kediyyy yazar profili

bir yere gitmek istiyorsun sırf ailen izin vermediği için gidemiyorsun

japonya'da bir şehir minamata şehri bir insanın gidip gezebileceği her şeyin mevcut olduğu çok güzel bir şehir ve aslında fakir bir şehir. minamata şehri geçimlerini balıkçılıkla kazanıyorlar. minamata şehri 1950 yıllarında çok garip olaylara sahne oluyor bunlardan ilki kedilerin çok garip davranması kediler hızlı bir şekilde koşuşturmaya başlıyorlar garip sesler çıkartıyorlar insanlar kedilere dışardan baktıklarında dans etiklerini zanediyorlardı işte bi dönem insanlar buna dans eden kedi hastalığı denildi. ama aslında kedilerin yanına gittiğinizde dans etiklerini değil sinirsel nöbetler geçirdiklerini farketmişler. minamata şehrinde chisso şirketinin fabrikasında üretiği metil cıvanın körfeze boşaltılarak çok fazla balık ve kabuklu ürünleri yemeleri neden oldu insanlar balıkları yediklerinde vücutlarına giren metil cıva merkezi sinir sistemine saldırır ve insanlarda görme bozukluğu, işitme, yorgunluk gibi rahatsızlıkltan ötürü insanlar ölmeye başladı ve hamile kadınların da vücutların da olan metil cıvanın çocuğa geçmesi ve çocuğun doğuştan minamata hastaları vardır . minamata hastalığı için henüz bir tedavi yöntemi bulunamamıştır

sene 2016 o dönem şırnakta sokağa çıkma yasağı vardı işte o zaman benim çocukluğum, ergenliğim, heycanım her şeyim işte o zaman yok oldu nasıl büyüdüğümü anlamadım ben çocukluğumu yaşayamadım ve şu an yaşamanın benim için çok anlamı yok çünkü yaşam benim için çocuklukta başlar.
bazen yaşadığım coğrafyadan nefret ediyorum ve dedikleri gibi coğrafya kaderdir.

ezgi mola az bile demiş. bu ülke tekrar tekrar tecavüzcülerün arkalarında olduklarını gösterdiler.

odadasın oturuyorsun,o odada işi bile olmasa sırf sen napıyorsun diye odaya girip sana bakması çok sinir bozucu bir şey .

kötülük insanın ağzından giren şeyde değildir ; kötülük ordan çıkandır.

dünyanın en dinamik denizi gözlerimizin önünde yok oluyor ve bunun nedeni hiç şaşırmadığımız gibi insanlık .
denizimizin çürümesine bir çözüm bulunmalı.

lise mezuniyetimiz vardı arkadaşım gelmemi çok istiyordu ama benim içimde tuhaf bir boşluk vardı böyle hayata dair hiçbir şey yapmak istemiyordum böyle kendime diyodum gitsem ne değişecek gitmesem ne değişecek .sadece durmak istiyordum düşünmek bile istemiyordum.

hep bir mektup arkadaşı istemişimdir ama hiç olmadı. seviyorum tanımadığımı biriyle sadece mektuplaşmayı

okula giderken ayakkabılar yerine ev terliğiyle gitmek ve bunu okula varmadan fark edip hemen eve dönüp değiştirdim

ne diyeceğini bilememesi