salın kadınları lütfen. bir de yıllanmış ucuz troll denemelerindense daha orijinal fikirler bulun.

(bkz: bvlgari aqva)

insana verileni genelde boşa gidiyor.

sözlüğe kayıt olan herkese hoş geldin mesajı atıyorlar. bence çok sempatik.

farkında değilsin ama ben yoruldum. artık ilişkiye dair gelecek korkularım olmaması seni rahatlatıp mutlu ediyor ama benim içimdeki her şey ölüyor ve gerçekten bir şeyler biterken sessiz kalmak istiyormuş insan. ben bunları en baştan söyledim sorunları anlattım korktuğumu zor olacağını söyledim ancak sen uğraştın istedin ikna ettin ardından da şikayet ettin. bense senin bile söylediğin beni kimse senin kadar sorgusuz sualsiz kabul etmez dediğin şeylerin lafını bir gün bile incinirsin diye etmedim. bunu başa kalkma amacıyla söylemiyorum sadece içinde bulunduğum durumu ifade ediyorum.

sanki ellerimden kaçıp gitti ben de arkasından bakakaldım. bir cam kenarından öylece izliyorum geç kaldım her şeye herkese geç kaldım bu saatten sonra ben de istek yok zaten hayatın da durup beni beklediği yok.

beni salak yerine koyması. rahatsız olduğum durumu güzelce ifade ettiğimde ise kafamdan kuruyor muamelesi görmem kavga edip üste çıksam sesi çıkmayacak insan düzgün bir dille söyleyince aslan kesiliyor. ha bir de ufak tefek çıkarlar peşinde koşması küçük küçük sinsiliklerin adamı olması.

kimseyle konuşmaya mecalim olmadığından kendi kendime de konuşsam yazmak kadar tatmin etmediği için hislerimi buraya dökebilmek.

seviyorsun da biraz daha planlı programlı daha duygusuz mantık odaklı oluyor sanki. masumluk yitmiş gitmiş, bir kere ağzın yanmış dikkatli olmak gerekiyor. ha buna sevgi denir mi sorusunu ise kendime sık sık soruyorum. belki cevabı bulamadım belki cevap soruda gizli belki de buldum da kendim bile bilmek istemiyorumdur...

bir yıldan fazla süredir boğuştuğum, amaan kendi kendime kuruyorum işte, takma canım deyip, ötelemeye çalıştığım ancak bir aydır kalp çarpıntısı, yüzümün yanması, nefessiz kalma durumlarımın artmasıyla tamamen kontrolden çıktı. beynim sanki bedenime ait değil. ben farklı bir şeyle oyalanmak istedikçe yine gidip takıntılı olduğum konulara yöneliyor. çalışırken, temizlik yaparken, film izlerken birden bakıyorum ki bir süredir bırakmışım meşgul olduğum şeyi düşünüyorum öylece ha normal düşünme değil tabii gerçekmiş gibi kalbim sıkışmış, nefes alamıyorum ellerim titriyor yüzüm yanıyor. geçmiyor ne yaparsam ne edersem geçmiyor. yakın bulduğun birine anlatmak isteyince de takma, oluyor aldığın cevap. takma, ne kadar da güzel bir söz keşke bir kere bile yapabilsem bunu keşke beynimi kapatıp bir yere koyabilsem. keşke normal bir zihnim olsa da bir kere şöyle rahatça bir nefes alabilsem. bu hastalık insanın hayatına ne kadar keşke sığdırabiliyormuş onu anladım ben. korkmaktan, ağlamaktan yoruldum. her durumda kötü bir şey olacak diye korkup zaten kötü olacak biliyorum deyip kendi elimle iyi giderleri kötüye çevirmekten bıktım. doktora gittim ilaca başladık ne zaman etki eder, ne zaman biraz olsun rahatlarım bilmiyorum. beynim bulanık düşünceler hala dönüyor kafamda. yaşamaktan yoruldum.

cevap vermemek, görmezden gelmek. bir kere muhatap alınca yerini bilmesi mümkün olmuyor bu insanların.

çok bir şey değil zor bir günüm olduğunda olumsuzluklarla boğuştuğumda onun varlığını, yanımda olduğunu hissedip bu da geçer ya diye mutlu olmak. eee bunu biz yapıyoruz diyenler olabilir ancak herkes yapmıyor işte canlarım insan en çok manevi desteğe ihtiyaç duyuyor onu da bulamayınca ne işim var benim burada, diye bol bol sorgulamaya başlıyor.

(bkz: algernon'a çiçekler)

evinizde oturamazsınız. hele ki oturma odaları yan yanaysa ve sizin bekarlar apartmanınıza yeni ev bir çift yan komşu olarak geldiyse senin annen bunu dedi, baban altınları elimizden aldı kavgalarıyla her akşamınız rezil olur. kınamak da istemiyorum ama her akşam çay içerken evlilik kurumunu bana bol bol sorgulatıyorlar sağ olsunlar.

anasının nikahı kadar pahalı olduğu için açık açık yazmıyordur. son dönemde kuru çiçeklere merak saldım, bir de hesap var dikkatimi çeken böyle kuru dalları falan çerçeveletip satıyor. ya bir kuru çiçek, ki yapay olanı da var, bir de çerçeve ne kadar pahalı olabilir ki, deyip mesaj attım ve aldığım cevap 580 lira oldu. yüzleri yok çünkü şaka hibi fiyatı söylemeye.

aaaa açılın bu benim. gelecek olan bütün eleştirileri de şimdiden kabul ediyorum. ilk tanıştığımızda giyim, kuşam zevki sıfırdı parasızlık değil ama diyeyim zevksizlikti bu. deodorant kullanmazdı vs vs. yıllarca hepsine el attım düzelttik ve müthiş son kimse bakmazken benim elini yüzünü topladığım adam aldattı gitti iyi mi* ha karakter seçiminde hatalıyım o zaten düzelmez de benim değiştirdiğim dış görünüşle beni aldatması hiç hoş olmadı açıkçası.

yüzümü görmese sesimi duymasa bile üzgün olduğumu anlamak. iyi misin diye arıyorsa ben hiç iyi olmuyorum.

insanları tanımadan, herkesi kendin gibi görüp de iyi yaklaşırsan zararlı çıkarsın. ne olursa olsun iyiliğimi hak edecek biri mi şüphesiyle davranılmalı aksi takdirde emeklerine üzülen siz olursunuz karşıdaki de yapmasaydın der geçer.